Warszawa1920's blog

Dzisiaj stanęliśmy przed wyborem: albo WCIĄŻ czekamy na korzystne rozstrzygnięcie KOLEJNYCH wyborów albo – NIE CZEKAMY. Jeśli kochamy Polskę, ten wybór może być tylko jeden. Czas najwyższy wyjść z tego obezwładniającego światłocienia, w którym tkwimy od 25 lat. Od mówienia sobie, że nie ma innej drogi działania, jak tylko procedury demokratyczne.

Jednym z częściej powtarzanych, acz w jakimś sensie uzasadnionych, frazesów na temat rosyjskich (w znaczeniu sowieckich i aktualnych, putinowskich, choć to na to samo wychodzi) służb specjalnych, jest teza o wspólnocie metod ich działania z doświadczeniami wypracowanymi jeszcze przez carską Ochranę. Niewątpliwie cały szereg technik operacyjnych stosowanych przez KGB, czy FSB wywodzi się z tradycji Sipiagina i Plehwego, a przynajmniej do niej nawiązuje, pamiętać jednak trzeba, że żaden z carów nie miał nigdy ambicji zmiany ustroju takich państw, jak Anglia, Francja, czy Niemcy.

Zajęci codziennością, przejęci sprawami naprawdę ważnymi, takimi, jak IV Rocznica Zamachu w Smoleńsku, czy Kanonizacja Jana Pawła II, ale również wciągani przez służbowych oszustów medialnych z pionu propagandy Tuska w sztucznie kreowaną „rzeczywistość” w rodzaju „walczymy z Rosją o Ukrainę”, nie dostrzegamy chyba czegoś, co niepostrzeżenie układa się w scenariusz kolejnego, słusznego i nie dzielącego, państwowego zdawania egzaminu. Przepraszam zresztą, być może ktoś dostrzega, ale nie zaobserwowałem jakiejś szczególnej dyskusji na „naszych” portalach na ten temat.

74 lata temu Europa była mądrzejsza. Dokładniej to może nie Europa, ale w Europie byli mądrzejsi ludzie. Dokładnie zaś to było jeszcze (już?) trochę przytomnych polityków. A precyzyjnie to był niejaki Winston Churchill. Historia, podobno, powraca już tylko jako farsa. Być może, aczkolwiek ta, która wraca teraz, ani z literaturą, ani z teatrem nie ma nic wspólnego. Ma za to bardzo wiele z życiem. A dokładnie z naszym życiem.
 

Czy ja przez ostatnich 20 lat żyłem na innej planecie? A może mam kompletnie zaburzone zmysły wzroku i słuchu? Jakie świadectwo wystawiam wszystkim swoim nauczycielom i egzaminatorom, skoro okazuje się teraz, że NIE POTRAFIĘ CZYTAĆ? Bo jak inaczej, nomen omen, czytać konstatację taką oto, że wszystko, absolutnie wszystko, co rzekomo przeczytałem byłem w swoim życiu, znaczy dokładnie coś odwrotnego niż mi się wydawało, że znaczy? Kim ja w ogóle, do cholery, jestem? Jakiś awatar, troll bezmózgi, a może po prostu – jak ten Szwejk – urzędowo uznany za debila?
 

Nie poradził jednak Staszek w rolnictwie. Ministerstwie, znaczy. Objawił się oto w Partii jakStonka Latającej kolejny desydent, jak mawiał inny Staszek, Anioł. Nie wytrzymał, zdaje się, chłopina egzystencji w środowisku, w którym, jak raz, panuje „kóltóra” koryt ceramicznych. No i pomór innych świniów powalił tego męża stanu jako gieniusza niewątpliwego na odcinku „wieś i rolnictwo”. Czas teraz na jego tournée po chlewach na Wiertniczej, Woronicza i Ostrobramskiej, no i nadchlewie przy Czerskiej. Będzie okazja reaktywować w mętnym obiegu to złodziejskie towarzystwo.

Kilka dni temu Polska, prawdziwa, narodowa, wolna, obchodziła jedno ze swoich największych, i najświętszych, świąt. Jak szczątki mozolnie wydobywane z rosyjskich dołów śmierci na terenie Polski, jeszcze trudniej na nowo przywoływane żołnierskim „nieśmiertelnikiem”, tak święto to przebija się z uporem do publicznej świadomości, wychodząc śmielej na polskie ulice, place i cmentarze, wyraźnie jeszcze bardzo się bojąc załopotać ojczystą flagą w prywatnych oknach.

Dwa chrzty, jedna potem cywilizacja