Humor i satyra

Hiobowscy, a także wszyscy inni mieszkańcy ich bloku, od dawna już zastanawiali się co też trzyma przy mamie Wiktymiusza jej męża. Bowiem mama Wiktymiusza była feministką, aktywistką, aborcjonistką, a tata Wiktymiusza był normalny. Zagadka po trosze się wyjaśniła pewnego listopadowego wieczoru. Tego wieczoru bowiem Hiobowskich zaintrygowały dziwne odgłosy niosące się blokowym korytarzem. - Mordują kogoś - oświadczyła ze spokojem babcia Łukaszka i ze spokojem powróciła do lektury ksiązki autorstwa Jerzego Edigeya. - Krowa - powiedział...

Krótko, ale przez chwile warto się zamyślić. Powiem szczerze, że dopiero teraz w pełni rozumiem, iż pani Pelosi odgrywa rolę J. K. Rowling, która stawia ocenę niedostateczną niesfornemu Draco Malfoyowi. Malfoy napisał świetny esej, ale: "siadaj, niedostatecznie, bezczelny gnojku, ja wiem lepiej". https://youtu.be/LUulBGDeqgQ

Łukaszek siedział sam spokojnie w mieszkaniu, gdy zadzwonił dzwonek do drzwi. Otworzył. Stała za nimi mama Wiktymiusza ze swoim synem. - My po ulotki. - Właśnie skończyłem drukować - i Łukaszek wpuścił ich do środka. Wskazał na startę kartek z zaprojektowanym przez mamę Łukaszka ozdobnym napisem "Żądamy wznowienia akcji T-4". Mama Wiktymiusza skinęła na swojego syna a ten ze stęknięciem uniósł stertę papieru. - Co miało znacyzć to stęknięcie? - mama Wiktymiusza była poirytowana. - Dziecko, ty w ogóle kondycji nie...

Wszyscy prawie mieszkańcy osiedla, łącznie z Hiobowskimi, stali pod osiedlowym kościołem i patrzyli co się dzieje. A działo się wiele. Na przykościelnej figurze Jezusa jakiś pan wieszał flagę. - Znowu to LGBT - zirytował się dziadek. - Co oni, obsesję jakąś mają? Niecch sobie wieszają swoją flagę na swoich pomnikach. - Oni nie mają swoich pomników - odezwała się babcia Łukaszka. - Ale to chyba nie jest ich flaga... I rzeczywiście. Na płótnie w kolorze jasnego błękitu widać było postać z uniesioną triumfalnie lewą ręką. - Nie...

Hiobowscy weszli do swojego mieszkania i ujrzeli zdumiewającą scenę. W dużym pokoju siedziała mama Łukaszka wraz z mieszkającym po sąsiedzku Wiktymiusz oraz jego mama. I wszyscy troje byli podejrzliwie rozradowani. - Czemu on nie w sukience? - spytał Łukaszek wskazując Wiktymiusza. - I nie pobity? - dodała siostra Łukaszka. - Śmiejcie się, śmiejcie - mama Łukaszka wstała i ruszyła w kierunku taty Łukaszka. - A to właśnie on znalazł ostateczny dowód! No i co teraz powiesz? Tata Łukaszka okropnie zbladł, zaczął rzucać oczami,...

Do Hiobowskich miała przyjechać siostra taty Łukaszka, czyli ciotka artystka. - Podobno przeprowadza się do naszego miasta - oznajmił tata Łukaszka, zdruzgotany. - To źle? - zdziwiła się siostra Łukaszka. - Pogorszyło się jej - szepnął tata Łukaszka do szklanki z herbatą. - Co ty opowiadasz! - huknęła mama Łukaszka. - To nowoczesna, mądra kobieta! Wyzwolona! Ateistka! - Azabobonka - dodał Łukaszek. - Że co? - dziadek był zaskoczony. - Sami zobaczycie - tata machnął ręką. - Umówiła się jutro na mieście. Chce zobaczyć jak się...

