Wrocław - Golgota Picnic

Dopiero dziś wstawiam krótką relację i zdjęcia. Wróciłam zmęczona więc najpierw zabrakło sił, później czasu ;)))

To co działo się wczoraj przed Teatrem Polskim we Wrocławiu trudno nazwać protestem, to była modlitwa, przede wszystkim wynagradzająca Chrystusowi za wszystkie zniewagi - a był to szczególny dzień, Uroczystość Najświętszego Serca Jezusa - a także w intencji tych, którzy przygotowali ten spektakl i wszystkich widzów.
Modlitwa rozpoczęła się o 19.00, prowadził ją dominikanin z wrocławskiego klasztoru.

Najpierw pieśni, różaniec, później modlitwa charyzmatyczna, a jeszcze później dwie dziesiątki różańca odmawiane po łacinie. W tych okolicznościach łacina, język tradycji Kościoła i kultury europejskiej, zabrzmiała przejmująco i imponująco, podobnie jak odśpiewana Bogurodzica i Apel Jasnogórski.
To wszystko działo się naprzeciw teatru, po jednej stronie ulicy. Wiele osób nie mieściło się na chodniku, stali więc częściowo na jezdni lub po drugiej stronie ulicy, blisko wejścia do teatru.
Czasami ulicą przejeżdżały samochody, policja apelowała o schodzenie z jezdni....Hmm,  nie można było zamknąć w tym miejscu ruchu? Gdy dwa tygodnie wcześniej odbywał się maraton, połowa miasta przez parę godzin była sparaliżowana, tutaj jedna króciutka ulica, przez dwie godziny, ale nie, po co, lepiej jeśli policja co chwilę apeluje! Stawałam na jezdni, na apele ruszałam się niezwykle wolno, co naprzeszkadzałam to moje!



Wrocławska prasa podała, że było nas ok. 500 osób. Myślę, że jak zwykle są to zaniżone dane, pewnie było ok. 800, a w porywach może nawet do 1 000 osób. Jednak na tak duży Wrocław, to bardzo mało. Jedno, co dawało nadzieję, optymizm, to spora liczba młodych ludzi i wielu w średnim wieku. GW w zamieszczonych w internecie zdjęciach usiłowała sugerować, że była tylko garstka starszych ludzi.



A teraz kilka słów na temat tych, którzy uczestniczyli w pokazie. Zaczęli przychodzić tuż po 19.00 i w kilka minut utworzyła się spora kolejka. Stali po drugiej stronie ulicy, jak najdalej od nas.


Zastanawialiśmy się, skąd ta kolejka? Przemogłam wstyd, bo a nuż ktoś mógłby mnie przypisać do tych, którzy chieli ten chłam obejrzeć, podeszłam do wejścia i okazało się, że każdy wchodzący musiał pokazać dowód osobisty i .... spisywano jego imię, nazwisko oraz pesel. Wygląda na to, że w obawie przed zakłóceniem pokazu, zrobili sobie getto. Nie mogli przecież ryzykować wpuszczenia na widownię jakiegoś katotaliba, prawda? Pojawia się pytanie o legalność takiej procedury. Może Inspektor Ochrony Danych Osobowych powinien zapytać dyrektora teatru o pozwolenie na spisywanie danych???
Większość czekających na wejście stała spokojnie, ale zdarzały sie także wrogie wobec nas i wobec wszystkich wierzących okrzyki i hasła.

To ich czekanie w kolejce miało dobrą stronę, mimo że przeszkadzali w modlitwie. Trochę zmęczyli swoje hedonistyczne nóżki, widzieli nas, widzieli sprzeciw i nawet jeśli niewiele dotarło do pancernych głów, przynajmniej cała ta impreza nie była dla nich czymś lekkim, łatwym i przyjemnym.