Godziemba - blog

Poza Radomiem najgwałtowniejsze demonstracje robotników po ogłoszonej w czerwcu 1976 roku podwyżce cen żywności miały miejsce w Ursusie.

    Po wieczornej w dniu 24 czerwca 1976 roku telewizyjnej transmisji fragmentów przemówienia premiera Jaroszewicza o planowanej wysokiej podwyżce cen żywności, ustawiły kolejki przed nielicznymi otwartymi sklepami.

Na jesieni 1975 roku władze komunistyczne rozpoczęły przygotowania do przeprowadzenia znacznej podwyżki cen żywności.

W końcu maja 1905 roku rosyjska Eskadra poniosła druzgoczącą klęsce z Japończykami w bitwie pod Cuszimą.

Rywalizacja Rosji i Japonii na terenie Korei i Chin doprowadziła do wybuchu wojny w 1904 roku, która toczyła się zarówno na lądzie, jak i morzu.

    W 1895 roku parlament japoński uchwalił dziesięcioletni program rozwoju gospodarki, który przewidywał intensywną rozbudowę sił zbrojnych, w tym floty wojennej. Wobec słabości własnego przemysłu stoczniowego 57 okrętów zamówiono za granicą (w tym 6 pancerników i krążowniki pancerne w Wielkiej Brytanii, 2 krążowniki pancerne we Francji i Niemczech). Dalsze 53 zamówiono we własnych stoczniach.

W styczniu 1905 roku skapitulowana załoga rosyjskiej twierdzy w Port Artur.

    Wobec uzyskanych przez Japończyków informacji o przygotowaniu przez Rosjan specjalnego korpusu na odsiecz Port Artura, zdecydowano się skierować przeciwko niemu 2 armię, a do szturmu na Port Artur skierować nową 3 armię gen. Nogi. Podjęta przez Rosjan próba odblokowania miasta i twierdzy zakończyła się klęską w bitwie pod Wafangou w połowie czerwca 1904 roku.

W lutym 1904 roku wybuchła wojna japońsko-rosyjska.

    Następstwem zajęcia w 1901 roku Mandżurii przez Rosję było zawarcie w styczniu 1902 roku japońsko-brytyjskiego traktatu sojuszniczego skierowanego przeciwko wzrastającym wpływom Petersburga na Dalekim Wschodzie.

    Rozpoczęte w sierpniu 1903 roku rokowania japońsko-rosyjskie dotyczące podziału stref wpływu w Korei i Mandżurii zakończyły się fiaskiem. W tej sytuacji Tokio w mając poparcie Londynu i Waszyngtonu zdecydowało się w lutym 1904 roku na wojnę.

W połowie czerwca 1920 roku  polskiej 3 armii, dowodzonej przez gen. Rydza-Śmigłego udało się przerwać okrążenie i wycofać z Kijowa.

Na początku czerwca 1920 roku udało się bolszewikom przerwać polski front na Ukrainie i zmusić Polaków do odwrotu.

   Rozkaz Naczelnego Wodza marszałka Józefa Piłsudskiego z 25 maja 1920 roku nakazywał wojskom polskim na Ukrainie obronę obsadzanej linii frontu. Zanim jednak dowódca 3 armii gen. Edward Rydz-Śmigły opracował plan obrony swojego odcinka frontu, do działań ofensywnych przystąpiły bolszewickie oddziały Frontu Południowo-Zachodniego, które zostały znacznie wzmocnione w drugiej połowie maja 1920 roku.

Gen. Manstein wziął udział dopiero w drugiej fazie niemieckiego ataku na Francję w 1940 roku.

    Generał Manstein – twórca planu ofensywy na Zachodzie, w pierwszych dniach kampanii skazany był – jako dowódca XXXXVII korpusu armijnego, na rolę biernego widza śledzącego marsz Guderiana w stronę kanału La Manche. Nie miał też wpływu na wstrzymanie przez Hitlera dalszej ofensywy w dniu 17 maja 1940 roku, co oznaczało utratę jednego decydującego dnia marszu w kierunku wybrzeży kanału La Manche.