Godziemba's blog

W lipcu 1920 roku mjr Charles de Gaulle trafił na front, walcząc z bolszewikami u boku swych polskich kolegów.

   W dniu 15 lipca 1920 roku rząd francuski zniósł ww. zakaz i upoważnił swoich oficerów, przebywających w Polsce do wzięcia bezpośredniego udziału w walkach. Awansowany w między czasie mjr de Gaulle został przydzielony jako doradca do sztabu armii dowodzonej przez gen. Rydza-Śmigłego.

Na wiosnę 1919 roku kpt. Charles de Gaulle przybył do Polski.

   Charles de Gaulle, urodzony 22 listopada 1890 roku w Lille, po ukończeniu jezuickiego Kolegium Niepokalanego Poczęcia Paryżu, wstąpił w 1909 roku do akademii wojskowej Saint-Cyr.
 
    Akademię ukończył w 1912 roku i jako młody podporucznik został przydzielony do 33 pułku piechoty, gdzie po raz pierwszy zetknął się z Philippe Petain, ówczesnym 56-letnim pułkownikiem.
 

Po wojnie Jan Rzepecki podjął współpracę z komunistami, zdradzając swych podkomendnych.

    Po kapitulacji powstania przebywał w oflagach Lamsdorf i Woldenberg. Po uwolnieniu wrócił w marcu 1945 roku do kraju i został zastępcą gen. Okulickiego jako szefa organizacji „NIE”, a po jego aresztowaniu przez Sowietów został p.o. komendanta „NIE”. Następnie zaś stanął na czele Delegatury Sił Zbrojnych. Po jej rozwiązaniu w sierpniu 1945 roku został prezesem Głównego Komitetu Wykonawczego Zrzeszenia „WiN”.
 

Pułkownik Jan Rzepecki był zdecydowanym zwolennikiem wybuchu powstania warszawskiego.
 
    Pułkownik Rzepecki popierał szybkie rozpoczęcie powstania, w znacznym stopniu ze względu na to, że jego zdaniem wzmocniłoby to pozycję Mikołajczyka w negocjacjach ze Stalinem w Moskwie.
 

Pułkownik Jan Rzepecki był zdecydowanym przeciwnikiem obozu narodowego, szczególnie polityków związanych z ONR.
 
    Z racji stanowiska szefa BIP wszedł do Rady Propagandowej, złożonej z przedstawicieli AK i Delegatury Rządu RP na Kraj. To sprawiło, iż nawiązał bliskie kontakty ze sferami politycznymi, szczególnie z ludowcami, w mniejszym stopniu z socjalistami. Te związki okazały się tym silnie, iż już wcześniej ujawnił duże zacięcie i ambicje polityczne. Był zdecydowanym przeciwnikiem obozu narodowego.
 

W listopadzie 1940 roku Jan Rzepecki został szefem Biura Informacji i Propagandy KG ZWZ.
 

Przez znaczną część II wojny światowej gen. Patton ostro rywalizował z brytyjskim generałem, a potem marszałkiem Montgomery’m.

Wiliam Averell Harriman wspierał Rooseveltowską politykę ustępstw wobec Związku Sowieckiego.

   Harriman urodził się w bardzo bogatej rodzinie przedsiębiorców. Należąc do rodziny typowo republikańskiej przeszedł w późnych latach 20. do demokratów, identyfikując się później z rooseveltowskim programem New Deal.

Bitwa pod Kostiuchnówką wpłynęła pośrednio na decyzję Berlina i Wiednia o utworzeniu Królestwa Polskiego.

    W dziesięć dni po bitwie gen. Erich Ludendorff napisał: „Wzrok  mój znów zwraca się na Polskę. Polak to dobry żołnierz (...). Trzeba zrobić Wielkie  Księstwo Polskie z Warszawą i Lublinem,  a następnie armię polską pod niemieckim  dowództwem”.
 

W dniach 4-6 lipca 1916 roku miała miejsce pod Kostiuchnówką największa bitwa, w której uczestniczyli żołnierze Legionów Polskich.
 
     W trakcie kwietniowej narady w Mohylewie z udziałem szefa sztabu wodza naczelnego wojsk rosyjskich gen. Aleksiejewa podjęto decyzję o przeprowadzeniu ofensywy na froncie zachodnim. O przyjęciu wariantu ofensywnego zadecydowało poparcie udzielone przez gen. Brusiłowa, ówczesnego dowódcę Frontu Południowo-Zachodniego. Został on także odpowiedzialny za przygotowanie ostatecznego planu ofensywy.