Niesmak

Przyznam, że rozczarowałem się Ukraińcami. Nie wszystkim oczywiście. Goście na Majdanie wykazali się cojones tak wielkimi, że w zasadzie powinni je wozić kamazami - takich twardzieli to zapewne można było spotkać ostatnio w czasie II Wojny Światowej i zaraz po niej. Mam tu na myśli, żołnierzy tych regularnych i tych podziemnych i nie odnoszę się tutaj do nacji, racji politycznej czy innych motywacji charakterystycznych dla etosu żołnierskiego. Rozczarowali mnie żołnierze ukraińscy na Krymie, a w zasadzie rozczarowało to czego nie zrobili w obliczu najazdu ruskiej żulerni czy to mundurowej czy to tej zaopatrzonej w „sklepach”. Kiedyś żołnierz poddający się niszczył broń, palił samoloty, wysadzał w powietrze składy amunicji, przecinał kable, a armaty gwoździł. Często zdarzało się, że walczył do końca, w skroń sobie palił czy granatem rozrywał. Powszechnie znanych przykładów, jest aż nadto więc nie ma co ich tu przytaczać. Żołnierze ukraińscy na Krymie okazali się… no sam nie wiem czy tchórzami czy po prostu nie wiedzieli po co idzie się do wojska i co oznacza zaszczytna służba Ojczyźnie. Żołnierka to taki rodzaj działalności, że jest fajnie (parady, panny sznurem, mordęga na poligonie, byle jakie jedzenie, przepustki, odznaczenia, etc., etc.) ale może nadejść taki moment, że należy po prostu zginąć. I tak sobie zestawiam tych z Majdanu (wielu z nich, tych „Niebiańskich”, niestety już tylko z góry obserwuje co tu się wyprawia) walczących z potężnie uzbrojonymi specnazistami z regularnymi, nie najgorzej uzbrojonymi żołnierzami z Krymu i się zastanawiam czy tym krymskim nie jest wstyd. Oto przychodzi banda złodziei i kradnie im wszystko: kawał kraju, okręty warte kupę kasy, sprawną broń do tego sprzedaje im tradycyjną, jak to u żuli, „blachę w czoło”, zrywa flagę państwową i otwarcie mówi „a my nie mamy waszego płaszcza i co nam zrobicie?”. A dzielni ukraińscy wojacy z Krymu co? Nic. A może pytają się czy ten okręt to ruscy wolą aby przycumować z lewej czy z prawej burty i przepraszają, że do końca nie zdążyli pokładu wyszorować bo ich nowy właściciel i władca kazał się bardzo śpieszyć. W telewizji pokazują jakiegoś ichniego bohatera, który na czele nieuzbrojonych żołnierzy poszedł do ruskich i im hymn Ukrainy odśpiewał. Bohaterstwo najwyższej próby. Zwłaszcza w zestawieniu z tymi z Majdanu. Może błądzę, pewnie nie wiem wszystkiego, do tego nie jestem żołnierzem (choć w LWP byłem, nazywam to „byciem” gdyż służbą toto nie było), ale mam niesmak. I to straszny. Ale co tam, to problem Ukraińców. Dla mnie przeczuciem (jak na razie) niesmaku jeszcze większego niż ten „ukraiński”,  jest myśl o tym co zrobi nasze wojsko gdy znajdzie się w podobnej (niestety możliwej) sytuacji. Zwłaszcza widząc na linii Odry i Nysy wypięte w naszą stronę półdupki Angeli, Barosso, Hollanda i całej reszty tworów ashtonopodobnych.