Lech 'Losek' Mucha - blog

Są wakacje. Gdy piszę ten tekst, jestem na urlopie na Bałtykiem. Zatem postanowiłem napisać coś, co jest związane z latem, przyrodą, urlopem, wakacjami. Ale nie będzie to niestety nic lekkiego. Sprawa będzie jak najbardziej poważna. Jak napisałem spędzam wraz z rodziną urlop nad polskim morzem. Wszyscy lubimy Bałtyk. Woda trochę zimna, to fakt, ale za to plaże! Lepsze niż w Chorwacji. Pewnie że są na świecie miejsca, gdzie piaszczyste plaże i ciepła woda morska występują jednocześnie. My jednak lubimy klimat naszego zimnego morza. To, że plaże są dostępne dla wszystkich. I że jest ich dużo.

Żyjemy w świecie, który postanowił zniszczyć państwa narodowe. W otoczeniu sił, które są wrogie również idei rodziny. Siły rządzące Unią Europejską wprost odwołują się do marksizmu, który nie toleruje nie tylko nacjonalistów, ale i patriotów. Atakuje nas komunizm, który ze swej natury jest internacjonalny. Próbuje się zatomizować społeczeństwo nie tylko na poziomie narodu, ale na poziomie każdej więzi międzyludzkiej, na czele z rodziną. Niebezpieczeństwa, przed którymi stoimy jako naród, a także zagrożenia, przed którymi stoi Kościół Katolicki są niezwykle poważne.

Jeszcze nie przebrzmiały echa klęski piłkarzy na Mundialu w Rosji, jeszcze nie rozegrali ostatniego meczu, tradycyjnie – o honor – gdy spotkała nas kolejna, znacznie ważniejsza i znacznie bardziej brzemienna w skutki klęska. Chodzi mi o wycofanie się z niektórych zmian nowelizacji ustawy o IPN. Zbieżność tych dwóch klęsk nie jest – jak sądzę przypadkowa. Nie ulega dla mnie najmniejszej wątpliwości, że rządząca koalicja czekała z ogłoszeniem swojej klęski na ten konkretny moment, z nadzieją, że dobry wynik reprezentacji w Rosji pozwoli na zmniejszenie słusznego, społecznego oburzenia.

Prezydent Andrzej Duda ogłosił kilka dni temu propozycję pytań, które jego zdaniem powinny znaleźć się w referendum konsultacyjnym w sprawie zmian w konstytucji. Pośród piętnastu zaproponowanych pytań znalazło się też i takie:
 
Czy jest Pan/Pani za konstytucyjną ochroną pracy, jako fundamentu społecznej gospodarki rynkowej?
 

Kilka programów Wojciecha Cejrowskiego z cyklu Boso przez świat opowiada o plemieniu Aszuarów. Ci południowoamerykańscy Indianie znani są jako Łowcy Głów. Zamieszkują dżunglę  na pograniczu Peru i Ekwadoru. I – jak sami twierdzą – mają tam swoje własne państwo. Państwa Aszuarów trudno szukać na mapie politycznej, a ich istnienie i trwanie jest wyjątkiem w historii świata. Dla nas, ich życie i sposób postępowania powinien być – z zachowaniem proporcji i zrozumieniem różnic – pewną wskazówką.

Dane statystyczne pokazują, że około 50% środków finansowych przepływających w ochronie zdrowia pochodzi z prywatnych kieszeni Polaków. Co roku kwota około 40 miliardów złotych wydawana jest przez rodaków na „prywatne” leczenie. Zanim przejdziemy dalej proszę pozwolić, że wyjaśnię, dlaczego słowo prywatne umieściłem w cudzysłowie? Co oznacza termin „prywatne leczenie”. No, pewnie każdy wie, że jest to leczenie finansowane z pieniędzy „prywatnych”, czyli niepublicznych.

Należę do pokolenia, które – przynajmniej w swej męskiej części – zaczytywało się w opowieściach o Indianach Ameryki Północnej. Karol May, z jego książkami o wodzu Apaczów Winnetou, Krystyna i Alfred Szklarscy, i ich trylogia Złoto Gór Czarnych, opowiadająca historię dzielnego Tehawanki, wodza  szczepu Wahpekute  z plemienia  Dakota – czytałem to po kilka razy. Jako młody chłopak podziwiałem postawę pierwszych mieszkańców Ameryki, ich szlachetność, prawdomówność, a przede wszystkim ich życie w całkowitej zgodzie z naturą.

Kaskada troficzna.
 

Władza, która pochodzi z wolnych, demokratycznych wyborów ma prawo podejmować decyzje i kształtować ustawodawstwo. Jest oczywiste, że nie wszyscy będą się zawsze zgadzać z tym prawami, właściwie to jest nawet więcej niż pewne, że w miarę stanowienia praw, każda władza musi sobie narobić wrogów, aż do momentu, gdy społeczeństwo podejmie przy urnie decyzję o zmianie władzy i cała karuzela zakręci się od nowa. Oczywiście to, że władza wysmażyła prawo, które się nam nie podoba nie zwalnia nas od obowiązku przestrzegania tego prawa. Z tym, że jest jedno ale. Są pewne wyjątki.