Autonomia dla Wileńszczyzny!

Wartościowy, tekst. Dziękuję.
Przed wojną Kowno było stolicą Litwy. W Wilnie przecież prawie każdy kawałek muru jest polski.
Część mojej rodziny stamtąd pochodzi. Pamiętam opowieści babci o polskim Wilnie i o Polakach żyjących w samym mieście i w okolicach Wilna.

Najwyraźniej nie zawsze możemy się ze sobą zgadzac ;-) W sprawie Ukrainy się zgodziliśmy, ale w sprawie wileńszczyzny... nie!

Mógłbym zgodzic się z Pańską propozycją, ale najpierw nalezy przeforsować autonomię dla Petersburga, Syberii, Samary i kilku innych regionów Rosji. Jak już zagrożenie ze wschodu będzie mniejsze, będzie można wrócić do rozmowy z Litwinami i do rozsądnych argumentów. Tymczasem wszelkie wpisywanie się w rosyjską narrację w sprawie "prześladowania mniejszości" (wszędzie tylko nie u nich, w Rosji) jest wysoce ryzykowne.

Aby Polska mogła walczyć o prawa Polaków na Litwie musi mieć władzę a nie namiestników.
Pozdrawiam
MD

Kiedy obóz reedukacyjny dla mnie? ;-)

Rozumiem że Autor ma jakieś niezabliźnione rany związane z Wileńszczyzną. JA jestm za młody by takie rany mieć. I szczerze przyznam (i zaraz pożałuję tej szczerości) że nie bardzo rozumiem dlaczego jedynie jakaś autonomia miałby zapewnić dalsze trwanie polskości na tamtych ziemiach?
Wydaje mi się że najpierw to Polacy muszą zrobić porządek u siebie. Dopiero potem można brać się za sprawy poza naszym terytorium. Wiemy nie od dziś że właściwie wszystkim Polskom, którym przesunięto granice w 1945 stała się i dzieje nadal krzywda. Przez tyle lat nic nie zrobiono w tej sprawie. Teraz zamierzamy nadgonić stracony czas? Polacy na Wileńszczyźnie byliby bezpieczniejsi i silniejsi gdyby w Polsce był rząd, który dba o Polskę o Polaków tak w Poslce jak i poza nią. Od tego należy zaczynać.
Rozdzieranie szat i rozpacz jak to bardzo źle traktują Polaków na Litwie i nie tylko, nic nie załatwia. I myślę że nam Polakom brakuje po prostu czasu by walczyć na tylu frontach z wielogłową hydrą antypolskości. Bo policzmy ile jest tych frontów? "Polskie obozy zagłady", kłamstwo katyńskie, kłamstwo smoleńskie, Wileńszczyzna, Kresowiacy, Polacy na dalekim wschodzie, mniejszość polska w Niemczech... I żeby było trudniej ta walka musi być toczona i tu na miejscu i poza granicami. Jest tego dużo za dużo. Pospolitego ruszenia nie będzie ani w sprawie Wileńszczyzny ani w żadnej z pozostałych, oraz nie wymienionych tu spraw. Polacy są zmęczeni każdym kolejnym dniem w którym otrzymali przydziałową, kolejną porcję kłamstw na temat ich dnia bierzącego. Nie usprawiedliwiam tu braku działań, ale satram się uświadomić, że potrzeb natychmiastowego działania jest takie mnóstwo że nie wystarczy już zwykłe zaangażowanie poszczególnych ludzi, społeczników. Tu trzeba dzialać na poziomie instytucji, agencji rządowych lub wspieranych sowicie przez rząd. A tego jak widać, nie ma. Może gdyby były i działały jak trzeba, nie byłoby tak palącej kwestii talic z nazwami, nazwisk, niszczenia szkolnictwa, rugowania języka, wreszcie jawnej i ukrytej państwowej arogancji i lekceważenia Polski i Polaków na Litwie. Mści się z nawiązką lekceważąca postawa rządów ostatnich lat. Kapitulanckie działania całej bandy Tuska. Nie naprawimy tego bez udziału prawdziwego polskiego rządu. Chociaż opisywać, dokumentować należy dla samej żelaznej zasady.

http://niezalezna.pl/55017-rosyjska-wstazeczka-i-sowieckie-piesni-tak-9-...

Nie wiem czy to prawda. Czy ktoś ma potwierdzenie tej wiadomości z niezależnego od niezależnej ;-) źródła? Byłaby to totalna kompromitacja przywództwa Polaków na Litwie plus (oczywiście) nieustające wołanie o dymisję Sikorskiego (nawet i wspominac już o tym mi sie nie chce).

Wileńszczyzna przez całe dekady była obecna tylko w umysłach ludzi, którzy mieli jakiekolwiek powiązania i/lub wiedzę, bo oficjalna propaganda wogóle nie używała nawet terminu Wileńszczyzna. O nauce w szkołach na ten temat wiemy lepiej niż dobrze. Świadomość istnienia Polaków na Wileńszczyżnie, ich potrzeb, ich pragnień nie istniała. Dla ludzi takich jak ja, problem tamtych Polaków nie istniał. Podobnie jak pozostałych odgrodzonych nowym pasem granicznym. To była celowa polityka obliczona na długie lata zamilczenia problemu i wyrugowania go z naszej wspólnej świadomości. To dlatego muszę nadrabiać braki wiedzy, mylę się co do oceny sytuacji i być może wydaję się nie przejmować losem Rodaków, którzy nigdy nie opuszczając Polski, zostali nagle obywatelami Sowieckiej Rosji. Tak, sprawa jest bardzo poważna i bardzo pilna. Jednak nie wiem czy istnieje w Polsce potencjał ludzi gotowych poświęcić swój czas, tak zawodowy jak prywatny. Ale może mylę się w ocenie sytuacji oraz możliwości i gotowości angażowania się większej liczby ludzi w tę sprawę. Może powinna zostać powołana do życia organizacja wspólna dla Polaków z obu środowisk?
Od dość dawna jestem przekonany że sytuacja w Posce jest na tyle zła i szkodliwa iż postrzeganie życia powinno być oparte na zasadach zbliżonych do postrzegania jej jak w czasie IIWŚ. Może przesadzam, ale wydaje mi się że pewne działania, które musimy podejmować aby dążyć do naprawy sytuacji, wychodzą poza zakres jaki w normalnych warunkach obejmują. Musimy zajmować się niemal budową od podstaw całych sfer życia by móc prowadzić normalną dyskusję opartą na prawdzie i być zodolnym do właściwej oceny naszej sytuacji. Z całą pewnością żyjemy w w świecie całkowicie zakłamanym. Mam silne przekonanie że sprawy poszły tak dalece w złą stronę, że bez jakiegoś instytucjonalnego działania, pojednanie Polaków z obu stron granicy nie będzie możliwe. Nie ma co ukrywać że chodzi tu o pieniądze, poza wszystkim innym co niezbędne. Do tego potrzeba jednak przedewszystkim spełnić jeden warunek, którym jest silna Polska, która budzi jesli nie respekt, to przynajmniej jakiś elementarny szacunek. To tyle gwoli uzupełnienia mojego komentarza.