Wrażenia Krzyżowca (1)

W minionym tygodniu mieliśmy z mężem ogromne szczęście i - myślę, że to dobre słowo - łaskę przebywać w Ziemi Świętej. To była typowa pielgrzymka, często organizowana przez różne biura podróży. Kraj niewielki, ale tak różnorodny, tak wiele się tam wydarzyło, a my mieliśmy zaledwie 6 dni, aby go zwiedzić. Dość nierówny wyścig z czasem, który płynął sobie jednostajnie, a my próbowaliśmy zobaczyć jak najwięcej.
Chciałabym podzielić się z Wami wrażeniami z tej podróży. Nie przywoływać opisów historyczno - przewodnikowych, bo tych jest mnóstwo, także w internecie, ale pokazać to, co dla nas było ważne, co poruszało.
Już przed wyjazdem pojawił sie problem ubioru. W Izraelu, w styczniu mamy trzy rodzaje klimatu: w górach Judei (Jerozolima, Betlejem) umiarkowany, więc ranki, wieczory i noce zimne, w okolicach morza Martwego i Jerycha, z uwagi na dużą depresję, tropikalny, a w Galilei i na wybrzeżu śródziemnomorski. Wszystko trzeba zmieścic do jednej walizki. Nie było łatwo ;)
Lecieliśmy nocą, z Okęcia do Tel Avivu. Przepiękny widok z góry na Istambuł - morze świateł. W hotelu w Betlejem krótki odpoczynek i rozpoczynamy zwiedzanie.

Góra Syjon.
Kościół Zaśnięcia NMP. Wybudowany pod koniec XIX wieku, konsekrowany w 1906 r. Są dwie tradycje dotyczące miejsca zaśnięcia Maryi: jedna mówi o Górze Syjon, inna o Efezie. Nie ma ciała, nie ma grobu, trudno rozstrzygnąć. Kolejne miejsce to Wieczernik, "sala na górze". Świadek wydarzeń niezwykłych - Ostatniej Wieczerzy, ustanowienia sakramentu Eucharystii i kapłaństwa, zesłania Ducha Św. Wielokrotnie burzony, odbudowywany, zamieniony na meczet, przez wiele stuleci znajdował się w rękach muzułmanów. Nie wolno w nim sprawować Eucharystii. Jedyny wyjątek zrobiono dla Jana Pawła II w 2000 roku. Pod Wieczernikiem znajduje się - tak wierzą Żydzi - grób króla Dawida.



Kościół św. Piotra in Gallicantu, czyli "przy pianiu koguta". Znajduje sie na terenie pałacu Arcykapłana Kajfasza. To tutaj św. Piotr powiedział trzy razy "nie znam tego człowieka". Towarzyszący naszej grupie ksiądz czyta fragment Ewangelii i jakoś trudno mi odegnać wspomnienia, gdy również byłam odrzucana - dla jednych zbyt uboga, dla innych może za głupia, naiwna. I refleksja: On też tego doświadczył, zrozumie, można Mu oddać te wszystkie zranienia.



Pod kościołem znajdują się głębokie studnie. W części z nich gromadzono wodę, do innych wtrącano więźniów. Właśnie w takim miejscu, tzw. ciemnicy, przebywał Jezus między rozprawą przed Kajfaszem, a sądem Piłata. Samotnie, w całkowitej ciemności...
Jeszcze Schody Machabejskie. W Ziemi Świętej wiele miejsc obecnie przypominających wydarzenia z Ewangelii jest symbolicznych, było tam tyle zawirowań, tyle razy burzono i odbudowywano mury, świątynie, że trudno precyzyjnie określić że to na pewno "TUTAJ". Mogło być kilka metrów dalej...  Jest jednak miejsce, które zachowało się od czasów Chrystusa, właśnie schody Machabejskie, droga wiodąca z doliny, od Potoku Cedron do pałacu Kajfasza. Tędy musiał przechodzić pojmany w Getsemani Jezus.


Chciałabym pozostać tutaj dłużej, ale to pielgrzymka grupowa, trzeba jechać dalej.

Góra Oliwna
Kościół Pater Noster stoi w miejscu, gdzie Chrystus nauczył Apostolów modlitwy Ojcze Nasz. Na króżgankach wokół kościoła tablice z tekstem Ojcze Nasz w różnych, czasem bardzo egzotycznych językach. Czuje się tutaj powszechność Kościoła. Mają w nim miejsce wszyscy.
Tablice te ułożone są z małych, ceramicznych kafelków. Jest także tablica z modlitwą w języku polskim. Wczesnym rankiem, 10 kwietnia 2010 roku część z tych kafli odpadła, rozbiła się i rozprysnęła na posadzce. Czy była to jakoś związane z zamachem???
Obecnie tablica jest już odnowiona.



Schodzimy w dół, do kościoła Dominus Flevit, Pan zapłakał. Chrystus miał ziemską ojczyznę. Jako Bóg wiedział, ze zostanie zniszczona, płakał nad jej losem.
Schdzimy jeszcze niżej, do ogrodu Getsemani, a dokładnie Get Szemanim, czyli tłoczni oliwek. Obecnie jest to zadbany ogród z wieloma bardzo starymi drzewami oliwnymi. Podobno oliwki potrafią wyrosnąc ze starych, często kilkusetletnich korzeni i podobno te, które tam rosną właśnie z takich, sięgających czasów Chrystusa wyrosły. Ile w tym prawdy???


To tutaj Jezus przeżywał swój lęk i znów chciałoby się zostać jak najdłużej, i znów trzeba jechać dalej...

Wracamy do Betlejem. Msza św. w kaplicy sierocińca wybudowanego przez siosty Elżbietanki z polskiej prowincji. Później krótkie spotkanie z siostrą przełożoną, małą, drobną staruszką, która ten sierociniec wybudowała i ciągle prowadzi. Siostry opiekują się dziećmi, ale także wspierają Palestyńczyków. Opowiada o skomplikowanych relacjach żydowsko - palestyńskich. Własnie ona informuje nas, że tego dnia zmarł Szaron. Jego plany zbudowania murów oddzielających Jerozolime i Betlejem nazywa diabelskimi. Mocne słowa.


Jeśli przed wyjazdem nie do końca rozumiałam te relacje, wydaje mi się, że teraz rozumiem jeszcze mniej.
Żydzi, sami doświadczeni w czasie wojny, zbudowali getta Palestyńczykom, ale bali się zamachów samobójczych, ale spowodowali biedę i cierpienia wielu niewinnych ludzi, ale, ale, ale.... Węzeł gordyjski.
Wieczór, wracamy do hotelu, zmęczeni, jutro kolejny dzień zwiedzania.

P.S.
Tł, bardzo serdecznie dziękuję za inspirację przy wymyślaniu tytułu tej notki