Spotkanie roszczeniowej grupy z asertywnym premierem

Minister od spraw socjalnych nie zmarnował okazji, żeby siedzieć cicho i tylko kiwał głową starannie modulowanym ruchem. Widać, że w potakiwaniu premierowi ma wprawę graniczącą z biegłością. Zresztą nikt specjalnej uwagi na niego nie zwracał, gdyż sprawiał wrażenie licealisty na szkolnej wycieczce, który odłączył się od grupy zwiedzającej Sejm.

Głównym zajęciem posła jakiejś partii kręcącego się w tle było utrzymywanie miny osoby głęboko wstrząśniętej. Od czasu do czasu, zwłaszcza gdy jego wzrok złowił wilcze spojrzenie premiera, w jego oczach dawał się zauważyć błysk dzikiej satysfakcji. Jednak poseł natychmiast się reflektował i na powrót przybierał zbolały wyraz twarzy.

Z kolei o premierze można powiedzieć, że z matkami niepełnosprawnych dzieci walczył jak lew, gdyby nie fakt, że chodziło minimalną płacę krajową. Jednak lwy, przewodnicy stada, raczej nie walczą o drobiazgi z lwicami, opiekującymi się potomstwem. Ale premier uparcie nie dawał za wygraną, więc przyjmijmy, że walczył jak Król Lew z bajki, która go wzrusza do łez, jak wyznała kiedyś jego żona. Rzeczywistość już go tak nie wzrusza, co było widać na spotkaniu.

Zresztą premier specjalnie nie ukrywał, że walczy, aby pomoc państwa dla grupy dzieci nie potrafiących samodzielnie żyć, nie stała się precedensem. Głosem, w którym pobrzmiewała głęboka troska o państwo, wyznał, że nie może tym dzieciom pomóc, bo „przyjdzie inna grupa z potrzebami”. Państwo bowiem, według premiera, nie może sobie brać na głowę chorych dzieci z potrzebami, żeby nie dawać demoralizującego przykładu innym grupom z potrzebami. Nowoczesne państwo - a tylko takie uznaje premier - musi dać odpór tym matkom samotnym, samotnie wychowującym dzieci, generalnie wszystkim matkom, a także sierotom, kalekom i niedołężnym starcom oraz innym marginesom.

Premier im wszystkim współczuje z całego swojego socjaldemokratycznego serca, ale musi być ponad podziałami i dlatego błyskotliwie odparł roszczenia matek: „Nigdy nie jest tak, by o finansowaniu jakiejś usługi decydowali ci, którzy to świadczenie biorą”. Oczywiście, premier przytomnie nie wspomniał, że w gmachu Sejmu, gdzie odbywało się jego spotkanie z roszczeniowymi matkami, regularnie spotyka się także 460 osób decydujących o finansowaniu usług, które świadczą. Premier bowiem jest taktowny i stara się nie urazić żadnej grupy, a tym bardziej decydującej o finansowaniu jego rządu. Bo to jest mylący stereotyp, że rząd się sam wyżywi.