Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej i Rada Fundacji Harcerstwa Drugiego Stulecia w oficjalnych stanowiskach uznały filmowe „Kamienie na szaniec” za obraźliwe.
„Druhny i Druhowie! W połowie zeszłego roku dowiedziałam się, że planowana jest nowa ekranizacja książki Aleksandra Kamińskiego pt. ’Kamienie na szaniec’, i tak jak wszyscy cieszyłam się, bo uważam, że ta historia o młodych harcerzach, o ich odwadze, przyjaźni i służbie Polsce jest warta przypomnienia i upowszechniania. Film był też atrakcyjnie zapowiadany przez materiał promocyjny, który otrzymaliśmy w grudniu 2013 r., podczas spotkania kilku członków Naczelnictwa z przedstawicielami producenta ’Kamieni na szaniec’ Monolith Films. Rozmawialiśmy wówczas o możliwości promocji filmu przez ZHR i wspólnych działaniach wokół premiery. Kiedy jednak poprosiliśmy o możliwość jego obejrzenia, przed podjęciem decyzji o współpracy, okazało się to niemożliwe” – pisze w oficjalnym stanowisku hm. Ewa Borkowska-Pastwa, przewodnicząca ZHR.
W jej ocenie, film, choć może i ciekawy artystycznie, w istocie nie jest „ekranizacją jednej z najsłynniejszych książek XX wieku”, lecz bardzo autorską wizją wydarzeń, nieoddającą ani prawdy historycznej, ani – co ważniejsze – przesłania, jakie ta lektura niosła przez lata.
„Dystrybutor na pokaz zaprosił małe, wyselekcjonowane grono osób, w którym nie znaleźli się oficjalnie przedstawiciele działających organizacji harcerskich. Niektóre kluczowe, a obecne na pokazie osoby poproszone były wcześniej przez producenta o konsultacje i są z nim związane umowami zakazującymi im wypowiadania się publicznie do czasu premiery, ale znamy ich opinie i wiemy, że wręcz wystąpiły do producenta o usunięcie nazwiska z czołówki filmu” – czytamy w piśmie ZHR.
Przeskalowane konflikty
Instruktorów, którzy obejrzeli film, uderzył nieprawdziwy obraz postaw bohaterów (np. próba samobójcza „Zośki” albo przedstawienie osoby prof. Józefa Zawadzkiego – ojca „Zośki” – jako tchórza) i wydarzeń, w których uczestniczyli (nierealna, wręcz westernowa scena pościgu za więźniarką na alei Szucha, groteskowy sposób przedstawienia działalności konspiracyjnej harcerzy) oraz dyskredytowanie dowódców Armii Krajowej i Szarych Szeregów, w tym ich naczelnika Stanisława Broniewskiego „Orszy” i Jana Kiwerskiego, dowódcy Kedywu AK.
„Druh ’Orsza’, którego miałam zaszczyt poznać, był autorytetem w Szarych Szeregach, a dla mojego pokolenia w trudnych czasach niepokornego harcerstwa wzorem i punktem odniesienia. Z jego wielu gawęd zapamiętałam najbardziej słowa wypowiedziane w ’noc stanu wojennego’, kiedy mówił do nas, wtedy młodych drużynowych, że najważniejsza jest prawda w naszych czynach i słowach. Pisałam o tym w grudniowym rozkazie, kiedy cytowałam jego słowa: ’żyjmy w prawdzie, miejmy odwagę cywilną żyć w prawdzie’” – wskazuje autorka stanowiska ZHR.
Modernizm na siłę
Tymczasem film Roberta Glińskiego prawdę tę mocno deformuje, wypaczając tym samym ideał służby i braterstwa wpisany w opowieść o „Rudym”, „Zośce” i „Alku” – twierdzą harcerze.(...)
http://www.naszdziennik.pl/polska-kraj/68756,kamienie-obrazy.html