Godziemba - blog

W końcu lipca 1936 roku Hitler zadecydował o wysłaniu na pomoc gen. Franco kilkunastu samolotów transportowych.

    Po wybuchu powstania przeciwko rządom Frontu Ludowego podstawowym problemem powstańców był przerzut żołnierzy Afrykańskiego Korpusu Kolonialnego na Półwysep Iberyjski. Wobec opanowania przez siły rządowe większości floty wojennej przerzut wojsk możliwy był jedynie drogą lotniczą. Powstańcy dysponowali jedynie trzema samolotami transportowymi  Fokker FVII.

Generał Kazimierz Sosnkowski, jako przewodniczący Komitetu dla Spraw Uzbrojenia i Sprzętu, przyczynił się w znacznym stopniu do unowocześnienia armii polskiej.

W 1935 roku gen. Kazimierz Sosnkowski został przewodniczącym Komitetu dla Spraw Uzbrojenia i Sprzętu.

     W 1920 roku gen. Kazimierz Sosnkowski, piastujący wówczas funkcję ministra spraw wojskowych, utworzył Komitet Uzbrojenia Armii, którego zadaniem było: analizowanie i ocenianie wniosków Sztabu Generalnego i Ministerstwa Spraw Wojskowych w zakresie organizacji i uzbrojenia armii; ustalanie typów uzbrojenia i sprzętu technicznego oraz zasad taktycznych ich użycia; rozpatrywanie i ustalanie planów rozbudowy przemysłu wojennego.

Wszystkie inicjatywy kolonialne II RP zakończyły się fiaskiem.

     Najgłośniejszą akcją osadniczą Ligi Morskiej i Kolonialnej była akcja osadnicza w brazylijskiej Paranie. O wyborze Brazylii zdecydowało istnienia tam dużych skupisk Polaków (ok. 200 tysięcy osób), którzy wyjeżdżali tam od II połowy XIX wieku.

W końcu lat 20. uaktywnili się zwolennicy programu kolonialnego II RP.

Generał Orlicz-Dreszer był gorącym zwolennikiem programu kolonialnego II RP.

W 1930 roku gen. Gustaw Orlicz-Dreszer został prezesem Ligi Morskiej i Kolonialnej.

     Generał był prominentnym członkiem obozu piłsudczykowskiego. Urodzony w 1889 roku w Jadowie koło Wołomina. W latach 1911-1913 odbył służbę wojskową w armii rosyjskiej, w jej trakcie ukończył szkołę oficerską. Po wybuchu wojny został wcielony do pułku huzarów, jednak już w połowie zdezerterował i został dowódcą szwadronu ułanów Beliny-Prażmowskiego w 1 pp (późniejszej I Brygadzie) Legionów Polskich, szybko stając się zaufanym oficerem Komendanta Piłsudskiego.  

W wyniku kolejnych zmian organizacyjnych, w 1930 roku powstała Liga Morska i Kolonialna.

     Prowadzona na szeroką skalę w latach 1920-1921 akcja propagandowa przyniosła Lidze Żeglugi Morskiej znaczne sukcesy – organizacja w końcu 1921 roku liczyła ponad 20 tysięcy członków. W 1922 roku Liga, kierowana już przez Juliana Rummla, późniejszego dyrektora „Żeglugi Polskiej”, zainicjowała organizowanie dorocznych regat żeglarskich w Gdyni.

Od początku istnienia II RP działała wpływowa grupa zwolenników prowadzenia aktywnej polityki morskiej.

      W końcu września 1918 roku z inicjatywy niedawno przybyłego do Warszawy b. kontradmirała floty rosyjskiej Kazimierza Porębskiego odbyło się spotkanie jego b. podkomendnych, znajomych inżynierów i pracowników żeglugi. Przedmiotem spotkania było „szerzenie idei morskiej w społeczeństwie”. W trakcie dyskusji narodził się pomysł utworzenia stowarzyszenia skupiającego osoby, specjalizujące się w problematyce morskiej i żegludze śródlądowej.

W drugiej połowie 1919 roku doszło do ostatecznej unifikacji Wojska Polskiego.