Trafiło się Matce Kurce ziarno

Nie podoba mi się atak MK na Pawła Kukiza. Nie podoba z wielu powodów.

Pierwszym jest fakt, że MK używa argumentów które są z dupy (porównanie zamierzone). Drugim jest mierzenie przez MK siebie i Kukiza inną miarą. Trzecim jest aktywna obrona MK przez jego fanów i fanki, co klasyfikuje go w roli autorytetu, a ja autorytetów nie lubię.

Czwarty jest z gruntu złośliwy, bezczelny i całkowicie hipotetyczny więc go sobie wymyśliłem jako element spiskowej praktyki dziejowej. Jako, że lubię tego blogera i czytam, chcę żeby i on odczytał ten powód jako przestrogę.

Ale po kolei.

Matka Kurka zarzuca Pawłowi Kukizowi to, że potrafi zaśpiewać wszystko. Rzeczywiście. I opartą na kilku akordach „Skórę” i dicopolową „Helę”, i popową podśpiewajkę z Borysewiczem. Ba dopowiem, że potrafi także zaśpiewać arię operową. I to jest zarzut? Próbowałem skutecznie swoich sił w liryce. Potrafię napisać i prymitywne wieszydełko z rymami ocierającymi się o częstochowskie i sonet, i poemat. Co mają umiejętności wokalne do tego co Paweł robi teraz i od kiedy wszechstronność jakiegoś talentu może stanowić zarzut. Paradne. Coryllus patrząc na literaturę polską dominującą w Empikach zadaje pytanie: „Czy sądzisz, że nie potrafię napisać takiej szmiry ociekającej seksem i krwią?”. Potrafi. Pewnie że potrafi. Tylko po co?
Teraz płynnie do zarzutu o kierowanie się korzyścią materialną i związaną z tym zawiść co do sukcesu „Balkanicy”. Sukcesu komercyjnego, bo artystycznego już dużo mniej. To co było kpiną przy parodii Disco-polo, i miało budzić refleksje co do kondycji polskiej muzyki, zostało „Balkanicą” przekreślone. Stali się dla mnie szansonistami, rozmienili się na drobne. Z nurtem panowie, bo tam jest kasa. Kukiz śpiewa od ponad 30 lat, jest popularny, jego płyty się sprzedają. On już nie musi kupczyć swoimi wartościami. Zajął się działalnością społeczną.

Paweł Kukiz był z komitecie Komorowskiego, aktywnie popierał platformę i nagle zmienił się. Zaangażował się w ruch zmieleni.pl zainteresował się żywo JOW-ami.

Paweł Wielgucki przyjął pseudonim Matka Kurka jako antonim do Ojca Rydzyka, nagle po czasie, stwierdził, że krytyka założyciela Radia Maryja była błędem. Poinformował o tym.

Obaj się przyznali, obaj się zmienili. Z jakiej racji mam zaufać jednemu a drugiemu już nie?

A skąd wiadomo, że zbuntowani samorządowcy, z którymi Kukiz poszedł do wyborów we Wrocławiu się nie zmienili? Zmiana na lepsze jest ceniona przez każdego człowieka i zasługuje na pochwałę.

Autorytet. Matka Kurka po pokonaniu Owsiaka wyrósł na autorytet. Jego blog jest poczytniejszy, podejrzewam, że jego książka również. I daj Panie Boże, gdy pisze mądrze. Ale gdy pisze głupio obserwując jedynie komentarze lizusów i potakiwania wazeliniarzy jest już źle. Pompowane autorytety to plaga. A z plagą należy walczyć.

Piotr Wielgucki ma już wierny fanclub, który własną piersią go zasłoni. Teraz będzie bitwa fanów.

Nie dostrzegłeś tego, że niebezpiecznie zbliżasz się do granicy bycia autorytetem na wzór i obraz Owsiaka, Bartoszewskiego, Michnika? Nie ma w okolicy nikogo, kto wylałby Ci kubeł zimnej wody na głowę? Może poproś najbliższą osobę.

Oczywiście kibicowałem MK, gdy miał proces z Owsiakiem o naruszenie dóbr osobistych. Pamiętam jego twarz pełną przerażenia na pierwszych procesach a potem już uśmiechniętą na kolejnych. Cieszyłem się z konsekwencji i machnąłem ręką na niespełnione odgrażanie się. Czasem trzeba.

Teraz, ponieważ jestem wiernym i stałym czytelnikiem SF, pofantazjuję sobie.

Jest sobie początkujący bloger, który z racji wielce znaczącej domeny, sygnalizującej kontrowersje, dość agresywnie wyraża swój pogląd na rzeczy które mu się nie podobają. Agresja polega na używaniu słów bezceremonialnych i wręcz obraźliwych. Czasem rację mu przyznaję, czasem przewijam dalej. Zupełnie jak media, które bazują na skandalu. Podoba się – oglądaj. Nie podoba OK, wyprodukujemy więcej, może ci się w końcu coś spodoba. Aż trafimy. Jest temat – WOŚP i jego niezbyt przejrzyste sprawozdania, z których można wiele wyczytać. Jest kreatywna księgowość, przepuszczanie kapitału przez spółki-córki. MK wyciąga na wierzch sprawki w swoim stylu, nazywając kradzież-kradzieżą, oszustwa-oszustwami. Owsiak się oburza i wytacza proces. Przerąbane. Normalne dla „elit” III RP wykańczanie antagonisty przy pomocy kasy. Proces grzywna, dojazd do odległego miasta, ciąganie, kłopoty w końcu rezygnacja.

Nagle zwrot. Sędzia zaczyna traktować pozwanego nie jako hejtera tylko jako człowieka. Nie zezwala na przeniesienie procesu. Drąży o dokumenty firmy. Nie blokuje obrony, w konsekwencji proces kończy się moralnym zwycięstwem i parutysięczną grzywną. Owsiak upokorzony. Ale czy mu się coś z tego powodu stało? Każdy przedsiębiorca miałaby na wniosek sądu natychmiast kontrolę. A tu nic. WOŚP zagrało, kasę zgarnęło.

A teraz trochę fantazji, żeby był smaczek. Do panikującego na pierwszej rozprawie, oskarżonego, na korytarzu podchodzi dwóch smutnych panów i mówi tak. „ Fajny jesteś gościu, poczytny, szkoda cię. Potrzebujemy takich w wydziale, a legenda tego procesu tylko pomoże. Zrobimy tak. Przegrasz proces, ale tak jakby mało boleśnie, w świat pójdzie opinia, że wygrałeś. Zdobędziesz sławę i władzę nad tłumem. Będziesz bohaterem przeciw systemowi. Tym który pierwszy przełamał lody.

W zamian za to robisz to co do tej pory, ale jak przyjdzie pora odezwiemy się i zaatakujesz wskazaną osobę niezależnie od własnych poglądów. Alternatywą jest grzywna przekraczająca twój majątek, a komornik zdąży cię zlicytować z pięć razy zanim się odwołasz do wyższej instancji. Nagrabiłeś sobie, poobrażałeś wszystkich, nikt ci nie pomoże. A tak wyjdziesz z kasą, twarzą i może jeszcze na tych swoich wypocinach zarobisz”

A tak sobie pofantazjowałem. Może dlatego, że nie ufam nikomu. NIKOMU.