"Sędzia-kalosz!"

Nie jestem kibicem, ale pamiętam, że kiedyś tak wykrzykiwały trybuny, gdy sędzia piłkarski „drukował mecz”.

Dziś społeczeństwo ma prawo skandować: „Sędzia-złodziej!”.

Znów w markecie ochrona złapała jakiegoś (pardon!) członka „wyjątkowej kasty” na drobnej kradzieży.

Wcześniej jeden z przedstawicieli „filara demokracji” został złapany za rękę, kiedy wynosił ze sklepu jakieś elektroniczne gadgety (o to samo, na dodatek, podejrzana jest jego żona), teraz pan reprezentant „trzeciej władzy” połasił się na... części do wkrętarki...

Był, jeszcze za komuny, taki dowcip:

- Oskarżony posiada dom, działkę i samochód. Ile oskarżony zarabia?

- Niewiele. Właściwie to muszę dokładać.

- Dokładać, z czego?

Głos z sali:

- Wysoki sądzie, on nie wymawia „r”!

No tak, ale tym razem wygląda na to, że w totalitarnym państwie PiS nawet sędziowie muszą „dokładać”.

Nie oszukujmy się, bo w tym przypadku mamy do czynienia z duperelkami (choć bardzo znamiennymi), a można się obawiać, że gdy sprawa trafi na wokandę, jakiś inny sędzia uzna te drobne kradzieże za czyny o „niskiej szkodliwości społecznej”.

Takie cuda już się w polskich sądach działy i podobnie traktowane były przekręty na... kilkadziesiąt czy nawet – kilkanaście tysięcy złotych.

O ile oskarżoną nie była jakaś niepełnosprawna umysłowo babcia, kradnąca cukierka...

Drugi stary dowcip (o łomie i gazecie):

- Czym oskarżony uderzył denata?

- Gazetą.

- A co w niej było?

- Nie wiem, nie czytałem.

(Dziś dowcip nabiera nowej aktualności, bo przecież mogła to być „Gazeta Wyborcza”).

Sędziowie-złodziejaszki to obciach i dobrze, że takie sprawy wychodzą na jaw.

Pod tym wierzchołkiem góry lodowej kryją się jednak prawdziwe afery, za które zabrał się PiS.

I tylko PiS się na to odważył, bo dotychczas układy mafijne (na miliony i miliardy) kwitły i obficie owocowały spółce postkomuny z aferzystami i zwykłymi bandytami (tych „specjalna kasta” chroni zresztą do dziś, a to przyznając im gigantyczne odszkodowania za brak klimatyzacji w celi, a to wypuszczając ich za śmieszną kaucją...).

Wszyscy wiedzą, o co chodzi: Amber Gold, „prywatyzacja”, „reprywatyzacja”...

Teraz już wiedzą.

Wróćmy jednak na chwilę do sędziów-kleptomanów.

Zastanawiam się, ile razy wcześniej ktoś taki „wpadał” w supermarkecie i ile razy był wypuszczany, kiedy tylko pomachał immunitetem.

Długo (i za długo) panowało przekonanie, że skandal wywołuje nie ten, co kradnie, ale ten, który łapie złodzieja za rękę.

No, „taki mamy klimat”...

A jak nie, to: „Dziki kraj, dziki kraj...”.

Klimat klimatem, za łapanie złodziei i aferzystów można było wylądować za kratkami (vide Kamiński – skazany „w majestacie prawa” na bezwzględną karę więzienia).

Na szczęście „klimat się zmienił” i mam nadzieję, że ci, którzy tęsknią za tym, żeby „było tak, jak było”, tęsknić będą w więzieniu albo pod mostem.

„Boh trojcu liubit”, dodam, więc na koniec jeszcze jeden dowcip.

W pociągu pewien ksiądz próbował wyjaśnić rabinowi, na czym polega cud:

- Wyobraźmy sobie, że ktoś spada z wieży kościelnej i... nic. Żyje, jest zdrowy.

- Przypadek.

- No dobrze. Ten człowiek wchodzi ponownie, znów spada i znów nic.

- Szczęście

- Ufff... Więc ten człowiek wchodzi po raz trzeci, spada i znów nic...

- Przyzwyczajenie.

No więc takie w III RP było przyzwyczajenie.

PS

Obyśmy się teraz nie przyzwyczaili do wypadków samochodowych z udziałem VIP-ów:):):)