Ola i Majdan niepoprawnie

Genaralizacje są zwykle niebezpieczne. Tym bardziej te, oparte wyłącznie na subiektywnych wrażeniach i doświadczeniach.

W sprawie Ukrainy rozdzwięk między sercem a rozumem jest z wielu względów szczególnie silny.

I o tym powinni pamiętać zarówno "majdanoentuzjaści", jak i "majdanosceptycy".

Pozdrawiam

PS. Oceniłem na 5, ale pełen ambiwalentnych uczuć wobec tego tekstu.  Nie jest to zresztą jedyny, publikowany  w ostatnim czasie na B&R tekst n/t Ukrainy, który wzbudza we mnie takie uczucia. ;-).

To jest bardzo trudny wybór pomiędzy Ukraińcami, którzy nas nienawidzą i Rosjanami, którzy nas kochają. Dlatego w obliczu aktualnych wydarzeń z czysto ludzkich i chrześcijańskich pobudek sercem jestem po stronie bitych i mordowanych. Historią i geopolityką jeszcze będzie czas się zająć.

Bardzo współczuję Oli, nie przeżyłam niczego podobnego, mogę się zaledwie domyślać, co czuje.
Myślę jednak, że dzisiaj nie powinniśmy kierować się resentymentem wobec Ukrainy.
Najpierw dlatego, że każy naród i każde państwo ma prawo samo o sobie stanowić (dla mnie to aksjomat), a dziś Ukraińcy walczą o niezależność od imperialnej Rosji. Dlatego tak ważne jest wsparcie Europy, świata, szczególnie w sytuacji, gdy już tylu ludzi w tej walce zginęło.
To powody płynące z serca. Teraz rozum i interesy.
Niezależność Ukrainy od Rosji to  - jeśli dobrze rozeznaję - nasza polska racja stanu. Każde działanie osłabiające rosyjskie zapędy w podporządkowywaniu sobie świata jest korzystne dla Polski. Poszerzenie ZBiR-u na pewno nie przyniesie nam nic dobrego. Myślę, że także w naszym interesie leży wciąganie Ukrainy do zachodniej kultury. Może niekoniecznie do Unii w obecnym kształcie - cóż, mam o niej coraz gorsze zdanie - ale właśnie do kręgu kultury, do tej Europy, o której swego czasu myśleli min. Schuman i Adenauer.
Pozostaje lęk przed ukraińskim nacjonalizmem. Jest on oczywisty. Trudno zapomnieć rzezie na Wołyniu i Podolu. Właściwe układanie relacji z Ukrainą jest niezwykle ważnym zadaniem dla państwa polskiego. To konieczność zdecydowanej reakcji na każdy, nawet najmniejszy przejaw agresji wobec Polaków. Niestety jest to zadanie dla rządu z prawdziwego zdarzenia, a nie dla chłopców w krótkich majtkach, bawiących się w rządzenie, najlepiej przy pomocy Twitrera.

Ponieważ tekst, łagodnie mówiąc, mnie zirytował, szczególnie w kontekście ostatnich dni, wstrzymuję się od niecenzuralnego komentarza i polecam:

http://naszeblogi.pl/44452-trolling-twoim-obywatelskim-obowiazkiem
http://naszeblogi.pl/44407-czy-wszystkie-twoje-mysli-sa-naprawde-twoje

W sprawie przeciwdziałania opisanym w linkach zjawiskom napiszę osobny tekścik, nawiązujący do czasów dawnej Polski. Tymczasem odłączam się od sieci.

Dzisiaj ten tekst jest - mówiąc delikatnie - nie na miejscu.

Ale dla pewnej równowagi...
Znam Wirę studiującą w Warszawie oraz jej dwie siostry i brata. To Polacy, z polskim nazwiskiem, nie ukrywający swojego pochodzenia, którzy mieszkają na Ukrainie w niedużym miasteczku zwanym Dobromil - w obwodzie lwowskim,  tuż przy granicy z Polską.
Znam Władysława - artystę plastyka mieszkającego we Lwowie, działającego w polonijnej organizacji.
Z racji tego, co robię, mam też kontakty z rodowitymi Ukraińcami.
NIE SPOTKAŁAM SIĘ przez te wszystkie lata z niczym podobnym do tego, co tutaj opisujesz.

No cóż... wypada mi chyba napisać, że współczuję Oli.
I naprawdę jej współczuję.

Bardzo cenne i ciekawe spostrzeżenia, szczególnie gdy zestawione z relacjami naszych mediów i reakcjami opinii publicznej na bieżące wydarzenia.

pozdrawiam

Tytuł wątku w którym widze i słówko "niepoprawnie" zdaje się sugerować że mamy oto do czynienia z treściami niepopularnymi, stojacymi w opozycji do, nie wiem, głównego nurtu.

Mam jednak dziwną pewność że ten "niepoprawny"  (juz abstrahując od użytych w nim sztuczek) tekst mógłby spokojnie pojawić się w rosyjskiej prasie. Tak "niepoprawnej" że dziś po prostu pełnej opisów krzywd wszelkich nacji zamieszkujących Ukraine.

A tak. Takie to dziś dziwy że najbardziej niepoprawna prasa na świecie, przypadkiem kontrolowana przez równie niepoprawnego pułkownika Putina, epatuje dziś opisami jak to Ukraińcy mają mnóstwo za uszami.

Szkoda że swej opowieści nie wkleiła Pani wówczas gdy na Ukrainie stały jeszcze wszystkie pominiki Lenina. Wszak to nie jest opowieść z wczoraj.

Nie rozumiem jaki imperatyw Panią kierował,, czytam że "niepoprawny",  i domniemuje że w czasach gdy Lenin miał się na Ukrainie pionowo (czyli dobrze) nie znalazła Pani żadnego miejsca w sieci na swą (na swój sposób ciekawą) opowieść.

jesteś już tylko żałosny.