Rosemann - blog

Jak wiadomo wojnę z Ruskimi zacząć miał Andrzej Duda. Taki przynajmniej przekaz, mniej lub bardziej skutecznie, szerzy się tu i ówdzie jako całą prawdę całą dobę. Prawdy zaś w tym tyle, że cała doba jest jak najbardziej cała. Ale wróćmy do Ruskich i do wojny. Jak wiadomo gdyby wojnę z nimi zaczął Duda, byłaby to, wedle standardów skonstruowanych przed wiekami przez Pawła Włodkowica, wojna jak najbardziej niesprawiedliwa. Wszystko, co robi Prawo i Sprawiedliwość jest ponoć niesprawiedliwe. I lewe przy okazji.

Krystalizujący się właśnie obraz zapowiadanego niedawno przez premier Ewę Kopacz „nowego otwarcia” musi zastanawiać a być może nawet i zdumiewać. Myślę, że to drugie dotyczy także jeśli nie przede wszystkim zgnębionych i sponiewieranych nieco przez ostatnie, dość liczne niefortunne przypadki zwolenników i wyznawców obecnej władzy.

Oczywiście twardo stoję na stanowisku, że Anna Grodzka jest mężczyzną. By było jasne…

 Jednak od tego co ja sobie myślę znacznie istotniejsze jest co myśli w tej sprawie Anna Grodzka. A chyba najciekawsze, znacznie mniej istotne ale jednak najciekawsze, przynajmniej psychologicznie, jest to, co sobie, qrwa, myśleli Karnowscy. W całej tej historii najbardziej na moją wyobraźnię działa scena, kiedy to  Redaktorzy zlecają robotę, TĘ ROBOTĘ, swemu człowiekowi. Cóż on sobie dla odmiany pomyślał?

Zajrzałem wczoraj do stojącego na półce saloniku prasowego  pierwszego numeru miesięcznika „Fronda” Grzegorza Górnego. Zaznaczenie obecności Górnego to nie brak zaufania do orientacji czytelnika w rynku medialnym. W każdym razie nie mój brak. Sam tytuł wyróżnia obecność  Górnego i  ma mieć to swoją wymowę.

Tak jak wielu jestem zbulwersowany sprawą profesora Uniwersytetu Wrocławskiego, Bogusława Pazia, który umieszczony czy opublikowany na swym na swoim profilu na Facebooku film przedstawiający prorosyjskich separatystów znęcających się nad Ukraińcami. skomentował "Banderowskie ścierwa dostają łomot aż miło. I jak tu nie kochać Ruskich?"

Początkowo, tak jak większość komentatorów wypowiadających się w tej sprawie, zamierzałem nie pozostawić suchej nitki na organizatorach obchodów wyzwolenia niemieckiego obozu zagłady KL Auschwitz a w szczególności na dyrektorze muzeum w dawnym „kacecie”, panu Cywińskim. Oczywiście za sprokurowanie przy okazji obchodów afery „Hoess-Pilecki”. Ale po namyśle doszedłem do wniosku, że w postępowaniu pana Cywińskiego można doszukać się bez trudu logiki. No może bardziej w zamyśle niż w postępowaniu.

Ewie Kopacz poświęciłem dotąd dość sporo tekstów, co nie dziwi z uwagi na jej obecną pozycję, zastanawiając się głownie nad tym co stało czy też stoi za jej wyniesieniem na miejsce, które zajmuje. Dotąd przypuszczałem a teraz wiem na pewno, że nie są to jej przymioty czy talenty. Tych, co okazuje się przy kolejnych próbach, pani Ewa Kopacz wydaje się nie mieć w ogóle. A skoro ich nie ma, pytanie zadane wyżej  a raczej  odpowiedź na nie staje się znacznie ciekawsza.

W zasadzie miałem napisać „efekt Ogórka” ale po takim żarciku sam bym siebie uznał za buca. Stając przy okazji ramie w ramię z rozhisteryzowaną bandą feministek, które chyba uważają, że każda kobieta i "polityczka" godna zaakceptowania jej przez „środowiska feministyczne” i urzędu, o który zgodziła ubiegać się atrakcyjna (nie miałem jakoś odwagi napisać „piękna”) kandydatka SLD, musi wyglądać jak małpa.

„Możemy dziś oznajmić 47 tys. górników, że niespokojny czas się skończył” – oznajmiła  pani Ewa Kopacz kończąc, jak mniemam, jedną z najbardziej irracjonalnych politycznych akcji i awantur jakie pamiętam w krótkiej historii III Rzeczpospolitej.

Jeśli ktoś po ostatnich dniach skłonny jest wierzyć w szczerość słów pani Premier  jak i w to, że pani Premier w ogóle wie co mówi, musi odczuwać teraz wielka ochotę zapytania jej po co w ogóle ten „niespokojny czas” zaczynała.

Przeczytałem gdzieś taką sugestię, teorię spiskową w zasadzie, wedle której cała awantura z górnikami a w właściwie ze Śląskiem (choć miało być chyba faktycznie tylko z górnikami) to taka PiaRowa ustawka, która pokazać miała, że z Ewy Kopacz to chłop na schwał, za którym, bardziej niż za mundurem (górniczym na przykład), cały naród sznurem. Nie wiem oczywiście jak to tam naprawdę jest choć jakoś logicznie kupy się ta teoria trzyma.