Godziemba's blog

Wiliam Averell Harriman wspierał Rooseveltowską politykę ustępstw wobec Związku Sowieckiego.

   Harriman urodził się w bardzo bogatej rodzinie przedsiębiorców. Należąc do rodziny typowo republikańskiej przeszedł w późnych latach 20. do demokratów, identyfikując się później z rooseveltowskim programem New Deal.

Bitwa pod Kostiuchnówką wpłynęła pośrednio na decyzję Berlina i Wiednia o utworzeniu Królestwa Polskiego.

    W dziesięć dni po bitwie gen. Erich Ludendorff napisał: „Wzrok  mój znów zwraca się na Polskę. Polak to dobry żołnierz (...). Trzeba zrobić Wielkie  Księstwo Polskie z Warszawą i Lublinem,  a następnie armię polską pod niemieckim  dowództwem”.
 

W dniach 4-6 lipca 1916 roku miała miejsce pod Kostiuchnówką największa bitwa, w której uczestniczyli żołnierze Legionów Polskich.
 
     W trakcie kwietniowej narady w Mohylewie z udziałem szefa sztabu wodza naczelnego wojsk rosyjskich gen. Aleksiejewa podjęto decyzję o przeprowadzeniu ofensywy na froncie zachodnim. O przyjęciu wariantu ofensywnego zadecydowało poparcie udzielone przez gen. Brusiłowa, ówczesnego dowódcę Frontu Południowo-Zachodniego. Został on także odpowiedzialny za przygotowanie ostatecznego planu ofensywy.
 

Po ponad trzech latach walki generał de Gaulle powrócił do Paryża w glorii ogólnonarodowego bohatera.

   W dniu 24 września 1941 roku de Gaulle powołał dekretem Komitet Narodowy, który miał strukturę zbliżoną do rządu i faktycznie spełniał jego rolę. 

Pomimo klęski Francji w 1940 roku generał de Gaulle postawił sobie za cel odbudowę wielkiej Francji.

    Po przejęciu władzy przez Petaina i zapowiedzi podpisania kapitulacji z Niemcami, generał de Gaulle w dniu 18 czerwca 1940 roku wygłosił na falach BBC przemówienie w którym zapowiedział kontynuowanie walki z Niemcami.

Od 1942 roku Francuzi, opozycyjnie nastawieni do rządu w Vichy, jednoznacznie opowiadali się za sojuszem z Moskwą.

Do wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej francuska prasa konspiracyjna wrogo odnosiła się do Moskwy i komunistów.

   Klęska Francji w 1940 roku wywołała gwałtowną dyskusję w początkowo nielicznej francuskiej prasie konspiracyjnej. Ostrej krytyce poddane zostały wszystkie partie polityczne, których „przestarzałe formy zbankrutowały; od skrajnej lewicy do skrajnej lewicy żadna z tych partii nie potrafiła zapewnić Francji jedności, żywotności i ideału, które tak bardzo jej brakowały w chwili upadku”.

Bitwa o Verdun oraz bitwa nad Sommą kosztowała strony konfliktu setki tysiące zabitych.

    W kolejnych miesiącach walki pod Verdun nadal były niezwykle zaciekłe. Była to typowa wojna na wyczerpanie sił przeciwnika. I tak w dniu 22 maja Francuzi odzyskali fort Douaumont, aby go stracić dwa dni później. Na wielu odcinkach frontu Niemcy w ciągu dwumiesięcznych walk przesunęli się o kilkaset metrów.

W lutym 1916 rozpoczęła się pod Verdun jedna z najbardziej krwawych bitew wszech czasów.

   Po zatrzymaniu podczas bitwy nad Marną niemieckiej ofensywy, głównodowodzący armii francuskiej gen. Joffre próbował doprowadzić w 1915 roku do przerwania, przy wsparciu Anglików, niemieckiej linii obrony przy zastosowaniu ataków frontalnych.

W końcu 1940 roku utworzono Akcję Kontynentalną.

    Po upadku Francji w 1940 roku powstał projekt wykorzystania Polaków, przebywających w Europie do działalności konspiracyjnej. Autorem tego projektu był Jan Librach, były pierwszy sekretarz ambasady RP w Paryżu.