Big Mac, podwójny, proszę!

Albo oni są głupi, albo bezczelni, albo nas mają za idiotów. Naprawdę trzeba mieć tupet by ogłosić ludziom radosną nowinę o 36-cio złotowej podwyżce dla najniżej uposażonych emerytów w chwilę po nieprzebrzmiałym jeszcze skandalu z niebotycznie wysokimi odprawami i pensjami swoich pupili. To tak jakby powiedzieć: radujcie się! Będziecie teraz mogli zafundować sobie dwa McDonaldy i zapomnieć dodać, że jednych stać będzie od dzisiaj na zakup dwóch Big Maców, a tych drugich na zakup dwóch restauracji.

Zresztą może niepotrzebnie się irytuję. Może to dla nas jednak lepiej? Ostachowicz pewnie się obraził i stąd te pijarowskie gafy. Najpierw taniec gwiazd pani premier w piaskownicy, a teraz opera żebracza. Trochę mnie tylko martwi, że skołowanym ludziom już tak jest wszystko jedno, że zamiast kupić za tę jałmużnę kanapki, kupią pół litra i pójdą głosować po pijanemu.

Byłem w wakacje w Szwecji. Szwedów można lubić lub nie, lecz paru rzeczy można się od nich nauczyć. Nie będę pisał o łosiach, na których robią interes, wciskając wszystkim łosiopodobne gadżety odkąd im turyści z Niemiec zaczęli kraść znaki drogowe z napisem: uwaga łoś! Nie namawiam też do naśladowania ich afektu do śledzi i borówek zapijanych mlekiem, ale słyszałem o czymś, co na naszym gruncie zapewne nie da się zaszczepić, a ja bym chciał by się dało.

Nazywa się to logom, lobom, albo jakoś tak – a znaczy w przybliżeniu: równość - i wcale nie jest to socjalizm. Jest to powszechne w Szwecji przekonanie, że wstyd się nadymać posiadaniem kasy, że złote krany i sedesy to obciach, że żyje godnie się najłatwiej, gdy innym też się pozwoli godnie żyć.

Pamiętam jak przed ponad dwudziestu laty Korwin szydził z tego modelu i wieszczył jego rychły krach. I co? Szydzi nadal, a Szwedom jakoś się nie pali nawracać się korwinizm.

W obronie pani minister Wasiak stanął niedawno Balcerowicz. A jakże, mówił, że co jak co, ale odprawa się należy, bo … w PKP się poprawia. Nie wiem kiedy pociągiem jechał, nie wiem czy i ile sam wziął nagrody za poprawę warunków życia mieszkańców byłych pegeerów i – mówiąc prawdę – mam to gdzieś, gdyby nie pewien szczegół.

Otóż, szperając w sieci w poszukiwaniu szwedzkich śladów, znalazłem temat na zagadkę: wiecie, kto stał się ostatnio jednym z największych orędowników szwedzkiej drogi do sukcesu? Nie wiecie?

Jeffrey Sachs!

Starszym przypomnę a młodszym powiem, że to ten sam koleś, który układał dla nas słynny plan pisany wówczas na kolanie i od właściciela kolana nazwany potem planem Balcerowicza. Sachs zaraz odpłynął w świat w glorii chwały, a Balcerowicz został z nami, poddając nas najpierw terapii szokowej, a potem schładzaniu …

I tu się gubię. Jeśli obu panom tak dziś wyraźnie nie po drodze, to który z nich może mieć rację?

Jeśli Sachs jest tak dziś zakochany w Szwecji, to pewnie do nas wróci niebawem, bo Szwecja lokuje się na szczycie listy krajów o najmniejszych dysproporcjach w wynagrodzeniach, a Polska … nie wiem, bo lista już dalej nie chciała się rozwijać. I może mu się wtedy uda z sukcesem wypromować książkę „Koniec z nędzą”...

A jeśli jednak Balcerowicz ...

Co my zrobimy z tłumem Szwedów emigrujących masowo do polskiego raju?!

Img.: http://www.thenation.com/blog/166804/opinionnation-should-jeffrey-sachs-... @kot