Mimowolnie wybrałem się na paradę Schumana. To znaczy ja wybrałem się z psem Frodo do Ogrodu Saskiego, a parada wybrała ten moment, aby wesoło przemaszerować vis a vis.

Ach, co to była za parada!

A właściwie paradka. Używam tej zdrobniałej formy nie po to, aby dokuczać Paradzie, Paradującym, Europie zjednoczonej oraz samemu śp. Schumanowi. Po prostu parada nieduża była, a więc określenie jej mianem paradki nie jest niczym niestosownym.

Paradka – w liczbie ok.1500 osób, co jest oceną optymistyczną – przemaszerowała sobie przy wtórze... nie, bynajmniej nie „Ody radości, ale jakiś afrykańskich bębnów. Bębny były naprawdę fajne, choć nie wiem, kto bębnił. Być może zapowiadały one najbliższą przyszłość UE, tj. zjednoczenie z Afryką, a przynajmniej północną jej częścią.

Tak, że szału nie było, choć Bozia słoneczka nie poskąpiła.

Nie chciałbym wyciągać z tej frekwencji daleko idących wniosków, więc wyciągnę blisko idące:

Wydaje mi się, że większość domorosłych – warszawskich i przyjezdnych – Europejczyków poskąpiła paradce swojego jakże cennego czasu, rezerwując go na kodeinowy marsz kucyków (i ex-kacyków). Paradce  w paradę  wszedł kodeinowy kurcgalopek, i tyle.

PS. A Onet spolszczył ojca Europy, a fe!

Parada Szumana przechodzi ulicami Warszawy