Standard patrioty

Praca w Obwodowej Komisji Wyborczej lub działanie w charakterze męża zaufania to dzisiaj standard dla każdego patrioty.

Wyobraźmy sobie wielkie pole pod Lwowem, gdzie zbiera się polska szlachta. Wszyscy zbrojnie, konno, z pocztami, służbą, wozami. Wielka ciżba ludzi, zebrana „karnie” na pospolite ruszenie. Karnie, bo wcześniej jej przedstawiciele odmówili królowi uchwalenia podatków. Więc król postanowił w ramach „represji” szlachtę do wojny zmusić. Przybyli, uzbrojeni jak na wojnę. Ale wcale o wojnie nie myślą. Doskonale wiedzą, o co toczy się gra – o wolność.

Dzisiaj z rokoszowych zebrań na polach pod Lwowem pozostały nam tylko wybory. To jedyny moment w roku, gdy żywioł demokratyczny ma na chwilę głos decydujący. Teoretycznie. Bo aby ten głos był realny, wybory muszą przebiegać uczciwie.

Z tego powodu prawdziwy rokosz musi dzisiaj przebiegać w ten sposób, że patrioci pracują w obwodowych komisjach wyborczych i obsadzają je w całym kraju, a nie tylko w Warszawie i większych miastach. Bo do komisji wyborczych często wchodzą recydywiści-fałszerze wyborów. Niepilnowani będą fałszować zawsze, wszak to recydywa. Tylko bicie po łapach linijką może ich oduczyć kradzieży wolności. Na jakiś czas...

Nie wyobrażam sobie patriotyzmu dzisiaj, bez pracy w Obwodowej Komisji Wyborczej lub obserwacji wyborów w charakterze męża zaufania. To jest absolutne minimum i punkt wyjścia. Nie każdy ma czas na działalność społeczną, nie każdy ma pieniądze. Ale każdy, kto ma zdrowie i mieszka w kraju, ma obowiązek tej podstawowej pracy dla Ojczyzny.

Dzisiaj ten, kto wykaże się pracą w Obwodowej Komisji Wyborczej lub obserwacją w charakterze męża zaufania, ma prawo do krytyki PiS i do wysnuwania porad dla jego kierownictwa. Wiem, że niektórzy z nas mają większe zasługi, niż praca w OKW. Ale praca w OKW ma tę przewagę, że daje wgląd w funkcjonowanie struktur i procedur państwa. W ten sposób uzyskuje się realną wiedzę o tym, jak to działa. A z realnej wiedzy można wysnuć realne recepty.

Emigrantów (także emigrantów „krajowych”, wewnętrznych) prosiłbym, aby swoje krytyczne uwagi o PiS-ie raczyli sobie pisać w pamiętnikach, a nie na publicznych blogach. Utyskiwania emigrantów na jedyną partię opozycyjną przypominają trochę utyskiwania wiernych na kościół; rzecz w tym jednak, że nasi przeciwnicy nie rozróżniają polityków („hierarchii”) od ich elektoratu („wiernych”). Dla naszych przeciwników „PiS” to po prostu wszystko to, czego nienawidzą. Do jednego wora wrzucają każdego, kto kocha Polskę i naprawdę nie widzą różnicy między kółkiem różańcowym z prowincji, a laicką, czasem wręcz ateistyczną, inteligencką prawicą z wielkiego miasta. Dla nich to wszystko jest „PiS”, a twarzą tego „PiS”-u jest oczywiście znienawidzony Kaczyński. Albo inaczej: „Kaczynskij”.

A więc morda w kubeł i do roboty. DO-RO-BO-TY, psiakrew!

Jakub Brodacki