Godziemba - blog

W końcu grudnia 1944 roku wylądowała w okupowanej Polsce brytyjska misja wojskowa, o kryptonimie „Feston”
 

            W obliczu zbliżającej się Armii Czerwonej do przedwojennych granic Rzeczypospolitej, Mikołajczyk zwrócił się w lutym 1944 roku do  Churchilla z propozycją  wysłania do Polski misji wojskowej, która miała koordynować pomoc militarną aliantów dla Armii Krajowej oraz uczestniczyć w ujawnianiu przed Sowietami ośrodków Polskiego Państwa Podziemnego. Rząd brytyjski nie podjął jednak tematu.
 

Sowiecka decyzja o bojkocie igrzysk w Los Angeles nie przyniosła Moskwie żadnych korzyści politycznych.
 
 
      Równocześnie z ogłoszeniem bojkotu przez Moskwę działania mające na celu jak najpowszechniejsze uczestnictwo podjęli organizatorzy igrzysk z Peterem Ueberrothem na czele.  Szybko pojawiły się pierwsze sukcesy, bo 12 maja 1984 roku o swoim udziale zapewniła Chińska Republika Ludowa, zaś kilka dni później o zamiarze wysłania drużyny do Los Angeles poinformowała Rumunia.
 
 

Sowiecki bojkot igrzysk olimpijskich w Los Angeles w 1984 roku był swoistym rewanżem za amerykański bojkot olimpiady w Moskwie.
 
 
      W 1978 roku MKOl  przyznał Los Angeles prawo organizacji letnich igrzysk olimpijskich w 1984 roku.  Miasto aplikowało o organizację igrzysk zarówno w 1976 roku, jak i cztery lata później, za każdym razem jednak przegrywając.
 
 

Niezależnie od bojkotu, niektóre kraje, które wysłały swoje reprezentacje do Moskwy, zbojkotowały ceremonię otwarcia igrzysk.
 
 
      Podobnie jak w Wielkiej Brytanii, także we Włoszech, Belgii, Irlandii, Danii i Szwecji  narodowe komitety olimpijskie, wbrew swoim rządom, postanowiły opowiedzieć się za udziałem w moskiewskich igrzyskach.
 
 
      Przeciwni bojkotowi właściwie od początku byli Francuzi. W tym przypadku zarówno prezydent Valery Giscard d’Estaing  jak i NKOl opowiadały się za przyjęciem sowieckiego zaproszenia.

Agresja sowiecka na Afganistan doprowadziła do zbojkotowania igrzysk w Moskwie przez Stany Zjednoczone i niektórych ich sojuszników.
 
 
      W dniu 21 stycznia 1980 roku rząd amerykański wystosował ultimatum skierowane do władz politycznych ZSRS, w którym żądano wycofania wojsk sowieckich z Afganistanu, a w przypadku niespełnienia tego warunku zapowiedziano bojkot letnich igrzysk olimpijskich w 1980 roku.  Także 21 stycznia Izba Reprezentantów poparła stosunkiem głosów 386 do 12 prezydencką propozycję bojkotu.
 
 

Decyzja o przyznaniu stolicy ZSRS prawa organizacji letnich igrzysk olimpijskich od samego początku budziła liczne kontrowersje.
 
 

Sowiecki debiut na igrzyskach olimpijskich w 1952 roku stał się początkiem swoistej „zimnej” wojny w sporcie.
 
 
     W klasyfikacji medalowej ekipa sowiecka uplasowała się na drugiej pozycji, tuż po reprezentacji amerykańskiej. Amerykanie zdominowali zawody lekkoatletyczne (zdobyli 14 złotych medali), pływackie i bokserskie. Natomiast sowieccy sportowcy przeważali w sportach siłowych (zapasy, podnoszenie ciężarów) oraz strzeleckich, a  także gimnastyce.
 
 

 W 1952 roku w Helsinkach sowiecka reprezentacja zadebiutowała na igrzyskach olimpijskich.
 
 
      Sportowcy sowieccy nie brali udziału w okresie międzywojennym w międzynarodowych zawodach sportowych. Sowiecka propaganda określała je jako „sport burżuazyjny”, podczas gdy w ZSRS rozwijany był, jako konkurencyjny dla zachodniej kultury fizycznej, „sport socjalistyczny”.