Biblijne Góry. Nowy Testament

Góry Nawiedzenia
"W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pśpiechem w góry" (Łk. 1,39)
Maryja, gdy dowiaduje się, że jej starsza krewna, Elżbieta, zostanie matką, idzie, aby być blisko, wspierać, pomagać. Nie zważała na trud, odległość, swój stan. Poszła prędko, bo była potrzebna.
"Chodząc po górach odkrywamy wartość ludzkiej przyjaźni i wierności, solidarności i poświęcenia (...) inteligencja i możliwości fizyczne mają cierpki smak i nie wystarczają, jeżeli serce masz oschłe" (ks. Rogowski)

Góra Kuszenia

"Jeszcze raz wziął Go diabeł na  bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do niego: "Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon". Na to odrzekł mu Jezus:" Idź precz szatanie" (Mt 4, 8-1)
Po czterdziestodniowym poście Jezus musi stawić czoła nie tylko słabości ciała, musi odrzucić zakusy pana tego świata.
"Góry uczą pokory, czyli prawdy o sobie (...) W dolinach pozostały kretowiska, w których toczyła się walka o zaszczyty, pieniądze, sławę i władzę" (ks. Rogowski)

Góra Hattin

"W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić i całą noc spędził na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich Dwunastu" (Łk 6, 12-13)
Wybór Apostołów, wybór tych, którzy będą tworzyć Kościół. Tak ważną sprawę Chrystus oddaje Bogu w ufnej modlitwie, spędza na modlitwie długie godziny, pragnie być zawsze blisko swego Ojca, rozmawiać z nim o każdej sprawie.
"Góry, te ręce Ziemi wyciągnięte w geście modlitwy ku Niebu (...) Szczególnie lubię w górach modlitwę różańcową, która jest doskonałym połączeniem modlitwy ustnej z kontemplacją (...) powołanie jest jedną z największych tajemnic egzystencjalnych. Bóg woła człowieka. Żeby zawołał, musi o nim pamiętać. A pamięć Boża daje istnienie i życie" (ks. Rogowski)

Góra Błogosławieństw

"Jezus widząc tłumy wszedł na górę. A gdy usiadł, przystapili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowani: Błogosławieni..." (Mt 5,1-3)
Jezus daje zwykłym prostym ludziom wskazówki do dobrego, prawdziwie szczęśliwego życia. Szczęśliwi są ubodzy, cisi, miłosierni, smucący się, pragnący sprawiedliwości, czystego serca, wprowadzający pokój. Trudna to lekcja, nie ludzka lecz Boża.
"Człowiek zostawia za sobą złe myśli i złe słowa, złe zamiary i złe czyny. Powoli rodzą się dobre myśli i dobre zamiary. W miarę wznoszenia się szlachetnieją nasze uczynki, oczyszczają się intencje i motywacje. Zaczyna się bardziej żyć prawdą i miłością" (ks. Rogowski)

Góra Przepaści

"Porwali się z miejsca, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili na stok góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić. On jednak przeszedłszy pośród nich, oddalił się" (Łk 4, 29-30)
Chrystus został odrzucony przez mieszkańców Nazaretu, przez tych, którzy go znali, przez bliskich, może nawet, wydawało się, przyjaciół.
"Jeśli powstaną przeciw tobie nieprzyjaciele, przebacz im i twórz nadal wartości, które są wieczne. Jeżeli powstaną przeciw tobie ci, którzy byli dotąd twymi przyjaciółmi, nie przestawaj ich darzyć miłością, ale miłością miłosierną" (ks. Rogowski)

Tabor

"Wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe" (Łk 9, 28-29)
Jezus zaprasza najbliższych uczniów na wysoką górę, aby im objawić Swoją boską naturę. Chce ich umocnić na czas, gdy przyjdzie zwątpienie i lęk, gdy Mistrz i Nauczyciel będzie umierał w poniżeniu.
"Ale Jezus polecił schodzić. Nam też. Przemienienie na Górze nie jest po to, by na niej pozostać. Jest po to, by zejść z niej i Przemienieniem żyć w dolinach (...) Góry dokonują przedziwnej intensyfikacji sił zarówno duchowych, jak i fizycznych człowieka. Wyzwalają to, co drzemie gdzieś w najbardziej utajonych głębinach człowieka.To, co potem, po zejściu w doliny, pozwala chodzić z podniesionym czołem po scieżkach porosłych piołunem." (ks. Rogowski)

Góra Oliwna

"Potem wyszedł i udał się, według zwyczaju, na Górę Oliwną; towarzyszyli mu także uczniowie. Gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie." (Łk 22, 39-40)
Jedno z ulubionych miejsc Jazusa - góra Oliwna, na jej zboczu Ogród Getsemani - było także miejscem Jego zmagania się z lękiem, przerażeniem, poczuciem osamotnienia, ale także przyjęcia woli Boga, wbrew ludzkim emocjom.
"Lęk. Ma przeróżne oblicza. Występuje w różnych okolicznościach, także w górach. Ale własnie góry uczą pokonywać go, przezwyciężać (...) Nie odwaga bez lęku, nie bohaterstwo bez trwogi są przeznaczeniem człowieka, ale lęk i trwoga, przeżywane do głębi, przenikające na wskroś ludzkie serce, a jednak cierpliwie pkonywane przez odwagę" (ks. Rogowski)

Golgota

"A On sam dźwigając krzyż wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyzowano" (J 19, 17-18)
"Jestem na najświętszej z gór świata. Klękam i całuję to najświętsze miejsce. I sprawuję Eucharystię. W sposób sakramentalny uobecniam to, co stało się tu pewnego dnia "około godziny dziewiątej" (...) Eucharystia, którą sprawowałem na tylu szczytach, tu znajduje swoje źródło i tu ma swój archetyp. Dotykam więc Początku i Żródła, Fundamentu i Przyczyny" (ks. Rogowski)