Biblijne Góry. Stary Testament

Niedawno wpadła mi w ręce moja stara, bardzo wyczytana i sponiewierana książka: "Mistyka gór" ks. Romana Rogowskiego. Są to bardzo osobiste refleksje, rozważania kapłana i miłośnika gór, turysty i wspinacza.
Góry w Biblii mają duże znaczenie, często na ich szczytach dokonują się wydarzenia ważne w dziejach zbawczych. Idąc tropem ks. Rogowskiego, chciałabym Wam przedstawić te najważniejsze góry biblijne, bo jak napisał: "Jeżeli chcesz ujrzeć Jego Twarz, idź w góry"



Góra Ararat

"Miesiąca siódmego, siedemnastego dnia miesiąca osiadła na górach Ararat. Woda wciąz opadała....... ukazały się szczyty gór" (Rdz. 8, 4-5)
Góra symbolizująca nadzieję. Po wielkiej klęsce potopu wody opadają, razem z nimi osiada arka. W górach, tam rozpoczyna się nowe życie Noego i jego rodziny. Mimo trudności Noe zaufał Bogu, jego słowom, był posłuszny.
"Z góry Ararat plynie dla nas wielka nauka: nigdy się nie załamywać i mieć nadzieję (...) Nawet wtedy, kiedy niepowodzenia są naszym chlebem powszednim, a porażki gorzkim napojem na co dzień (...) Z góry Ararat płynie wezwanie: Ufaj Bogu!" (ks. Rogowski)

Moria
Według tradycji na górze Moria stanęła Świątynia Jerozolimska, dziś jest tam meczet Al Aksa

"Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka i idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednej z gór, jaką ci wskażę" (Rdz. 22,2)
Abraham po wielu latach oczekiwania otrzymał od Boga syna, dziedzica, tego, który miał być wypełnieniem obietnicy o potomstwie licznym jak gwiazdy. Pamiętał jednak, że syn nie jest jego własnością, od Boga go otrzymał i on do Boga należy. Mimo wielkiego żalu, bólu, mimo krwawiącego ojcowskiego serca, zgadza się oddać go Bogu.
"Przyjdzie czas, że trzeba będzie złożyć Bogu w ofierze coś z siebie (...) Idź wtedy na szczyt góry i złóż Mu w ofierze tę krople krwi i łeż, bo cóż jest bardziej twojego niż ból i płacz??? Nie będzie ci potrzeba ani drwa ani ognia. Skała będzie mokra od łez" (ks. Rogowski)

Synaj

"Trzeciego dnia rano rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok rozpostarł się nad górą i rozległ się głos potężnej trąby (...) Pan zstąpił na górę Synaj, na jej szczyt. I wezwał Mojżesza na szczyt góry" (Wj 19, 16-19)
Na Synaju Bóg okazuje swą moc i potęgę. Objawia swą wolę, nadaje prawo. Daje też człowiekowi wolność, może on to prawo odrzucić, jak wielokrotnie czynili Izraelici, może przyjąć w pokorze, zachwycie i z wiarą, jak Mojżesz.
"Góry oczyszczają i wymagają oczyszczenia. Oczyszczają z pychy, gdy człowiek czuje się jak karzeł wobec ogromu gór i gdy poznaje samego siebie, swoje wnętrze, swoje możliwości, swoją niewystarczalność" (ks. Rogowski)

Nebo

"Mojżesz wstąpił ze stepów Moabu na górę Nebo (...) Rzekł Pan do niego: Oto kraj, który poprzysiągłem Abrahamowi (...) Dałem ci go zobaczyć własnymi oczami, lecz tam nie wejdziesz" (Pwt Pr. 34, 1-4)
Nie było większego proroka w Izraelu niż Mojżesz, a jednak, jak każdy człowiek, także on okazał zwątpienie. Właśnie dlatego Ziemię Obiecaną mógł tylko zobaczyć z daleka, umarł, nie wchodząc do niej.
"Człowieka budują nie tylko zwycięstwa i sukcesy.Człowieka budują także klęski i porażki, niespełnione marzenia i niezrealizowane plany" (ks. Rogowski)

Gilboa

"Nazajutrz przyszli Filistyni (...) i znaleźli Saula i trzech jego synów leżących na wzgórzu Gilboa" (1 Sm, 31, 8)
Po śmierci króla Saula i swego przyjaciela Jonatana, Dawid przeżywał ogromny ból, żałobę. Opłakiwał serdecznie swych przyjaciół.
"I niech twoja przyjaźń będzie mocna jak granit i wierna jak góry. Niech będzie mocniejsza niż śmierć i sięga w wieczność" (ks. Rogowski)

Karmel

"Potem Eliasz powiedział Achabowi: Idź! Jedz i pij, bo słyszę odgłos deszczu (...) a Elisz wszedł na szczyt Karmelu i pochyliwszy się ku ziemi wtulił twarz między swoje kolana. (1 Krl 18, 41-42)
To własnie tu, na górze Karmel, Eliasz wierny Jahwe pokonał kapłanów pogańskiego kultu Baala, tu, na szczycie modlił się z ufnością o deszcz dla ukaranego suszą Izraela.
"...stworzenie wpada na "genialny" pomysł zastępowania Boga bożkiem (...) A tym bożkiem może być wszystko: człowiek i pieniądze, sława, naród, materia" (ks. Rogowski)

Hermon

"A we mnie samym dusza jest zgnębiona, przeto wspominam Cię z ziemi Jordanu i z ziemi Hermonu" (Ps. 42, 6)
"Tabor i Hermon wykrzykują radośnie na cześć Twego imienia" (Ps. 89, 13)
"Jak rosa Hermonu, która spada na górę Syjon: bo tam udziela Jahwe błogosławieństwa, życia na wieki" (Ps. 133, 3)
Góra pojawiająca się w psalmach. Piękna, majestatyczna. Daje ożywczą rosę, radość tym, którzy na nią patrzą, szczęście przebywającym na niej.
"Kontempluję Piękno, które mnie porywa i wprowadza w zapomnienie. Tam przeżywam to, co nazywa się przemijaniem, ale jednocześnie i to, co nazywa się wiecznością i ma smak nieba" (ks. Rogowski)


To góry Starego Testamentu. W Nowym Testamencie wiele wydarzeń również dzieje się w górach, więc cdn.