Żal mi trochę księcia Harrego

Choć to dorosły facet i za wszystko, co robi, w pełni odpowiada. Ale jego kompleksy na punkcie niezbyt atrakcyjnego, trochę dziecinnego wyglądu, bo wdał się w tatusia,  maskowanego ostatnio brodą, zaprowadzą go w końcu do miejsc, gdzie nawet król piechotą boi się chodzić.

Już spowodowały, że upolował (lub tak mu się wydaje) rozwiedzioną, starszą od niego, hollywoodzką aktoreczkę - Meghan Markle - znaną z serialu "Suits", i obnosi się z nią, jak z drogocennym trofeum, zdobytym podczas niebezpiecznej wyprawy wgłąb mrocznej dżungli świata szołbiznesu. A za dwa dni wezmą ślub, jakiego jeszcze świat nie widział.

Rodzina królewska postanowiła bowiem tym razem nie popełniać - jak jej się wydaje - błędu sprzed lat, gdy odmówiono zgody Karolowi na ślub z rozwiedzioną Camille, i nakłoniono do związku z arystokratką Diane. Pewnie nie bez znaczenia był również fakt, że teraz ryzykowano by dodatkowo oskarżenia o rasizm. Wybranka Harrego jest bowiem Mulatką. Podsumowując, powtórka z rozrywki, tylko w drugą stronę.

Rodzina królewska wraz z młodą parą już posmakowali bliższych kontaktów z rodziną Meghan. Tatuś z siostrą, biorący pieniądze za "ustawkę" z paparazzi. Brat, piszący list do Harrego, w którym ostrzega go przed siostrą i wprost namawia do odwołania ceremonii. List, który "przypadkiem" wylądował na łamach brytyjskich brukowców. A to - można być przekonanym - dopiero początek. W efekcie w ślubie ze strony rodziny Meghan weźmie udział tylko jej matka. I najdziwniejsze oraz najistotniejsze - dopiero najbliższe parę lat pokaże - którzy członkowie, której rodziny, chcieli dla Harrego lepiej.

Czy jest jakiś sens, aby pisać o tym wszystkim na portalu, zajmującym się przede wszystkim polityką? Owszem. Tak, to są ploteczki z kolorowych magazynów, zainteresowałem się tym, bo oglądam serial "Suits", życzę młodej parze jak najlepiej, może Meghan lubi stare kino i dorosła do roli Grace Kelly, ale szczerze wątpię, minęło ponad 60 lat. Dlatego w sobotę z przyjemnością obejrzę migawki z bombastycznej ceremonii, dokumentującej kolejną fazę upadku Imperium. Imperium, które przez wieki serwowało Polsce wyłącznie kopniaki i zdrady, a którego największe symbole toczy nieodwracalna, coraz szybsza korozja. Korozja symboli, z którą i my musimy się teraz oswoić i nauczyć żyć.

Ktoś powie, że współnota upadku z wielkimi to żałosna pociecha dla słabych. I będzie miał rację. O ile słabsi z upadku ongiś wielkich nie wyciągną żadnych wniosków. Poza takim, że silniejsi zawsze mają im wskazywać drogę.