Żałosny uwiąd prawicy

„Bóg Honor Ojczyzna”. Wartości polskiej prawicy. Idee, dla których pracowali, walczyli, żyli i umierali patrioci. Co z nich zostało w przeddzień szóstych już powszechnych (bo słowo „wolnych” nijak mi przez klawiaturę przejść nie chce) wyborów prezydenckich w Polsce? Oczywiście nie będę zajmował się kandydatką postkomunistyczną, kandydatami ze wsi i WSI, synem szmalcownika i ubeckiego folksdojcza z Biłgoraja. Rzucę okiem na tych, którzy do tych szczytnych wartości się odwołują.
     ***
Janusz Korwin-Mikke – prawie jak Cezar, o którym Swetoniusz napisał że był mężem wszystkich kobiet. Kobiet JKM doliczyłem się czterech – może było ich więcej, skoro rodzona córka JKM dźgała tatusia nożem w asystencji matki. Dzieci nasz wielbiciel Ekscelencji Putina ma bodaj ośmioro – musi uważać, bo jak zaczną działać wspólnie i w porozumieniu, to się nie obroni. Milioner – twierdzi, że na książkach o brydżu się dorobił – normalnie Stefan King i Daniela Steel w jednym. Może działalność biznesową ułatwiła mu wieloletnia przynależność do Stronnictwa Demokratycznego, wiernego satelity PZPR? A może konsekwentne przeciwdziałanie wszelkim próbom budowy zjednoczonej prawicy w Polsce po 1989 r.?
   ***
Grzegorz Braun – świetny reżyser bardzo dobrych filmów. No i co by tu jeszcze dobrego na rzecz kandydata rzec… Nic mi do głowy nie przychodzi. Powiedzieć, że GB to człowiek zakochany w sobie z wzajemnością, to dramatycznie spłycić tę głębię uczucia. Nie widziałem w życiu politycznym człowieka równie pozbawionego empatii i zbliżającego się do postawy socjopatycznej co nasz kandydat. Gdy coś powie i narazi kogoś na kłopoty, tylko piach z sandałów albo innych gumofilców otrząsa i prze dalej… Przykład – słynna sesja na KUL, gdzie karę za chamski słowotok Brauna poniosło mnóstwo osób, a on nawet nie raczył słowa wycedzić. A widział ktoś może wypowiedź Pana Filmowca odnośnie wyroku na Mariusza Kamińskiego? Chyba wolę jakiegoś cynika niż Brauna. W przypadku cynika istnieje szansa, że interesy jakiejś grupy okażą się zbieżne z interesem cynika. W przypadku Brauna takiej szansy nie ma – Braun jest tylko jeden.
    ***
Jeśli o artystach mówimy, to z tej branży jest jeszcze Paweł Kukiz. Szansonista. Autor piosenki „Ksiądz proboszcz zbliża się” (1992). Dość skutecznie obrzydzał Polakom jedyną partię, która miała odwagę nazwać się chrześcijańsko-narodową. Po ponad 2 latach został Kukiz prawicą, chociaż można mniemać, że po drodze był jeszcze kims innym. Jak sam stwierdził bowiem „Powiedziałbym raczej, że artysta prostytutką staje się wówczas, gdy przyczyną twórczości jest chęć zarobienia pieniędzy czy bycia popularnym.”.  Wobec powyższego zrozumiałym staje się i wspomniana piosenka i udział kandydata w tzw. „Śniadaniu Mistrzów” gdzie oczywiście bezinteresownie i czysto ideowo podziwiał premiera, który ma Tolę.
   ***
Na koniec perełka, creme de la creme prawicy, uosobienie hasła „Bóg Honor Ojczyzna” – Marian Kowalski, kandydat Ruchu Narodowego. Wykształcenie podstawowe, bo „wyrzucony w stanie wojennym z liceum za postawę”. Postawa polegała na wagarach oraz zażyłych i w dodatku owocnych kontaktach z córką partyjnego aparatczyka. Aktualnie żonaty po raz czwarty. Ale spoko – pastor Chojecki, głowa „kościoła”, do którego przynależy kandydat zapewnia odpuszczenie również grzechów przyszłych.
Nie, oczywiście nie twierdzę, że wielcy mężowie stanu muszą być świętymi. Ale nawet w byciu człowiekiem prostym i grzesznym powinna być jakaś klasa. Obecnie bardziej liczy się kasa, a prawica – niestety – podrzyna gałąź, na której chciałaby zasiąść. I tak zamiast „Bóg Honor Ojczyzna” mamy raczej „Kasa Obłuda Prywata”. 
I jeszcze jedna refleksja - o potędze dławiącego nas systemu świadczy to, że nawet  kształtuje nie tylko swoich zwolenników, lecz również przeciwników. Ironiczny i posępny świech Orwella...