Nauczyć się myśleć

Churchill miał rzec: Poles have every virtue except political sense. W tym momencie nie mogę znaleźć źródła tego cytatu, lecz tak mi właśnie zapadł w pamięci. A po komentarzach do dwóch ostatnich moich tekstów, widzę, że faktycznie mamy nie po kolei w głowach. W pierwszym z nich pisałem, by tutaj – wśród przekonanych – dać spokój emocjonalnym wpisom o islamistach. Bo A. tutaj to już nic nie wnosi. Bo B. teraz ważniejsze jest odzyskanie państwa. Na drugi dzień rząd Kopacz zagłosował zgodnie z interesem Niemiec mając nasze utyskiwania bardzo głęboko. Ot, kiedy nie mamy wpływu na decyzje – to nasze poglądy można zlać. Oczywiście nasze gderanko bardzo przyda się naszemu sąsiadowi-lemingowi, którego może skłonić do nowych decyzji wyborczych. Ale tutaj ów sąsiad nie(!) zagląda.

W drugim tekście przedstawiłem odwrócony mechanizm wyborczy. Od lat elektorat prawicowy głosuje na prawicę oraz „Misiów Kamińskich”. Obecnie zaś zaistniała wyjątkowa możliwość by elektorat „Misiów Kamińskich” zagłosował na „Misiów Kamińskich” i... na prawicę. Wystarczy tylko tego nie rozbrajać... Wywód prosty i banalny, jeśli posiada się podstawy matematyki lub gry w szachy. Dla niektórych okazał się zbyt trudny, brudny, a tak w ogóle to brzydki jestem. W skrócie.

Mógłbym się bawić w polemiki z adwersarzami – cytować, co napisałem, i udowadniać, że biją się z własną imaginacją. Ale to byłaby tylko woda na ich młyn i nic by to nie wniosło prócz marnowania czasu publiki. Mógłbym się doszukiwać, jaką motywacją się kierują, skoro nigdzie nie podważyli ani przesłanek ani sposobu rozumowania. Mógłbym, ale wolę, by z tego wyniknęło coś dobrego dla ogółu. I, aby tak się stało, kończę zawiązanie akcji i przechodzę do meritum.

Jak myśleć strategicznie?

Po pierwsze trzeba umieć oceniać wagę spraw. Zagadnienia bywają ważne lub nieważne, pilne lub niepilne. Najważniejsze są oczywiście sprawy ważne i nie cierpiące zwłoki. Taką kwestią jest odzyskanie sterowności państwa (cel). A w szczegółach (sposoby): 1. wygranie wyborów; 2. zabezpieczenie ich uczciwości (RKW); 3. przygotowanie planów rezerwowych.

Drugie w szeregu są sprawy istotne, ale niepilne. Czyli teraz nieważne albo ważne nieteraz. Taką sprawą jest inwazja islamistów na Europę. Jest to teraz nieważne ponieważ A. nie mamy na to teraz wpływu, B. nie zagrażają nam bezpośrednio (ich celem są Niemcy). Na tym samym stopniu są roszady geopolityczne na Bliskim (na Dalekim też) Wschodzie oraz zagrożenie anchlussem Białorusi przez Rosję (o ile informacje, które się na ten temat pojawiły nie są jakimś „balonikiem”). Wszystkie te sprawy są dla nas ważne, bo nasze bezpieczeństwo zależy od globalnej układanki. Ale A. dotyka nas pośrednio; B. nie mamy na to wpływu; i C. środków by taki wpływ mieć. Czyli ważniejsze i pilne jest odzyskanie tych zasobów – czyli konkretnie państwa.

Następne w kolejności są sprawy aktualne, ale nieważne, czyli bieżączka medialna. Na końcu zżeracze czasu, odwracacze uwagi – rzeczy ani ważne, ani pilne. Ot, szczekanie psów, przy którym karawana jedzie dalej.

Podsumowując... Pierwszym krokiem do myślenia strategicznego może być jedna z klasyfikacji istotności zagadnień. Sprawdza się też w życiu i biznesie. Ważne i pilne > ważne, niepilne > pilne, nieważne > niepilne, nieważne.