Rosemann - blog

Jak wiadomo świat zaludniają pesymiści i optymiści. Pesymiści to ci, którzy są zdania że większych głupot ponad te, które już padły z jego ust, Ryszard Petru nie jest w stanie wypowiedzieć a optymiści to ci, którzy twierdza, ze owszem, jest. Jak na razie racje maja optymiści.

Dziś Lider Opozycji (pisze duża literą bo w przypadku pana Ryszarda to już nazwa własna) stwierdził, że „atmosfera dziś jest jak ze stanu wojennego”, zapytał czy jest inwigilowany oraz wyraził chęć uzyskania informacji czy jego smartfon jest na podsłuchu.

W historii upadku, wzlotu i ponownego upadku Lecha Wałęsy, może zaraz za kolejami losów tych, na których TW „Bolek” pisał donosy najciekawsze są obecne reakcje tych, którzy kiedyś i teraz byli lub są przy Wałęsie.

Oczywiście w to, że mamy do czynienia ze spiskiem SB i PiS, Kiszczaków w PiS czy choćby tylko samej wdowy po generale i PiS uwierzą tylko wyborcy Ryszarda Petru. Bo nawet on nie choć taka wizję spisku z zapałem  rozpowszechnia. Choć dał się poznać jako umysł w niebanalny sposób ograniczony to aż tak głupi nie jest. W dodatku jest świadom potencjału swego elektoratu, który dotąd się nie odwrócił to już się nie odwróci bez względu na to co lider opozycji bredzi.

W tę matnię, z której próbuje się dziś dramatycznie uwolnić, Lech Wałęsa oczywiście nie wpakował się sam i na własna prośbę. Był jednym z wielu, których dopadli ci subtelniejsi bandyci z SB.

Jednak dzisiejszy dramat to niemal w całości wina Wałęsy. Przez lata bowiem mocno pracował nad tym by ta matnia była pułapką bez wyjścia.

Nie chce pisać o znaczeniu obecnego kryzysu dla Polski, dla polityki czy nawet dla mnie. Takich ocen i podsumowań, także i mego autorstwa, powstało ostatnio bardzo wiele.

Obserwując z pozoru absurdalny front obrony Lecha Wałęsy mam pełną świadomość tego, że nikt, nawet ci najbardziej „solidarni z Lechem Wałęsą” nie wierzą w możliwość pełnego oczyszczenia byłego przywódcy Solidarności i Prezydenta RP. Nie wierzą chyba nawet w to, że uda się jakoś szerzej zakorzenić w społeczeństwie wersję o  „trudnych i dramatycznych wyborach” czy hasło „wszyscy byliśmy jakoś uwikłani”. Zawsze wszak znajdzie się jakiś Kelus z Kelusową, którzy jakiemuś Rulewskiemu odpowiedzą „nie obrażaj nas bo myśmy nie byli”.*

Choć dziś głównym wątkiem, związanym z przejętą przez państwo schedą po Czesławie Kiszczaku są materiały dotyczące Lecha Wałęsy, myślę, że ciekawszym znaleziskiem nie jest 90-stronicowa teczka lecz te pozostałe 50 kg archiwaliów.

Mimo, że tyle dzieje się przez ostatnie miesiące w naszym życiu społeczno-politycznym dla mnie najciekawsze jest obserwowanie zachowań i działań tych wszystkich, którzy do niedawna dość chętnie i dość ostro komentowali działania i słowa ówczesnej opozycji i jej zwolenników.

W kolejnych dniach „afery bardzo znanego sędziego” ciężar zdumienia śledzących ją przesunął się z kontemplowania sędziowskiej bezstronności a’la Łączewski na powściągliwość, z jaką do sprawy odnoszą się ci, którzy jakoś się do niej odnieść powinni.

Gdyby to co pisze „Warszawska Gazeta” okazało się prawdą zbladłyby chyba natychmiast wszystkie „zbrodnie PiS” popełnione w ciągu niespełna 100 dni istnienia obecnego prawicowego rządu. I jak najsłuszniej by zbladły. Bo czym jest jakaś tam władza, która jest ale zaraz może przeminąć wobec gwałtu na fundamencie państwa. Bo sprawiedliwość i jej wymiar takim fundamentem jest bez najmniejszych wątpliwości. A raczej powinien być.