Logika Żakowskiego

W dniu 26 stycznia 2016 roku w  programie „Debata”  dyskutowano między innymi o polityce historycznej Polski.

    Wybitny publicysta i pisarz Bronisław Wildstein słusznie przypomniał, iż przez większość istnienia tzw. III RP:

„Uprawiano wobec nas pedagogikę wstydu. Twierdzono, że nasza historia powinna być czymś złym, że powinniśmy wstydzić się przeszłości”.
 
   Z kolei Jacek Żakowski, publicysta postkomunistycznej „Polityki”  dowodził:

„Jeśli pojawia się nazwa „polski obóz koncentracyjny”, to 99 proc. nie zwraca na to uwagi. Natomiast kiedy pojawia się nasze sprostowanie, to wtedy sobie myślą: „O, z pewnością jest coś na rzeczy”. (…) Jeśli będziemy się awanturować, to opinia publiczna będzie myślała; Polacy są trudni. Byli trudni dla Żydów, byli trudni dla Rosjan…”
 
Teza Żakowskiego jest absurdalna.

Gdyby bowiem ktoś napisał, że Żakowski jest pedofilem, nie powinien on  dążyć do sprostowania tego kłamstwa,  gdyż gdyby to zrobił, wtedy ludzie mogliby pomyśleć: „O, z pewnością jest coś na rzeczy” i do Jacka Żakowskiego przylgnęłaby łatka pedofila.

Gratuluję Jackowi Żakowskiego logiki i jestem wielce ciekawy, jak się zachowa, gdy ktoś oskarży go kłamliwie o jakiś niecny czyn.
 
 Nie wspominam o idiotyzmach Sierakowskiego, gdyż zajmowanie się osobnikiem, żyjącym z opluwania polskiej historii, nie jest zadaniem historyka, ale psychiatry.