O. Benedykt Pączka który odmówił powrotu do Polski z pogrążonej w chaosie Republiki Środkowoafrykańskiej, w sobotę odwiedził wioskę w pobliżu misji, w której odbyła się kolejna masakra dokonana przez bojówki Seleki. O swych wrażeniach mówił w rozmowie z PAP.
Kto nie zdążył uciec, został bezlitośnie zabity
- relacjonował ojciec Benedykt.
Widziałem dzisiaj 3 domy, w których ich zabito. Wchodzę do tych domów, i co widzę? Jeszcze łuski z pocisków, które leżały na ziemi. W domach jeszcze smród, po krwi, która została na ziemi, kamieniach i murach.
O. Benedykt dotarł do wioski na motorze, trzy dni po ustaniu masakry. W masakrze w wiosce Nzakoun oddalonej 15 km od misji zginęły 22 osoby. Spalono również 25 domów. Na grobach położono garnki, by wiedzieć ile ciał chowano w jednym grobie.
Konflikt w Republice Środkowej Afryki, wybuchł z nową siłą na początku roku, kiedy z Bangi wycofały się oddziały muzułmańskich rebeliantów z koalicji Seleka.
Rebelianci z Seleki - sojuszu przeważnie muzułmańskich milicji, doprowadzili w marcu 2013 r. do obalenia rządu Francois Bozizego, a ich przywódca Michel Djotodia obwołał się prezydentem.
Kiedy dwukrotnie spotkaliśmy się z Seleką, to było straszne - wspomina w rozmowie z PAP o. Pączka. Myślałem ze nas zabiją. Im tylko chodzi o kasę, komputery, komórki samochody, jakaś kobieta po drodze i aby się najedli. Takie mam doświadczenia z Seleką. To są zabójcy i nic sobie później z tego nie robią - być może to ich zawód. W większości to Czadyjczycy ale są wśród nich również obywatele RŚA. To prawdziwa armia. Mają ciężką broń jak granatniki, karabiny maszynowe. Jak to muzułmanie, twarze zakryte, tylko widać im oczy.
O. Benedykt zaprzeczył jednak by ataki miały tło religijne. Zdaniem kapucyna problem leży gdzie indziej.
To bogactwa tego kraju. Tutaj leży sedno.
Republika Środkowej Afryki ma złoża uranu, diamentów i złota. Jej historia obfituje w zamachy stanu. Od 1960 r. kiedy była kolonia francuska uzyskała niepodległość, obalono pięciu przywódców.
Czuję bezradność wobec ataków Seleki - mówi o. Pączka. Cierpienie ludzkie, którego sobie nie jestem w stanie wyobrazić. To kiedy ludzie tracą swoich bliskich, swój cały dobytek. Później jednak trzeba jakoś żyć, trzeba się zebrać - i na nowo... bo życie trwa. Nie można siedzieć pod drzewem i myśleć. Trzeba się ruszyć, trzeba walczyć i tak ludzie robią.
(...)
http://wpolityce.pl/wydarzenia/73826-kto-nie-zdazyl-uciec-zostal-bezlito...