Godziemba's blog

III Rzesza finansowała swoje wydatki wojenne eksploatując ekonomicznie podbite kraje.

    Po wybuchu wojny zdecydowanie wzrosły pensje niemieckich robotników. Po części wzrost ten wynikał ze znacznej liczby nadgodzin oraz pracy na dodatkowe zmiany. Równocześnie z powodu wzrostu produkcji na cele wojskowe zmniejszyła się podaż artykułów na potrzeby cywilne. W konsekwencji tego doszło do pogłębienia nierównowagi rynkowej w Niemczech.

Podczas agresji na Polskę we wrześniu 1939 roku żołnierze sowieccy na masową skalę kradli mienie polskie.

    Armia Czerwona wtargnęła w dniu 17 września 1939 roku na terytorium Rzeczypospolitej nie mając – delikatnie mówiąc - wystarczających zapasów żywności dla żołnierzy oraz materiałów pędnych dla pojazdów mechanicznych. Od pierwszego dnia agresji te niedobory uzupełniano na drodze rabunku i rekwizycji. Rekwizycje te wywołały szczególne niezadowolenie wśród ludności niemieckiej, zamieszkującej niektóre tereny Kresów Wschodnich.

Podczas agresji na Polskę we wrześniu 1939 roku Sowieci zamordowali setki żołnierzy polskich.

    W propagandzie sowieckiej agresja Armii Czerwonej na Polskę uzasadniania była koniecznością „wyzwolenia spod ucisku pańskiego robotników i chłopów Zachodniej Białorusi i Zachodniej Ukrainy”.

Ugrupowanie gen. Rückemanna walczyło z Sowietami aż do 1 października 1939 roku.

W dniu 22 września 1939 Sowieci wkroczyli do Lwowa.

    Wobec agresji sowieckiej gen. Langner rozważał wycofanie całej załogi miasta w nocy 18 września do Bóbrki i dalej na południe w kierunku granicy z Węgrami. Jednak po otrzymaniu od gen. Sosnkowskiego wiadomości radiowej o przedzieraniu się jego sił do miasta gen. Langner podjął decyzję o kontynuowaniu obrony Lwowa.

W planie operacyjnym „Zachód” nie przewidywano obrony Lwowa, a stacjonujące tam jednostki wojskowe miały zostać skierowane na zachód.

   Od 1 września 1939 roku  miasto było bombardowane przez Luftwaffe, co spowodowało znaczne zniszczenia, w tym budynku Dworca Głównego.

    W obliczu zagrożenia ze strony zbliżających się Niemców, dowódca OK nr VI we Lwowie, gen. Władysław Langner rozpoczął w dniu 10 września 1939 roku przygotowania do obrony miasta.

Ewentualna ofensywa francuska w 1939 roku zakończyłaby się porażką armii francuskiej.

   Zgodnie z zawartą w maju 1939 roku umową, armia francuska powinna rozpocząć ofensywę na zachodzie w dwa tygodnie po rozpoczęciu mobilizacji. Francuzi mieli uderzyć przy użyciu dwóch trzecich wojsk skoncentrowanych na granicy z Niemcami. W rachubę wchodziło więc 35-40 dywizji oraz około 1000 czołgów, 4000 dział oraz 600 samolotów.

Rozpoczęcie przez Francję we wrześniu 1939 roku ofensywy na zachodzie zmusiłoby Niemcy do wycofania z Polski zdecydowanej większości lotnictwa oraz jednostek pancernych i zmotoryzowanych.

   Zgodnie z polsko-francuską umową paryską podpisaną w dniu 19 maja 1939 roku przez gen. Gamelin’a oraz gen. Tadeusza Kasprzyckiego Francja zobowiązała się do uderzenia na Niemcy siłami stanowiącymi 40% jej armii w 15 dniu wojny.

Polskie audycje w Radio Madryt nadawane były do końca 1975 roku.