Łukaszek wracał ze swoją babcią do domu, gdy pod blokiem, w którym mieszkali zauważyli gorszącą scenę. Ich sąsiad z tegoż samego bloku siedział na murku koło wejścia, zgnębiony, a jakiś pan w średnim wieku krzyczał i wygrażał mu. - Katolik - rzekła z pogardą babcia Łukaszka. - No nic, chodź Łukasz, trzeba jakoś powstrzymać tego szanującego przykazania homo podobno sapiens. Podeszli i spytali w czym rzecz. - Sprzeczka rodzinna - wyjaśnił zgnębiony sąsiad. - Sprzeczka! - kipiał gniewem pan. - Łobuz! Złodziej! - Panowie! Panowie! -...

Tata Łukaszka wychodził akurat ze sklepu spożywczego, kiedy usłyszał dyskusję dwóch panów. Zatrzymał się, ale nie dlatego, żeby posłuchać czy włączyć się do dyskusji. Zatrzymał się, bo pan Sitko stojący obok dawał mu oczami tajemnicze znaki. - Pan posłucha o czym oni mówią - szeptał rozbawiony pan Sitko. Otóż jeden pan wręczył drugiemu butelkę 0,7 litra alkoholu, a drugi był z tego powodu niezadowolony. - Poczęstowałbym cię, ale jak to teraz podzielić? Jak rozlać 0,7 na dwóch? Najlepiej jakbyś poszedł do...

Hiobowscy pojechali na miasto i zaparkowali w jednej z uliczek, wśród wielu innych aut. Kiedy wrócili, czekała ich niemiła niespodzianka. Po ulicy chodził jakiś facet z identyfikatorem i puszką. Twierdził, że jest właścicielem ulicy i domagał się opłaty za parkowanie. - Mowy nie ma - odparł z godnością tata Łukaszka. - To ja was nie wypuszczę - sapnął facet. Stanął u wylotu ulicy i blokował wyjazd. Ludzie na niego krzyczeli, prosili, błagali, ale on nie drgnął nawet o centymetr tylko żądał pieniędzy. Niektórzy zaczęli...

Łukaszek, Gruby Maciek i okularnik z trzeciej ławki zobaczyli pieszy patrol policji w składzie dwóch osób siedzący na murku koło parku. - Co oni tacy smutni? - zaciekawił się Gruby Maciek. - Może im przestępcy uciekli? - poddał okularnik. - Albo zachorowali. Chodźcie się spytamy - rzucił pomysł Łukaszek, no i poszli. Przechodzili rządkiem kilka razy przed funkcjonariuszami łamiąc nakaz odległości pięciu metrów i szesnastu centymetrów pomiędzy spacerującymi. Ale policjanci nie reagowali. W końcu okularnik spytał...

Łukaszek razem ze swoim tatą wracał ze stacji paliw. Jechali przez opustoszałe miasto, ąz na początku osiedli natknęli się na blokadę drogi. - Szmalcownicy? - spytał drżącym głosem Łukaszek. - Nie - pokręcił głową tata. - Komando Goldmana chyba zostało już rozbite. To wygląda na zwykły patrol policyjny. Podjechali. Nawet  przez zamknięte okna było słychać jak policjant ryczy na kierowcę przed nimi: - Dlaczego nie jest pan w domu?! Jest kwarantanna! Co to znaczy, że musiał pan jechać?! Gdzie?! Gdzie?!! Do prostytutki?! Pokaż pan...

Hiobowscy spokojnie spędzali niedzielę, gdy do kuchni wpadła mama Łukaszka z okrzykiem: - Dzieci na raka umierają! - Ot, Amerykę odkryła - westchnęła babcia Łukaszka. - Nie tylko na raka i nie tylko dzieci. Mama chyba nie spodziewała się takiej odpowiedzi. - Jeśli chcecie pomóc tym dzieciom... - Oczywiście, że chcemy - tata Łukaszka sięgnął po portfel. - Ile? - Nic! Właśnie, że nic! - triumfowała mama. - Opozycja odniosła gigantyczny sukces! Wydarliśmy reżimowi pieniądze z gardła! Dwa miliardy! Zamiast na jakieś głupoty pó...

