czekając na ...

Ponoć grozi nam upadek rządu, w związku z czym wszyscy są zaniepokojeni, ale tu i ówdzie widać też objawy radości, bo ludzie zrobili się tak wredni jak nigdy dotąd i  chcą  zobaczyć  jak będzie przegrywał ten facet, który "nie miał z kim przegrać", skoro nie mogą popatrzeć "jak kończy prawdziwy mężczyzna" z Żyrardowa.

O pogrzebie dwudziestopięciolecia pamięć powoli zanika; jakoś nie widać ostatnio tego przywódcy, co stanąć miał na czele zapowiadanej walki, a przebąkuje się, że może pójść siedzieć; skatowanych dzieci i seryjnych samobójstw też na razie brak, Palikota itp. ani na lekarstwo, zaczęło się więc robić nudno i smutno, bo oglądanie rozpromienionego pana prezydenta z przynależnościami nie daje obywatelom takiej radości jakiej potrzebują - prócz coraz droższego chleba.

Dobrze  więc, że przynajmniej do poniedziałkowej konferencji prasowej premiera  cały kraj wstrząsany będzie niepokojami telewizyjnymi i domowymi, a jeśli pogoda się poprawi plenerowymi, które skutecznie pobudzają krążenie; niekiedy również krążenie elit.

Taka terapia wstrząsowa pozwoli się ludziom przygotować do odpowiedzi na nowe wyzwania, które - bez stosownych, ale niestosownych wyzwisk - postawione będą  przed tutejszym wolnym i demokratycznym a nawet prawnym państwem prawa, czystym przypadkiem w drugą rocznicę śmierci generała Sławomira Petelickiego, około godziny 15.oo (transmisja w zaprzyjaźnionej telewizji).

Pamiętając, że pan premier uległ mniej więcej przed dekadą cudownej wewnętrznej transformacji, spodziewać się można po zapowiadanym jego wystąpieniu dosłownie wszystkiego, ale niekoniecznie od razu tego najlepszego, co szczęściem się zwie, bo skoro rząd jeszcze nie upadł,  to najwidoczniej stoi, i potrafi bez trudu wyjaśnić obywatelom, na jakim, mianowicie, stanowisku - a jeśli obieca się trochę pochylić nad tym, co leży, radosnemu wzruszeniu nie będzie pewnie końca; nie tym razem.

"Morgen, morgen, nur nicht heute.." - jak mawiają prawdziwi Europejczycy, dzięki którym żyjemy w bardzo wolnym kraju - i dobrze nam tak, choć nie wszystkim.

Pośpiech, jak wiadomo, wskazany jest wyłącznie przy łapaniu pcheł, a nie o pchły idzie tym razem.

Tak mi się przynajmniej wydaje.