Napisz do Kasi

Premier Tusk postanowił wprowadzić nowe elementy do kampanii wyborczej i odwołać się do uczuć sporej grupy elektoratu – osób, które w wiek dojrzewania wkraczały we wczesnych latach 90. Polski rynek zdobywały wtedy niemieckie pisma młodzieżowe, takie, jak „Bravo”, „Popcorn” i „Dziewczyna”, zaś w każdym z nich funkcjonowała rubryka porad życiowych i sercowych. Bodaj w „Popcornie” było to „Napisz do Kasi”. I dziś właśnie premier postanowił przypomnieć nam te piękne, beztroskie czasy zaczytywania się w listach, wysłanych Kasi, czasem nawet przez kolegów naszych kolegów, opowiadających o wymyślonych problemach nieistniejących nastolatek, względnie autentycznych dramatach nastolatek prawdziwych. Kasia zawsze potrafiła znaleźć radę, więc i jej odpowiedzi każdy chyba lubił czytać, bawiąc się równie dobrze.

Dziś okazuje się, że niektórzy niedorośli i dalej piszą do Kasi, zwierzając się jej ze swoich marzeń i frustracji. Tyle, że Kasia jest już starsza, szalenie zajęta i też chyba trochę rozpuszczona, dlatego nie odpisuje, tylko przekazuje korespondencje tacie. Ten zaś czyta ją nam na konferencji prasowej, licząc na sympatię, współczucie i poparcie w kolejnych wyborach. „Moja córka nie wie, komu rozdaje numer telefonu, więc piszą do niej różne świry” – zdaje się wysyłać nam komunikat premier. Jeśli zdobędzie odpowiednią ilość głosów, wariaci przestaną pisać wredne sms-y.

Oczywiście może być tak, że stada nienawistnych wyborców PiS zasypywały nieszczęsną Kasię swoimi wiadomościami, a kochający tata postanowił podzielić się tym faktem spontanicznie po równie spontanicznym pytaniu dziennikarza. A że numer telefonu córki premiera nie jest ogólnodostępny? Skąd więc nagle u tych wszystkich ludzi? O to raczej nikt pytać nie będzie, trudno być drobiazgowym w obliczu dramatu. Skoro jednak problem dorosłej córki premiera jest problemem społeczno-politycznym (drugim dziś obok egzorcyzmów ks. Małkowskiego), społeczeństwo powinno wiedzieć, komu Kasia rozdaje swój numer i czy nie czyni tego zbyt lekkomyślnie.