Sąsiadka Hiobowskich, mama Wiktymiusza, zorganizowała w swoim mieszkaniu protest w obronie sądownictwa. Zaprosiła na niego mamę Łukaszka oraz jeszcze jedną panią, swoją znajomą. Protest polegał na piciu piwa bezalkoholowego. - Czyż to nie genialne? - mama Wiktymiusza zaśmiewała się do łez. Rzuciła się na fotel i fikała nogami odzianymi w antygwałtki z napisem KONSTYTUCJA. - Niby co? - spytała znajoma. - No jak to? - obruszyła się mama Wiktymiusza. - Pijemy sobie piwo a faszystowski skarb opresyjnego państwa nic z tego nie ma! Nie ma akcyzy...

Dozorczyni bloku, w którym mieszkali Hiobowscy, przeżyła już wiele dziwnych poranków. Ale te, który przytrafił jej się ostatnio szturmem zdobył jedno z czołowych miejsc. Zaczęło się banalnie: wyszła z miotłą przed blok i wtedy ich zobaczyła. Na ławce pod blokiem siedziało dwóch panów pilnowanych przez dwóch policjantów. - Czy moglibyśmy prosić o kawę? - odezwał się jeden z panów siedzących. Pani Sitko osłupiała. - Co wy sobie żarty stroicie? - ofuknęła ich. - Co to ja kawiarnia jestem...

Hiobowskich o szóstej rano obudziło głośne bicie kościelnych dzwonów. - To dziś - podniecony dziadek wkładał kapcie. - Co dzisiaj? - spytała półprzytomna mama Łukaszka. - Dzień Jałmużny! Styczniowy finał Bożego Ciała! - Jestem za rozdziałem religii od państwa - głowa mamy opadła na poduszkę. - Przecież jest rozdzielone - dziadek szybko się ubrał i wziął do ręki tacę z gorejącym sercem i napisem "Co łaska". - No, to lecę kwestować. I poszedł. Hiobowscy z trudem się pozbierali. Siostra Łukaszka o dziwo...

Tata Łukaszka szedł przez miasto. Obejrzał się jeszcze raz na samochód, czy prawidłowo zaparkował. Poprawił szal i ruszył jedną z głównych ulic miasta. Kiedyś, dawno, dawno temu, kiedy Polską rządziły człowieki horroru, w tym miejscu tak zwane koniki handlowały pokątnie dolarami. Przystanął i popatrzył. Na ulicy była spora grupa ludzi, ale tak naprawdę przechodzili nią tylko nieliczni. Większość krążyła pozornie bez celu, zatrzymywała się, zawracała, cofała... Jakaś pani niby czekała na przystanku a przepuściła już trzeci...

Stało się: babcia Łukaszka zasłabła. I to tuż przed świętami Bożego Narodzenia. - Boga nie ma - oponowała słabym głosem babcia leżąc na ławie w kuchni i wachlując się przepisem na karpia a la Hilary Minc. - Już jej lepiej - odetchnął z ulgą dziadek Łukaszka, ale mimo to zadzwonił pod 112. - Najbliższą wolną karetkę mam trzeciego stycznia o szesnastej - poinformował posępnie dyspozytor. - Co? Halo? - telefon przejął tata Łukaszka. - A nie dało by się jakoś tak szybciej? - Dałoby się. Już łączę. Zagrała jakaś upiorna melodyjka, po czym coś...

Łukaszek miał jechać na wycieczkę szkolną. Autokarem. Tata zaprowadził go na miejsce zbiórki pod szkołę. Byli już tam i inni uczniowie i ich rodzice i kierowca i autokar i nawet policja sprawdzająca autokar. Brakowało tylko jednej rzeczy. Drugiego kierowcy. - Bez niego nie pozwolimy panu odjechać - powiedział pierwszy policjant. - W taką trasę musi być ich dwóch. Wreszcie nadszedł drugi kierowca, spacerowym krokiem, tuż przed wyjazdem. W klapę kurtki miał wpięty znaczek KOD EKS JAZ DY - No wreszcie pan jest! -...

