Niczego się nie nauczą (Imagine vs żywi ignoranci)

Komentując coraz odważniejsze głosy, że lewicujący „liderzy opinii” mylą się w swoich poglądach na problem przybyszów z Bliskiego Wschodu i Afryki  oraz reakcje przedstawiciela przyszłych władz Polski na to, co zdarzyło się w Paryżu jeden z szefów Human Rights Watch Andrew Stroheim napisał „– Niech ktoś powie Polakom, że uchodźcy uciekają do Europy właśnie przed tym rodzajem przemocy, jaki wiedzieliśmy w Paryżu”*. Szefowa tej organizacji  przyznała Polsce “medal za ignorancję”.

Ja oczywiście rozumiem, że jest taki typ ludzi, szczególnie tak zwanych „intelektualistów”, którym przez gardło nie przejdzie przyznanie, że się mylili.  W tym przypadku tak właśnie jest i łatwo da się to wykazać polemizując z panem Stroheimem. Jeśli bowiem, jak on twierdzi, uchodźcy „uciekają do Europy właśnie przed tym rodzajem przemocy, jaki wiedzieliśmy w Paryżu” to czemu pakują się właśnie do Paryża i wszędzie tam, gdzie istnieje najliczniejsza muzułmańska diaspora. A co za tym idzie wpływy i infiltracja „Państwa Islamskiego” jest największa i najskuteczniejsza.

Gdyby faktycznie faktyczni uchodźcy chcieli być jak najdalej od islamistów, ze wszelkich sił staraliby się dostać do Polski, Czech czy na Słowację. Tu i w pozostałych wymienionych państwach szansa na zetknięcie się z komórkami ISIS jest minimalne.

Zamiast tej możliwości ci, którzy zdaniem Andrew Stroheima „uciekają do Europy właśnie przed tym rodzajem przemocy, jaki wiedzieliśmy w Paryżu” wolą Paryż, Berlin, Londyn, Sztokholm i inne miejsca, w których islamistów jest  więcej niż w jakimkolwiek, oczywiście poza samym „Państwem Islamskim”, miejscu świata.

Super byłoby, gdyby tę oczywistość ktoś potrafił zreferować panu Stroheimowi oraz pani Leicht. Tyle, że to próżna nadzieja. Jeśli dotąd oni nie byli w stanie tego dostrzec, nie pomoże żadna logika. Będą dalej tkwić w swym nielogicznym świecie każąc nam się wstydzić za to, że my dla odmiany problemów z logika nie mamy.

A tak swoją drogą dość powszechnie wyrażane jest u nas (i nie tylko u nas) przekonanie, że lepiej w tej sytuacji być ignorantem. Żywym ignorantem.