Bajka na niedzielę

Od rana słychać było w borze głuche dudnienie. Poranek przeszedł w południe, południe w porę obiadową, a ono nie ustawało. Ba, przybierało na sile. „Ktoś dostaje niezły łomot” - myślały zwierzęta. Niektóre były wyraźnie zaniepokojone: lisy goniły własny ogon, wołki spuściły łby, muchy plujki bzyczały cienko, wiły się padalce, hieny śmiały się nerwowo, sepy szarpały resztki, a rzesze otumanionych lemingów maszerowały to w te to wewte z oczętami pełnymi łez. Ale inne zwierzęta, te którym zależało na ojczystych lasach cieszyły się: „To dudnienie, ten łomot, to dobry znak! Jutro wstanie piękny dzień... Dobry dzień na sprzątanie i wyprowadzki!”