Pan Sitko był niezadowolony i to bardzo. A powodem było to, że jego żona, dozorczyni, oznajmiła, że wychodzi. - Wyjść nie mogę? - wyszła z siebie pani Sitko. - Jest mecz, kto mi poda piwo? - argumentował rzeczowo pan Sitko. - Obejrzyj mecz na trzeźwo. Ja wychodzę! Tu masz mój portfel. - Co? Jak? Po co? I pani Sitko zaczęła cierpliwie tłumaczyć, że wychodzi na specjalne spotkanie, połączone z prezentacją. - Czego? Pani Sitko odparła, że nieistotne, bo i tak nie zamierza tego kupić. - Poddaję się - jęknął pan Sitko i dopił nalewkę...

Do serii niezwykle krwawych zdarzeń doszło w sobotnie popołudnie w bloku, w którym mieszkali Hiobowscy. Krwi co prawda fizycznie było mało. Jednak poziom intensywności emocji sięgnął wyżej niż finał programu "Rolnik szuka żony". Zaczęło się od tego, że mama Łukaszka i jej sąsiadka, mama Wiktymiusza wyszły na protest. - Znowu? Co tym razem? - zainteresował się Łukaszek. - Nic dla ciebie. Walczymy o środki higieny dla kobiet. Tampony, podpaski, papier toaletowy. Żeby były za darmo. - Nie ma "za darmo" - wtrącił się...

Do szkoły, do której chodził Łukaszek przyszedł list. Nie byle jaki list, a i w wielce niecodzienny sposób tam trafił. Przyniosła go bowiem mama Łukaszka. - Do pana - oświadczyła dyrektorowi szkoły kładąc go na biurku. - Jakim cudem list do mnie trafił do pani rąk? - nachmurzył się pan dyrektor. - Był w gazecie. - Jak to? - Wiodący Tytuł Prasowy dodał do dzisiejszego wydania dołączył list skierowany do wszystkich dyrektorów szkoły. - To nie do mnie - machnął ręką pan dyrektor i zaczął rozpakowywać teczkę. - Jak to...

Do dramatycznych, mrożących krew w żyłach, mocz w nerkach i żółć w woreczku doszło, kiedy siostra Łukaszka wraz ze swoim chłopakiem wracała z koncertu. Koncert miał miejsce w Osiedlowym Domu Kultury i występowała na nim młodzieżowa piosenkarka Garretam. Siostra zaproponowała, że skoro idzie ona i jej chłopak, to może Łukaszek też wybrałby się ze swoją dziewczyną. - Czyj koncert? - zaciekawił się Łukaszek. - Garretam - rzekła z emfazą siostra Łukaszka. - E. - Co, "e"? - zaperzyła się siostra. - Znana piosenkarka ci się nie...

Są takie miejsca w mieście, gdzie lepiej się nie zapuszczać. Biedne dzielnice, złe okolice, rejony, gdzie można stracić, auto, portfel, telefon. Pewnego razu na peryferiach miasta doszło do kuriozalnych wypadków, których to świadkami byli Hiobowscy. Zaczęło się od tego, że w biały dzień, na środku osiedla, grupa chuliganów napadła na starszą panią. - Pomocy! Ratunku! - wołała pani. Przechodnie się zatrzymali, ale jakoś nikt nie kwapił się z pomocą. - Rok temu mieszkał tu jeden taki co latał na wszystkie manifestacje za...

Był w mieście Hiobowskich plac, który nie miał szczęścia do nazw. Kiedyś był Królewski, potem Cesarski, następnie Bieruta, potem X lecia PRL, dalej XXX lecia PRL, i po przełomie Wolności. Ludziom jednak ta nazwa nie przypadła do gustu, bo - jak to ktoś ujął - wolność powinna być między ludźmi a nie na tablicach, a skoro wolność jest na tablicach, to znaczy, że jej nie ma. Któryś radny, zważywszy, że w okolicy jest dużo banków zaproponował nazwę Plac Uczciwości. Nie było jednak wtedy klimatu na uczciwość, radny...