Uwiązany Słoń
Kiedy byłem mały, uwielbiałem cyrk, a najbardziej w cyrku podobały mi się zwierzęta. Moja uwagę przyciągał zwłaszcza słoń, który - jak się później okazało - był także ulubieńcem innych dzieci. Podczas przedstawienia to ogromne stworzenie paradowało, prezentując swój niesamowity ciężar, rozmiar, siłę... Ale po przedstawieniu i krótko przed wejściem na scenę słoń zawsze siedział uwiązany jedna noga do kołka wbitego w ziemie.
Jednakże kołek był tylko małym kawałkiem drewna, który tkwił w ziemi zaledwie kilka centymetrów. I choć łańcuch był mocny i gruby, wydawało mi się oczywiste, że zwierze, które jest zdolne wyrwać drzewo z korzeniami, mogłoby z łatwością uwolnić się z kołka i uciec.
To oczywista tajemnica.
Co go trzyma w takim razie?
Czemu nie ucieka?
Kiedy miałem piec czy sześć lat, wierzyłem jeszcze w mądrość dorosłych. Zapytałem wiec jednego z nauczycieli, zapytałem ojca i wujka o tajemnice słonia. Któryś z nich odpowiedział mi, że słoń nie uciekł, bo był tresowany. Wtedy zadałem oczywiste pytanie: "Jeśli jest tresowany, to dlaczego go przywiązują?"
Nie pamiętam, abym otrzymał jakąś logiczna odpowiedz. Z czasem zapomniałem o tajemnicy słonia i jego kołku, a powracało ono jedynie wtedy, kiedy spotykałem innych, którzy też kiedyś zadali sobie podobne pytanie.
Kilka lat temu odkryłem (na moje szczęście), że był ktoś wystarczająco mądry, aby znaleźć odpowiedź.
Słon nie uciekł z cyrku, gdy. od najmłodszych lat był przywiązywany do różnych kołków.
Zamknałem oczy w wyobraźni ujrzałem dopiero co narodzonego i bezbronnego słonia, przywiązanego do kołka. Jestem przekonany, że słonik ciągnął, pchał i pocił się, próbując się uwolnić. I mimo, że użył wszystkich swoich sił, nie udało mu się, ponieważ wtedy kołek był dla niego za solidny.
Wyobraziłem sobie, że zasypiał ze zmęczenia i że następnego dnia próbował znowu, i kolejnego dnia, i kolejnego... A. nadszedł dzień, który odbił się strasznie na historii słonia, dzień, w którym zwierze zaakceptowało swoja niemoc i zdało się na swój los.
Ten potężny i silny słoń, którego widzimy w cyrku, nie ucieka, ponieważ. biedaczysko nie wierzy, że może.
Ma w sobie utrwalone wspomnienie niemocy, która przeżył krótko po przyjściu na świat.
I najgorsze jest to, że nigdy więcej nie zakwestionował poważnie tego wspomnienia.
Nigdy, nigdy więcej nie starał się ponownie wypróbować swoich sił...
Jorge Bucay
...
Tak samo jest z nami ludźmi, narzucono nam sposób myślenia, postrzegania świata, powiedziano nam jak żyć, co nam wolno a czego nie powinniśmy, jakie jest nasze miejsce i kto jest naprawdę ważny bo ma ważne stanowisko społeczne i stoi ponad innymi, kto jest mądry bo ma tytuły naukowe przez innych mądrych nadane, kto narzuca standardy etyczne i moralne bo stoi na czele jednego z stworzonych ku temu systemu dla niepoznaki religią zwanego.
Czy czasami czujesz, że nie o to w życiu chodzi aby ciągle pracować i uszcząśliwiać innych (tych dla których pracujemy i którzy pasą się na naszych podatkach a które płacić musimy - a niby dlaczego ?). Czy nie masz czasem wszyskiego dosyć a głową jesteś gdzieś daleko zdala od tego całego sztucznie poukładanego świata gdzie wszyscy udając, że żyją udają szczęśliwych ludzi?
Czy czasem czujesz, że chcesz to wszystko rzucić i żyć inaczej ale masz w głowie zakodowane, że nie możesz - dokładnie jak ten dorosły słoń ...
Warto się na chwilę zatrzymać i pomyśleć czy naprawdę tak musi być ...
... Czas Przebudzenia ...
