Benita von Falkenhayn, Renata von Natzmer, rtm. Jerzy Nałęcz Sosnowski

Przedwczoraj minęła kolejna rocznica, osiemdziesiąta czwarta, śmierci dwu kobiet, które zostały agentkami polskiego wywiadu w faszystowskich Niemczech. Pisałam o nich na tutejszym blogu. Myślę, że w jakiś sposób zasługują na naszą pamięć. Rotmistrz Jerzy Sosnowski herbu Nałęcz (to także herbowy "klejnot" mojej Mamy) na naszą pamięć zasłużył w stopniu znacznie wyższym. Mimo to - historia o nim "głucho milczy". Dużą rolę w tym "zamilczaniu" odegrał niewątpliwie poprzednik Sosnowskiego w Niemczech, por. Gryf-Czajkowski, który - sam kupując niemieckie "fałszywki" ostatecznie stał się niemieckim kolaborantem, nie mniej - oskarżał Sosnowskiego o przekazywanie fałszywych informacji. Najcenniejszy informator Sosnowskiego, rotmistrz Günther Rudloff, uniknął początkowo oskarżenia o zdradę Niemiec, gdyż podczas procesu nie wydała go ani Benita v. Falkenhayn, ani rotmistrz Sosnowski, nie wzięto pod uwagę zeznań Renaty v. Natzmer.
W procesie Sosnowskiego znaczącą, negatywną rolę odegrał kpt. Jerzy Niezbrzycki, zm. 1968, znany na emigracji jako publicysta Ryszard Wraga, przed Wojną - kierownik Referatu W.
Jednak w 1939, gdy po zajęciu Warszawy - tajne akta "dwójki" (Oddziału II polskiego Wywiadu) wpadły w ręce Niemców - rotmistrz Rudloff został aresztowany i osadzony w wojskowym więzieniu Berlin -Tegel. Wówczas - popełnił samobójstwo.Fakt ten powinien świadczyć o prawdziwości danych przekazywanych przez Sosnowskiego.
Natomiast Sosnowskiego - po trzyletnim procesie - skazano w Polsce na 15 lat więzienia i 200 tys. zł grzywny, choć nie przyznał się do "winy". Dalsze losy Sosnowskiego "kreował" gen. Józef Kuropieska, który twierdził, powolując się na innego generała - Mieczysława Borutę-Spiechowicza, że Sosnowski, będąc więźniem politycznym, nie został zabity (zgodnie z instrukcją) przez strażnika więziennego, uciekł "na wschód" i nawiązał "współpracę" z NKWD. Miał uczestniczyć w przesłuchaniach Boruty-Spiechowicza na Łubiance. Nie mniej Boruta-Spiechowicz tę Łubiankę przeżył, w odróżnieniu od "szesnastu". Jakąś powieść (Rotmistrz) na temat Sosnowskiego "popełnił" szpieg (wywiadowca?) Marian Zacharski. Istnieje też książka Henryka Ćwięka Rotmistrz Sosnowski, AS wywiadu Drugiej Rzeczypospolitej.
Ostatnie lata życia rotmistrza Sosnowskiego pozostają nieznane. Istnieje wersja, że zmarł w sowieckim więzieniu - po długotrwałej głodówce, czy - zatruciu, w 1942. Że - przedostał się do Polski i został "zdemaskowany" i zabity przez defensywę AK, w 1944, w Warszawie. Że został zamordowany przez Moskali - w 1945. Oczywiście - nie brakuje oskarżeń o zdradę Polski, tym razem - Moskalom.
Historia rotmistrza Sosnowskiego nadal czeka na rzetelnego historyka. O ile pamiętam - plany niemieckiej ofensywy, zdobyte przez Sosnowskiego, chcieli odkupić (odkupili?) Anglicy, w czasach gdy polski wywiad kwestionował ich autentyczność.
Na temat agentek niemieckich polskiego wywiadu - polecam artykuł:
https://swiato-podglad.pl/historia/18-lutego-1935-roku-wykonanowyroki-sm...
Sama chciałabym poznać prawdę o ostatnich latach życia rotmistrza Sosnowskiego. I doczekać się uczciwej oceny jego osoby i dokonań. To tak "na marginesie" rozważań o gen. Kuklińskim.