W grudniu 2014 roku w specjalistycznym periodyku International Journal of Protective Structures opublikowany został artykuł traktujący o efektach zderzeń skrzydeł samolotu z przeszkodami, a ściślej o przecięciu zewnętrznych kolumn północnej wieży World Trade Center przez skrzydła Boeinga 767, który wbił się w nią 11 września 2001 roku. [1] Artykuł dr. inż.
W kwestii obecności materiałów wybuchowych na wraku otworzony został następny rozdział. Na III konferencji smoleńskiej prof. Kamieńska Kamieńska-Trela zreferowała wyniki swojej pracy wykonanej wraz z prof. Sławomirem Szymańskim. Wyniki te podważają nieudolne tłumaczenia CLKP, gdzie stwierdzone sygnały analityczne prawdopodobnie materiałów wybuchowych próbowano przypisać innym substancjom, jak ftalanom. Argumentacja pary profesorów była na tyle przekonywująca, że naczelna prokuratura wojskowa ponownie zwróciła się do CLKP o kolejną już opinię uzupełniającą.
Pierwsze wrażenia z III Konferencji Smoleńskiej: kilka doskonałych referatów zarówno na tematy techniczne oraz medyczne i prawne. Teraz, na gorąco, wezmę na warsztat dwa pierwsze referaty Glenna A. Jørgensena, który przedstawił wyniki zaawansowanych symulacji CFD (obliczeniowej dynamiki płynów) bazujące na bardzo dokładnym modelu Tu-154M mające odpowiedzieć na pytanie czy po utracie końcówki lewego skrzydła tupolew mógł wykonać półbeczkę jak to opisuje oficjalna wersja. Odpowiedź była jednoznaczna: nie.
Naczelna Prokuratura Wojskowa opublikowała 30 września tego roku kolejne materiały w sprawie dyskusji nad śladami materiałów wybuchowych na wraku Tu-154M. Wśród nich są protokoły zeznań prof. dr. hab. Krystyny Kamieńskiej-Treli i prof. dr. hab. Sławomira Szymańskiego oraz opinia uzupełniająca Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji (CLKP) przygotowana przez dr. inż. Wojciecha Pawłowskiego i mgr. inż. Łukasza Matyjaska.
9 września 2014 r. opublikowany został przez holenderską Onderzoeksraad (ciało zajmujące się m.in. badaniem katastrof lotniczych) wstępny raport na temat przyczyn katastrofy malezyjskiego Boeinga 777 lot MH17 nad wschodnią Ukrainą. [1] Zgodnie z nim przyczyną katastrofy było przedziurawienie przedniej części kadłuba i kokpitu przez dużą liczbę poruszających się z wielką szybkością odłamków. Jest prawdopodobnym, że uszkodzenia te spowodowały w konsekwencji utratę integralności przez strukturę samolotu i jego rozpad w powietrzu.
Hipoteza uderzenia lewym skrzydłem samolotu Tu-154M w brzozę co spowodować miało urwanie końcówki skrzydła nigdy nie była tak wątpliwa, jak obecnie. Wynika to z przeglądu dwóch obszarów: badań dowodów rzeczowych oraz teoretycznych symulacji i wyliczeń. W tym tekście przyjrzymy się temu po kolei.
Prokuratura wojskowa przesłała jaki czas temu do USA wniosek o pomoc prawną dotyczącą odczytów systemu TAWS i FMS, zamontowanych w rządowym tupolewie, który uległ katastrofie w Smoleńsku. Zarówno system TAWS, jak i komputer pokadowy (FMS) prztrwały katastrofę i w czerwcu 2010 roku przesłane zostały do USA na badania. Specjaliści z Universal Avionics Systems na prośbę NTSB byli w stanie odczytać zapisane dane, w tym wszystkie logi TAWS-a.
Jak podają media prokuratura wojskowa poprosiła biegłych z Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji o uzupełniającą opinię dotyczącą badania próbek pobranych z wraku tupolewa na obecność materiałów wybuchowych. Prośba ta jest efektem analizy przedstawionej przez chemików prof. dr hab. Krystynę Kamieńską-Trelę i prof. dr. hab. Sławomira Szymańskiego, w której to analizie dwójka profesorów poddała bardzo ostrej krytyce oryginalną opinię i jej wnioski przedstawioną przez CLKP.