Kiedy byłem mały, uwielbiałem cyrk, a najbardziej w cyrku podobały mi się zwierzęta. Moja uwagę przyciągał zwłaszcza słoń, który - jak się później okazało - był także ulubieńcem innych dzieci. Podczas przedstawienia to ogromne stworzenie paradowało, prezentując swój niesamowity ciężar, rozmiar, siłę... Ale po przedstawieniu i krótko przed wejściem na scenę słoń zawsze siedział uwiązany jedna noga do kołka wbitego w ziemie.
Jednakże kołek był tylko małym kawałkiem drewna, który tkwił w ziemi zaledwie kilka centymetrów. I choć łańcuch był mocny i gruby, wydawało mi się oczywiste, że zwierze, które jest zdolne wyrwać drzewo z korzeniami, mogłoby z łatwością uwolnić się z kołka i uciec.
To oczywista tajemnica.
Co go trzyma w takim razie?
Czemu nie ucieka?
Kiedy miałem piec czy sześć lat, wierzyłem jeszcze w mądrość dorosłych. Zapytałem wiec jednego z nauczycieli, zapytałem ojca i wujka o tajemnice słonia. Któryś z nich odpowiedział mi, że słoń nie uciekł, bo był tresowany. Wtedy zadałem oczywiste pytanie: "Jeśli jest tresowany, to dlaczego go przywiązują?"
Nie pamiętam, abym otrzymał jakąś logiczna odpowiedz. Z czasem zapomniałem o tajemnicy słonia i jego kołku, a powracało ono jedynie wtedy, kiedy spotykałem innych, którzy też kiedyś zadali sobie podobne pytanie.
Kilka lat temu odkryłem (na moje szczęście), że był ktoś wystarczająco mądry, aby znaleźć odpowiedź.
Słon nie uciekł z cyrku, gdy. od najmłodszych lat był przywiązywany do różnych kołków.
Zamknałem oczy w wyobraźni ujrzałem dopiero co narodzonego i bezbronnego słonia, przywiązanego do kołka. Jestem przekonany, że słonik ciągnął, pchał i pocił się, próbując się uwolnić. I mimo, że użył wszystkich swoich sił, nie udało mu się, ponieważ wtedy kołek był dla niego za solidny.
Wyobraziłem sobie, że zasypiał ze zmęczenia i że następnego dnia próbował znowu, i kolejnego dnia, i kolejnego... A. nadszedł dzień, który odbił się strasznie na historii słonia, dzień, w którym zwierze zaakceptowało swoja niemoc i zdało się na swój los.
Ten potężny i silny słoń, którego widzimy w cyrku, nie ucieka, ponieważ. biedaczysko nie wierzy, że może.
Ma w sobie utrwalone wspomnienie niemocy, która przeżył krótko po przyjściu na świat.
I najgorsze jest to, że nigdy więcej nie zakwestionował poważnie tego wspomnienia.
Nigdy, nigdy więcej nie starał się ponownie wypróbować swoich sił...
Jorge Bucay
...
Tak samo jest z nami ludźmi, narzucono nam sposób myślenia, postrzegania świata, powiedziano nam jak żyć, co nam wolno a czego nie powinniśmy, jakie jest nasze miejsce i kto jest naprawdę ważny bo ma ważne stanowisko społeczne i stoi ponad innymi, kto jest mądry bo ma tytuły naukowe przez innych mądrych nadane, kto narzuca standardy etyczne i moralne bo stoi na czele jednego z stworzonych ku temu systemu dla niepoznaki religią zwanego.
Czy czasami czujesz, że nie o to w życiu chodzi aby ciągle pracować i uszcząśliwiać innych (tych dla których pracujemy i którzy pasą się na naszych podatkach a które płacić musimy - a niby dlaczego ?). Czy nie masz czasem wszyskiego dosyć a głową jesteś gdzieś daleko zdala od tego całego sztucznie poukładanego świata gdzie wszyscy udając, że żyją udają szczęśliwych ludzi?
Czy czasem czujesz, że chcesz to wszystko rzucić i żyć inaczej ale masz w głowie zakodowane, że nie możesz - dokładnie jak ten dorosły słoń ...
Warto się na chwilę zatrzymać i pomyśleć czy naprawdę tak musi być ...
... Czas Przebudzenia ...
(2)