Pociągi stacjonarne i słowa skrzydlate

Minister Bieńkowska odniosła wielki sukces, ponieważ  rzuciła zdaniem, które teraz będzie robiło karierę, wryje się w język, wreszcie oderwie się od niej i zostanie – i za lat kilkanaście ludzie mówić będą „sorry, taki klimat”. Przyczyn do bezczelnego usprawiedliwiania się okolicznościami zewnętrznymi nigdy przecież nikomu nie zabraknie. Tak więc pociągi co prawda stacjonarne, ale za to słowa – skrzydlate.

Zresztą dobry to patent i już kilka razy sprawdzany – przykrywanie porażek bezczelnością. W dzień odebrałem rodzinny telefon, że jadą pociągiem i dojechać nie mogą, że ludzie w środku w nastrojach umiarkowanych i tak o to nowa jakość nowej ekipy czyni podróż pełniejszą poprzez jej wydłużenie. Solidaryzując się z uwięzionymi pasażerami wieczorem graliśmy próbę w nieogrzewanej piwnicy, a gdy mocno przemarznięty wróciłem do domu, pół internetu pisała o tym, jak to zima znowu nie uszanowała naszej lokalnej specyfiki i pozatrzymywała pociągi, zaś PKP nie pozwoliła zająć się pasażerami w nich uwięzionymi. Im więcej czasu jednak mija, tym więcej o słowach Bieńkowskiej, a mniej o sytuacji, z której się wzięły. A jeśli nawet i o niej, to głównie w kontrze do wypowiedzi pani minister.

Swoją drogą ciekawe, czy a raczej kiedy przeczytamy, że krytyka pani minister Bieńkowskiej ma swoje przyczyny w tym, że oto kobieta weszła „w obszar tradycyjnie zarezerwowany dla mężczyzn” – tak, jak w okolicach „Gazety Wyborczej” zdarzało się niektórym koleżankom bronić Joanny Muchy. Wtedy część publiczności się na to nabierała, to i teraz powinno się udać. Ponoć śnieg ma padać jeszcze kilka dni, a niektórzy twierdzą wręcz, że jest to powtarzające się w tym regionie zjawisko atmosferyczne. Zostawmy jednak te teorie spiskowe.

Sam klimat nie pojawia się w dyskursie po raz pierwszy. Kilka lat temu prokuratura nie zajęła się pogróżkami, przychodzącymi do biura parlamentarzysty PiS, ponieważ, choć oczywiście grozić w korespondencji nie wypada, to jednak wpisuje się to w klimat debaty politycznej w Polsce. I tyle. Tym bardziej więc w klimat wpisują się pociągi, którymi w zimie na czas dojechać się nie da. Zresztą wiadomo, że nie premier Tusk sypie w nas tym śniegiem, ani nawet nie Bruksela, więc faktycznie – sorry. Chyba dopiero sprzedaż całości PKP niemieckiej konkurencji zdołałaby przekonać matkę naturę, żeby jednak te pociągi z nowym już logo przepuścić.

Można też pomyśleć o rozwiązaniu problemu PKP w ten sam sposób, w jaki obecnie załatwiono kwestię korespondencji sądowej. Kupujesz bilet (oczywiście z wyprzedzeniem), po czym otrzymujesz informację, że masz stawić się tu i tu, a kierowca bądź woźnica, świadczący usługi dla dajmy na to Polskiej Grupy Kolejowej dowiezie cię na miejsce, bo akurat w tym samym kierunku wiezie świńskie półtusze. Nawet, jak was zasypie, to z głodu nie zginiecie.

Trzy lata temu, w ramach promocji kultury resort ministra Zdrojewskiego zapłacił za billboard z napisem „Zimo wypierdalaj”. Była to część projektu pod adekwatną (i pomysłową!) nazwą „Haft miejski” artystki Moniki Drożyńskiej. Niewrażliwe na kulturę polskie społeczeństwo, a przynajmniej jego zainteresowany czymkolwiek promil, odniósł się do tej akcji krytycznie.  Może jednak do tego wątku powinno powrócić Ministerstwo Infrastruktury? Samo „sorry” może nie wystarczyć.

fot. własna