Po niemieckim ataku na Polskę także Stalin kończył przygotowania do agresji na swego zachodniego sąsiada.
(1)
Godziemba's blog
Po konferencji monachijskiej, na którą nie zaproszono Związku Sowieckiego, Stalin rozpoczął grę, której celem było doprowadzenie do wybuchu wojny w Europie.
(1)
Decyzje podjęta na konferencji alianckiej w Abbeville przekreśliły jakąkolwiek szansę na realną pomoc dla walczącej z Niemcami Polski.
Efektów zakończonej konferencji w żaden sposób nie oddawał oficjalny prasowy komunikat, informujący o determinacji obu krajów w walce z Niemcami oraz podkreślający ich wolę „udzielenia wszelkiej możliwej pomocy polskiemu sojusznikowi, który tak walecznie opiera się bezwzględnej inwazji na swe terytorium”.
Efektów zakończonej konferencji w żaden sposób nie oddawał oficjalny prasowy komunikat, informujący o determinacji obu krajów w walce z Niemcami oraz podkreślający ich wolę „udzielenia wszelkiej możliwej pomocy polskiemu sojusznikowi, który tak walecznie opiera się bezwzględnej inwazji na swe terytorium”.
(2)
Od momentu wybuchu wojny zachodni sojusznicy jedynie pozorowali pomoc dla Polski.
(2)
Dopiero na początku września 1939 roku wypłynęły z brytyjskich i francuskich portów statki z zamówionym przez Polskę sprzętem wojskowym.
Pierwszy statek (s.s „Lassell”) ze sprzętem dla Polski wypłynął z Liverpoolu dopiero w dniu 28 sierpnia 1939 roku. Sytuacja międzynarodowa była już wówczas zbyt napięta, by portem docelowym była Gdynia. Frachtowiec wziął więc kurs na Gibraltar, zmierzając drogą przez Morze Śródziemne do rumuńskiej Konstancy. Kolejny transport miał wyruszyć w dniu 2 września.
Pierwszy statek (s.s „Lassell”) ze sprzętem dla Polski wypłynął z Liverpoolu dopiero w dniu 28 sierpnia 1939 roku. Sytuacja międzynarodowa była już wówczas zbyt napięta, by portem docelowym była Gdynia. Frachtowiec wziął więc kurs na Gibraltar, zmierzając drogą przez Morze Śródziemne do rumuńskiej Konstancy. Kolejny transport miał wyruszyć w dniu 2 września.
(1)
W agresji sowieckiej na Polskę we wrześniu 1939 roku wzięło udział ponad pół miliona czerwonoarmistów.
(1)
Postanowienia alianckiej konferencji w Abbeville były konsekwencją przedwojennej polityki rządów obu państw.
Plany wojennej współpracy Polski i Francji zostały nakreślone w pierwszej połowie lat dwudziestych. Późniejsza ustępliwość Paryża wobec Berlina oraz zdystansowana wobec Francji polityka Józefa Piłsudskiego, który miał powody wątpić w rzetelność francuskich deklaracji, wpłynęły na ograniczenie wzajemnych relacji. W tej sytuacji francuscy wojskowi skupili się na próbach pogłębienia współpracy z Pragą oraz Moskwą.
Plany wojennej współpracy Polski i Francji zostały nakreślone w pierwszej połowie lat dwudziestych. Późniejsza ustępliwość Paryża wobec Berlina oraz zdystansowana wobec Francji polityka Józefa Piłsudskiego, który miał powody wątpić w rzetelność francuskich deklaracji, wpłynęły na ograniczenie wzajemnych relacji. W tej sytuacji francuscy wojskowi skupili się na próbach pogłębienia współpracy z Pragą oraz Moskwą.
(2)
Dopiero latem 1939 roku udało się Polsce podpisać z Francją i Wielką Brytanią umowy na dostawy sprzętu wojskowego.
W końcu kwietnia 1939 roku ambasador RP nad Sekwaną Juliusz Łukasiewicz w liście do min. Becka wystąpił z propozycją, by „podjąć wysiłki w celu uporządkowania (…) stosunków sojuszniczych”, a następnie „dążyć do uzyskania konkretnych rezultatów, zwłaszcza w dziedzinie współpracy dozbrojeniowej”.
W końcu kwietnia 1939 roku ambasador RP nad Sekwaną Juliusz Łukasiewicz w liście do min. Becka wystąpił z propozycją, by „podjąć wysiłki w celu uporządkowania (…) stosunków sojuszniczych”, a następnie „dążyć do uzyskania konkretnych rezultatów, zwłaszcza w dziedzinie współpracy dozbrojeniowej”.
(1)
Na wiosnę 1939 roku polskie władze podjęły desperackie próby zakupu sprzętu wojskowego.
(1)
Jednym z najbardziej zasłużonych obrońców Płocka był pochodzący z Francji – kpt. inż. Albert de Buré.
(1)