Godziemba's blog

W okresie Locarno szefem polskiej dyplomacji był hrabia Aleksander Skrzyński.
 
   Aleksander Skrzyński urodził się w dniu 18 marca 1882 roku w bogatej, arystokratycznej rodzinie. Jego ojciec Adam zbudował w Libuszy w Gorlickim Zagłębiu Naftowym rafinerię nafty, która przynosiła znaczne dochody. Po śmierci ojca w 1905 roku, młody Aleksander przejął zarząd nad rafinerią. Mimo, iż została ona w 1918 roku sprzedana braciom Nobel, to hrabia Aleksander nadal był współwłaścicielem wielu okolicznych firm naftowych.
 

W czasie pełnienia funkcji Naczelnego Wodza gen. Kazimierz Sosnkowski stanął przed zasadniczymi problemami związanymi z użyciem Polskich Sił Zbrojnych.
 
               Od początku zdawał sobie sprawę, że PSZ „wobec sił państw alianckich lub Rosji, nie stanowią poważnej siły materialnej, a raczej są symbolem ciągłości udziału Polski w wojnie”. Z tego też powodu udział polskich jednostek w wojnie powinien – jego zdaniem – mieć charakter symboliczny i propagandowy.
 

Po objęciu w lipcu 1943 roku funkcji Naczelnego Wodza gen. Kazimierz Sosnkowski nie dokonał żadnej czystki w sztabie Naczelnego Wodza w Londynie.

Żołnierze niemieccy, stacjonujący w krajach okupowanych, wysyłali swym rodzinom miliony paczek z wszelkimi produktami żywnościowymi i przemysłowymi, trudno dostępnymi w III Rzeszy.
 

III Rzesza finansowała swoje wydatki wojenne eksploatując ekonomicznie podbite kraje.

    Po wybuchu wojny zdecydowanie wzrosły pensje niemieckich robotników. Po części wzrost ten wynikał ze znacznej liczby nadgodzin oraz pracy na dodatkowe zmiany. Równocześnie z powodu wzrostu produkcji na cele wojskowe zmniejszyła się podaż artykułów na potrzeby cywilne. W konsekwencji tego doszło do pogłębienia nierównowagi rynkowej w Niemczech.

Podczas agresji na Polskę we wrześniu 1939 roku żołnierze sowieccy na masową skalę kradli mienie polskie.

    Armia Czerwona wtargnęła w dniu 17 września 1939 roku na terytorium Rzeczypospolitej nie mając – delikatnie mówiąc - wystarczających zapasów żywności dla żołnierzy oraz materiałów pędnych dla pojazdów mechanicznych. Od pierwszego dnia agresji te niedobory uzupełniano na drodze rabunku i rekwizycji. Rekwizycje te wywołały szczególne niezadowolenie wśród ludności niemieckiej, zamieszkującej niektóre tereny Kresów Wschodnich.

Podczas agresji na Polskę we wrześniu 1939 roku Sowieci zamordowali setki żołnierzy polskich.

    W propagandzie sowieckiej agresja Armii Czerwonej na Polskę uzasadniania była koniecznością „wyzwolenia spod ucisku pańskiego robotników i chłopów Zachodniej Białorusi i Zachodniej Ukrainy”.

Ugrupowanie gen. Rückemanna walczyło z Sowietami aż do 1 października 1939 roku.

W dniu 22 września 1939 Sowieci wkroczyli do Lwowa.

    Wobec agresji sowieckiej gen. Langner rozważał wycofanie całej załogi miasta w nocy 18 września do Bóbrki i dalej na południe w kierunku granicy z Węgrami. Jednak po otrzymaniu od gen. Sosnkowskiego wiadomości radiowej o przedzieraniu się jego sił do miasta gen. Langner podjął decyzję o kontynuowaniu obrony Lwowa.