Standard patrioty

Dziękuję za ten wpis!
Zawsze dobrze wiedzieć, z kim się ma do czynienia.

I dokładnie tak samo jest po drugiej stronie Bałtyku.

"Wszyscy politycy są po jednych pieniądzach, ale tych z PiSu nienawidzę."  
To jest dosłowny cytat z odpowiedzi mojego szkolnego kolegi, na mejla z "demotywatorem" w sprawie "taśm".
Kolega skończył Automatykę na Politechnice Śląskiej (kto studiował na Śląskiej, wie co to znaczy)
Obawiam się, że to są już zmiany organiczne.

Choć z pewną satysfakcją odnotowałem ostatnio dwa przypadki opamiętania. Niestety, tylko wśród znajomych w Internecie. Trzeci - w realu, jeszcze się waha.  
 

Decyzja o wyrzuceniu Adama Hofmana z PiS jest nieodwracalna niezależnie od tego jak dzisiaj będzie się bronił – podkreślił poseł PiS Jacek Sasin odnosząc się do wywiadu Hofmana, który przekonuje, że sprawa tzw. "afery madryckiej" była "czystą nagonką".

No może i szkoda, ale nigdy nie wiadomo kiedy koleżanki małżonki dadzą popalić. Już teraz trafiły w punkt, a jeśli się bardziej postarają ?

a wszystkie Ule to fajne dziewczyny :)

Milczenie o Smoleńsku parę zaledwie miesięcy po nim było równie sztuczne jak Jarosław Kaczyński w okularach, odgrywający rolę dobrotliwego staruszka w salonie z pianinem.
Wszyscy o Smoleńsku mówili, kraj tym żył, opinie były podzielone i wypowiadanie swojej byłoby czymś naturalnym.
Ja nie twierdzę, że się znam na prowadzeniu kampanii wyborczych, bo się nie znam. Wiem tylko, że wybór "tematów przewodnich" do kampanii bywał, co najmniej, zagadkowy. Tak, jak właśnie z tą prywatyzacją szpitali. Do tego to wieczne zatrzymywanie się w pół kroku. To dotyczy obu braci. Ledwo ekshumacje w Jedwabnem coś zaczęły pokazywać - przerwać, raport o WSI - w ostatniej chwili krok w tył, sprawa Sawickiej, to samo. Zamiast pójść za ciosem i walić na odlew robimy krok do tyłu, aby się przeciwnikowi dać pozbierać. 
Wybacz, ale od słów pani Fedyszak Radziejowskiej znacznie bardziej przemawia do mnie fakt, że reżyserzy kolejnych kampanii wyborczych lądują we wrogim sztabie i czują się tam, jak ryby w wodzie. 
Jakoś tak mam, że podejrzeń nabieram takich samych jak co do byłych opozycjonistów, którzy się "odnaleźli" w obozie byłych pezetpeerowców i ubeków.
Jest mi zatem obojętne co mówią archiwa IPN o np. Barbarze Labudzie i o Andrzeju Celińskim. Ja osobiście NIGDY w szczerość ich opozycyjności nie uwierzę. O czym jestem głęboko przekonany, z ostrożności procesowej nie napiszę.
I to samo myślę sobie widząc Kamińskiego zapluwającego się w tvn24, Kluzikową na stanowisku ministra czy nawet Mężydłę, co do którego męczeństwa pozwoliłem sobie nabrać wątpliwości po tym, kiedy z lekkością wstąpił w szeregi PO, gdzie jak się okazało miał masę wiernych przyjaciół. W tym momencie pomyślałem sobie, że to co o nim wiedziałem wcześniej było legendowaniem.
Może jestem niesprawiedliwy, ale ja w takie wolty jakoś nie wierzę.
I, co ciekawe, działa to tylko w jedną stronę, chyba żeby wziąć pod uwagę karykaturalną postać Rokity.
Kiedy Schetyna się poróżnił z Tuskiem nie przyszło mi - i chyba nie tylko mi - do głowy, że mógłby się on stać "twarzą PiS", że nagle by do PiS wstąpił, że okazałoby się, że jest od lat najbliższym kumplem np. Macierewicza i Monika Olejnik bałaby się go zapraszać z powodu jego agresywnej, a popartej dogłębną znajomością tematu, postawy wobec Tuska i PO.
Widzisz, jak powiedziałem, nie znam się na prowadzeniu kampanii wyborczych. Wiem natomiast jak na te kampanie reaguję ja i moi najbliżsi. Dla nas apele jakiegoś Michnika o niewykorzystywanie w kampanii tego czy owego są jak miauczenie kota. Nabożne wsłuchiwanie się w to miauczenie i oczekiwanie na pochwałę jest dla nas zupełnym absurdem. To samo można było zaobserwować przy okazji "okupacji" PKW. Czy ten rzecznik musiał z gorliwością prymusa się odcinać? Nie można było tego zrobić z mniejszą dozą politycznej poprawności, z większym dystansem? Ktoś by na tym stracił? Przecież nawet gdyby Jarosław Kaczyński z Antonim Macierewiczem u boku dowodził oddziałem policji pacyfikującym protestujących, to Stefan Niesiołowski wybełkotałby to co i tak wybełkotał.



 

Robię, co mogę. Mimo wszystko od iluś tam lat regularnie oddaję swój głos na PiS i podsuwanych przez niego kandydatów do Sejmu i Senatu i naprawdę rzadko krytykuję.
W kampanie wyborcze przestałem się angażować od czasu wyborów prezydenckich w roku 1995. Przekonałem wtedy cztery czy pięć osób do głosowania na Wałęsę i pamiętam, co czułem idąc rano do pracy po jego występie, w którym chciał Kwaśniewskiemu podawać nogę, jak potwornie było mi wstyd, że się zaangażowałem w sprawie takiego prostaka. Od tego czasu nigdy nikogo, poza najbliższą rodziną, do głosowania na kogokolwiek już nie przekonywałem i przekonywał nie będę.

Z drugiej strony mówienie tego, co się myśli o np. Hofmanie jest jakimś tam dawaniem świadectwa. Dlaczego mam milczeć widząc, że partia, na którą ja głosuję, wybiera sobie na rzecznika nadętego i  niesympatycznego bubka? Akurat o nim gdzieś tam, w paru miejscach się wypowiedziałem i wyszło na moje. Ale może gdyby takich głosów było więcej poszedłby ktoś po rozum do głowy i zastąpił go kimś sympatycznym? Inna sprawa, że pewnie by nie zastąpił, bo by w ogóle nie słuchał...

 

Domyślam się, że "z kozerą " to dałbyś minus 1000.

Mam nadzieję, że to pomogło uspokoić Twoje emocje.

Ale przez te  minus 100 pkt.  odpowiedź ( diagnoza - dlaczego tylu odeszło z PiS ) nie jest
ani trochę bliższa.