Od zamachu w Ottawie do terroru w Paryżu

Za kogo zginął Nathan Cirillo?

Ponad rok temu kapral Nathan Cirillo zginął pełniąc wartę honorową pod pomnikiem Nieznanego Żołnierza w Ottawie. Bezbronny, z karabinem pozbawionym ostrej amunicji został zastrzelony przez pochodzącego z Montrealu islamistę. Po dokonaniu zbrodni napastnik wsiadł do samochodu i podjechał pod kanadyjski Parlament, zdołał wtargnąć do budynku, gdzie po strzelaninie został w końcu zlikwidowany.

Kanada była wstrząśnięta, pogrzeb Nathana Cirillo zgromadził wielotysięczny tłum i wzięły w nim udział oddziały wojska, policji, strażaków i reprezentanci większości grup zawodowych, związanych ze służbą publiczną. Przemawiał ówczesny Premier Kanady Stephen Harper, obecny był także lider Partii Liberalnej, obecny Premier Justin Trudeau.

Kilka tygodni po tragedii w Ottawie konserwatywny rząd kanadyjski wysłał do Syrii, na wojnę z Państwem Islamskim żołnierzy, w tym bojowe samoloty z misją bombardowania strategicznych celów ISIS. Od 30 października 2014 kanadyjscy piloci wykonali ponad 1100 lotów bojowych.

Strategia czynnego udziału w wojnie, której stawką, tak naprawdę, jest ocalenie zachodniej cywilizacji nie podobała się liberalnej opozycji, uważającej, że Kanada, będąc jednym z światowych mocarstw powinna się skoncentrować na „misjach pokojowych” i ograniczyć się do działań „treningowych” – poza polem walki. Koncepcja ta umieszczona została na liście obietnic wyborczych, starającego się o najwyższy urząd Trudeau. Jak widać, liberałowie starają się zwyciężyć zło i bezwzględne, zbrodnicze ideologie naiwnymi półśrodkami, bacznie uważając, by nie zostali posądzeni o brak tolerancji, rasizm i ksenofobię. Jeszcze nie tak dawno nowo mianowany dowódca sił zbrojnych Kanady, Sikh Harjit Sajjan, przekonywał w jednym z wywiadów, że z ISIS można było próbować porozumieć się na drodze dyplomatycznej. (sic!)

Po ataku 13 listopada na Paryż można było sądzić, że ton wypowiedzi Justina Trudeau będzie co najmniej stanowczy. Nic podobnego: zapytany podczas konferencji prasowej, czy zamierza wycofać się z decyzji wycofania samolotów bombowych z Syrii, stwierdził jedynie, że „zbyt wcześnie” jest na wyciąganie wniosków i podejmowanie decyzji.

Kanadyjskie myśliwce nadaj bombardują cele ISIS w Syrii i Iraku, ale brak stanowczości i lawirowanie nowego rządu Kanady nie wróży niczego dobrego. Rządowe media CBC trwają w strategii dezinformacji i łagodnej retoryki. Nie zadaje się trudnych pytań, a niewygodne fakty przemilcza. Dotyczy to nie tylko spraw Bliskiego Wschodu i Rosji. Polityka poprawności politycznej i multikulturalnej retoryki zdominowała wszelkie głosy rozsądku.

Kolejną obietnicą wyborczą Trudeau była sprowadzenie do Kanady, jeszcze przed Świętami Bożego Narodzenia, 25 000 uchodźców syryjskich. Rząd, dziennikarze, społeczeństwo zdaje się być głuche na fakty: nie mówi się o tym, że 13% azylantów z Syrii identyfikuje się z ideologią Państwa Islamskiego (dane pochodzące tylko z oficjanych ankiet, w których wszystko można przemilczeć). Nikt nie wspomniał o zamachowcu, który dotarł do Paryża, pokonując trasę „migracyjną” przez Grecję i Austrię do Francji. Mówi się o „aktach terrorystycznych”, ale zaledwie szeptem wspomina o stojących za nimi islamistach, milczy o ich planach zniszczenia chrześcijaństwa. Czy tylko po to, by nie urazić muzułmanów, ograniczających się do modlitw w meczecie?

Podczas wspomnianej już konferencji prasowej Premiera, udającego się na spotkanie G 20, na którym zamierzał się skupić na kwestiach ekonomicznych, usłyszeliśmy, że nic nie wiadomo mu o kanadyjskich ofiarach zamachu w Paryżu. Szkoda, że zupełnie nie zrozumiał symbolicznego wymiaru śmierci kaprala Nathana Cirillo i nie wie, jak zachować się przyzwoicie w świecie utraconych wartości i utraconej wiary.

Aleksander Rybczyński

Artykuł o Nathanie Cirillo