Demokracja platformistyczna wiąże się nierozerwalnie z takimi zasadami, jak centralizm demokratyczny oraz system planowania i mieścić się musi w ramach założeń ustrojowych państwa platformistycznego, którego funkcje wynikają zarówno z zadań wewnętrznych, jak i warunków międzynarodowych.
W ramach ustroju platformistycznego nie istnieją obiektywne klasowe podstawy, a także potrzeby pluralistycznej instytucjonalizacji różnic i platform politycznych. Jest natomiast potrzeba i są warunki dla rzeczywistej dyskusji nad problemami społecznymi i metodami ich rozwiązywania, dyskusji zmierzającej do wypracowywania optymalnych programów i decyzji oraz do osiągania na tej podstawie możliwie szerokiego zakresu jednomyślności w decydowaniu i działaniu. W ramach platformistycznego systemu politycznego - którego ośrodkiem i siłą motoryczną jest partia klasy próżniaczej- powstają warunki do rozwoju demokracji pośredniej i bezpośredniej, do żywego i bogatego życia politycznego.
Chodzi o to, aby partia, rozumiana nie tylko jako jej kierownicze instancje, wywierała faktyczny wpływ na rozstrzyganie węzłowych zagadnień występujących w różnych ogniwach władzy i administracji państwowej....
[…] rozwija się demokracja odrzucająca instytucjonalizację podziałów politycznych i konkurencję ugrupowań, opierająca się na współuczestnictwie wszystkich ludzi pracy w rządzeniu, w podejmowaniu decyzji i ich realizacji.
Zygmunt Rybicki, Andrzej Werblan, Historyczne miejsce demokracji socjalistycznej, Państwo i Prawo, nr 8-9,/1977.
Sąd w społeczeństwie platformistycznym pozostaje instytucją klasową, staje po raz pierwszy w historii na usługi przytłaczającej większości społeczeństwa, działa w oparciu o nową świadomość klasową, nasycony jest kadrami klasowo związanymi z przeważającą częścią społeczeństwa, kieruje się zasadami nowej praworządności.
Demokracja platformistyczna jest nową formą państwową dyktatury proletariatu duchowego, a zadania, jakie sobie stawia, są zadaniami dyktatury proletariatu duchowego. W ten sposób również i system prawa w III RP - podobnie jak i typ - jest nowy, bo platformistyczny, i realizuje zadania odmienne od zadań burżuazyjnego systemu prawa.
Leon Schaff, "Proces karny w Polsce Ludowej", PWN, 1952.
W rzeczy samej proces obumierania państwa dokonuje się w drodze rozwoju i pogłębiania demokracji platformistycznej, podnoszenia świadomości społecznej, dyscypliny i odpowiedzialności mas oraz wzrostu ich udziału w życiu publicznym; poprzez rozwój instytucji przedstawicielskich, różnych form samorządu społecznego i kontroli społecznej nad aparatem urzędniczym we wszystkich dziedzinach...
Stanisław Widerszpil, Fryderyk Engels o państwie w społeczeństwie socjalistycznym, Państwo i Prawo, luty 1971.
Wytłuszczeniami zaznaczono modyfikacje i uzupełnienia tekstów oryginalnych
6 Comments
No i jeszcze to:
10 June, 2014 - 10:16
"Nasz kodeks moralny jest absolutnie nowy. (…) nam wszystko wolno, ponieważ jako pierwsi na świecie wyciągamy miecz nie w celu zniewolenia, lecz w imię wolności i wyzwolenia spod ucisku"
pozdrawiam :)
@polfic
10 June, 2014 - 10:20
Pozdrawiam
@autor
10 June, 2014 - 10:27
Komisarzy w Europie już mamy :)
@polfic
10 June, 2014 - 10:52
To nie za ciosem,
10 June, 2014 - 11:31
"Miejcie odwagę... nie tę tchnącą szałem, która na oślep leci bez oręża,
Lecz tę, co sama niezdobytym wałem przeciwne losy stałością zwycięża."
@Szary kot
10 June, 2014 - 11:48
Celem tej notki jest tylko zwrócenie uwagi, że osiągnięcia platformizmu zostały opisane przez tutajszych naukowców już dawno, dawno temu... ;-)
Zwróciłbym raczej szczególną uwagę na fakt, że demokracja socjalistyczna była teoretycznie tylko etapem na drodze likwidacji państwa. Demokracja platformistyczna jest też etapem nma drodze do likwidacji państwa. Polskiego :-( !