Lech 'Losek' Mucha - blog

Po zawetowaniu przez prezydenta Dudę dwóch ustaw reformujących sądownictwo, wśród morza różnych opinii, zarówno w ustach komentatorów popierających prezydenta, jak i jego przeciwników, dało się słyszeć odmieniane przez różne przypadki słowo: komunikacja. Najczęściej kontekst w jakim padało to słowo sprowadzał się do braku dobrej komunikacji rządu ze społeczeństwem. Jest najzupełniej oczywiste, że dobrej komunikacji rządu z obywatelami nigdy za wiele. Jest również poza wszelką dyskusją, że w sprawie komunikacji w obecnej chwili wiele dałoby się poprawić.

Taka mi się przypomniała historia, zasłyszana dawno temu.
 
Działo się to ponoć przed wojną. Przed sądem stanął oskarżony o zabójstwo garbus. W sprawie chodziło to, że kaleka, doprowadzony do ostateczności przez grupę wyrostków, którzy dokuczali mu, wydrwiwając jego ułomność, nie wytrzymał nerwowo, rzucił za nimi kamieniem i jednego z nich w ten sposób zabił.
Adwokat broniący oskarżonego, zanim zaczął wygłaszanie końcowej mowy, wyjął z kamizelki srebrny zegarek i położył go na blacie, przed sobą. Następnie wstał i zaczął wygłaszanie mowy:
 - Wysoki Sądzie…

Minęło już wystarczająco dużo czasu od wizyty i słynnego przemówienia prezydenta USA pod Pomnikiem Powstania Warszawskiego, żeby – po wysłuchaniu wszystkich peanów i hymnów pochwalnych na jego i naszą cześć - powiedzieć o tym, w czym Donald Trump się pomylił. Jednak o tym na końcu, zwłaszcza, że nie jest tego dużo. Nie mogę sobie jednak odmówić prawa do kilku słów komentarza do tego, co z Placu Krasińskich usłyszeliśmy. A nie mogę dlatego, że jako jeden z niewielu komentatorów życia politycznego, już przed wyborami pisałem, że z wygranej Trumpa może wyniknąć coś dobrego dla nas.

Różnej maści odszczepieńcy znów zapowiadają protesty na najbliższej miesięcznicy smoleńskiej, która tradycyjnie odbędzie się 10 lipca na Krakowskim Przedmieściu. Szeregi KOD-u i innych pro-ubeckich organizacji stopniowo się wykruszają, między innymi ze względu na to, że ich członkowie oskarżani są zarówno o przestępstwa pospolite, na przykład defraudacje, jak niesławny Mateusz K., czy o przestępstwa kryminalne – jak lider KOD-kapeli, jeszcze bardziej niesławnej pamięci Konrad M., oskarżony o  handel kobietami.

Historia vitae magistra est. Historia jest nauczycielką życia. Mało jest – moim zdaniem – równie mądrych maksym łacińskich i równie niezmiennych prawd. Można jeszcze do tego przywołać inne łacińskie powiedzenie – nihil novi sub sole – które proponuję – ale tylko na potrzeby  tego tekstu -  przetłumaczyć następująco:
 
Pod każdą z gwiazd, kochani,
socjalizm jest do bani!
 

W ubiegłym tygodniu w Wielkiej Brytanii odbyły się wybory parlamentarne, których wyniki były pewnym zaskoczeniem, choć już na kilka dni przed ich rozstrzygnięciem sondaże wskazywały na topniejącą przewagę Konserwatystów. Analizując wynik, nie można nie zastanowić się nad tym, jak to się stało, że partia kierowana przez Theresę May roztrwoniła prawie piętnastopunktową przewagę, jaką miała w momencie ich ogłoszenia. Jaki błąd popełnili? Powód rozpisania wyborów, z punktu widzenia partii rządzącej, był oczywisty.

Piszę te słowa w chwili, gdy w Londynie, stolicy mocarstwa atomowego ciągle trwa liczenie ofiar. Po raz kolejny rozpędzony samochód, kierowany ręką zamachowca, o którym policja jakoś skąpo udziela informacji, wjechał w przechodniów. Po raz kolejny islamski burmistrz tego miasta, premier tego kraju, „król” Europy i masa innych oficjeli wygłosiła swoje oklepane i nic nie znaczące formułki. Zapewne tantiemy za Imagine, Lennona, znów uszczęśliwiły jego spadkobierców.

Kilka ostatnich felietonów poświęciłem zagadnieniom dotyczącym naszego własnego podwórka. Tymczasem w świecie otaczającym nasz szczęśliwy kraj, dzieją się rzeczy różne, a pośród całego mnóstwa zdarzeń niepokojących i tragicznych, jak choćby zamach w Manchesterze, czy kolejne żądania przyjmowania muzułmańskich najeźdźców kierowane do Polaków, są też i takie, które rozbudzają nasze nadzieje. Jednak – ze względu na to, do kogo należy większość mediów w Polsce – trzeba posiąść umiejętność czytania między wierszami i analizowania tych skąpych faktów, które są nam dostępne, by je dostrzec.