Lale i westalki

No to mamy pana Durczoka z głowy - a zapewne i z ekranu, przynajmniej na jakiś czas. Zapoczątkowana artykułem we "Wprost" afera dobiega końca: powołana przez TVN komisja zakończyła pracę. "Spółka TVN i Kamil Durczok osiągnęli wzajemne porozumienie ws. zakończenia współpracy ze skutkiem natychmiastowym. Komisja powołana przez TVN zidentyfikowała przypadki niepożądanych zachowań, włącznie z mobbingiem i molestowaniem seksualnym". Trzy ponoć poszkodowane osoby otrzymają od TVN odszkodowania, a prezes zarządu TVN stwierdził co następuje: "Jestem przekonany, że po dogłębnej analizie przeprowadzonej przez komisję, TVN pozostanie atrakcyjnym pracodawcą, dzięki obowiązującej w spółce polityce zero tolerancji dla niepożądanych zachowań." (swoją drogą, urocza nowomowa, nieprawdaż?)

Zostawię na boku sprawę atrakcyjności TVN jako pracodawcy - nie należy kopać leżącego, a i o gustach się, podobno, nie dyskutuje. Przez kilka tygodni częstowani byliśmy "szokującymi" newsami w sprawie Durczok-gate. Czego tam nie było: śladowe resztki białego proszku, filmy z użyciem zwierzątek, seksownie odziane panie dziennikarki, nocne sms'y z zaproszeniami, wreszcie gumowe lale. Owe lale dmuchane ubawiły mnie najbardziej, przyznaję - przynajmniej rasizmu Kamilowi nie można zarzucić: jedna była biała, a druga czarna. Po pięciu latach molestowane i mobbingowane panie z TVN odzyskały w cudowny sposób pamięć i anonimowo dały głos, dostarczając wzmiankowanej komisji materiału, a nam rozrywki. Rozrywki nie najwyższych może lotów, ale jak się nie ma co się lubi (Tusk i Kopacz przed Trybunałem Stanu), to się lubi co się ma (Durczok na bruku).

Kamila D. niespecjalnie mi szkoda. Żaden z niego wybitny dziennikarz, bardziej reżimowy spec od utrwalania w mózgach lemingów różnych "faktów". W tym był skądinąd całkiem dobry, przyznaję. Ale grzeszył również ogólnie pojętym buractwem, brakiem klasy i elegancji, prymitywizmem, czyli cechami typowymi dla naszych medialnych "elit". Parafrazując Sienkiewicza, można by o Kamilu napisać: "Pudruj nosek, ale nie prowadź serwisów informacyjnych; śpij z lalą, ale nie przeprowadzaj wywiadów; z gracją chłoporobotnika podrywaj kobiety, ale nie występuj publicznie."

Mało kto ma obecnie odwagę by bronić Durczoka. Są, owszem, wyjątki (jak pani Paradowska czy pan Miecugow), ale większość branżowych brutusów biednego Kamila odstąpiła i dziabie go ostrymi narzędziami. A co dopiero inni oburzeni, osoby publicznie i niepubliczne.

W tym wszystkim zwracają uwagę dwie rzeczy: urocza w swoim bezwstydzie hipokryzja jednych i bezdenna naiwność drugich. Hipokryci, znający doskonale realia pracy w TVN, czy ogólnie w mediach "z wyższej półki" udają, że cała sytuacja jest czymś niespotykanym. Naiwni są zszokowani, tak jakby zapomnieli, że robienie kariery przy pomocy kobiecych wdzięków jest praktyką starą jak świat, podobnie jak nachalność szefów - erotomanów. Taki jest świat. A wszyscy biorą za dobrą monetę wypowiedzi ponoć pokrzywdzonych pań. Doprawdy, pomyślałby ktoś, że do pracy w TVN trafiają szesnastoletnie nie zbrukane życiem i męskim spojrzeniem westalki. Oto jedna z nich otrzymuje w nocy sms z zaproszeniem do pokoju mężczyzny. A następnego dnia on mówi, że liczył, iż ona z zaproszenia skorzysta. To musi być dla TVN-owskich dziewic okropność i zgroza. Bo przecież podjęły pracę w medialnym flagowcu III RP nie znając zwyczajów tamtejszych tubylców. I dopiero potem, zapewne po kilku latach pracy, taki szok. Biedne trusie.

Tak się składa, że cokolwiek wiem, jakie obyczaje i styl życio bycia panuje wśród dziennikarsko-polityczno-biznesowych pseudoelit. Szczegółów Wam oszczędzę, napiszę tylko, że nikt tam nie musi pytać się premiera "jak żyć". Seksualne umizgi Durczoka słusznie odbieramy jako chamskie i trącące wiochą. My - bo tam to norma. Odbiorczynie tej klasy komplementów i propozycji nie bywają urażone, nie czują się molestowane. Już dawno weszły między wrony i przywykły. Dulszczyzna, na dodatek na milę zajeżdżająca politpoprawnością. 

Kto wziął na celownik Durczoka? Nie wiem, nic mnie to nie interesuje, przyznam. Kop należał mu się jak psu kość, tyle że z trochę innych względów. Niech się żrą, im bardziej, tym lepiej dla nas. Natomiast, fascynują mnie wspomniane lale. Z jego pozycją, pieniędzmi i statusem gwiazdora Kamil D. mógł w ofertach łóżkowych przebierać, nie miejmy złudzeń. Wolał lale dmuchane? Czy też tylko je przechowywał, dla kolegów? Może dla koleżanek? Ot, zagwozdka...