Noc żywych trupów, jako rekolekcje renegatów.

Rok 2016 w Kościele Katolickim to Rok Miłosierdzia. Pierwszy uczynek Miłosierdzia względem duszy to: “Grzesznych upominać”.
    Żyjemy w czasach w których zrealizowano przesłanie Wilhelma Reicha, Magnusa Hirschfelda, Alfreda Kinsey'a i innych utytułowanych zboczeńców: grzech oficjalnie unieważniono, prawie całkowicie wyparto ze świadomości zarówno jednostek jak i większości europejskich społeczeństw. Na gruncie pozytywizmu prawnego uznano także za moralnie dopuszczalne: morderstwa nienarodzonych, zabijanie nieuleczalnie chorych czy starców, nachalnie lansując wkreśloną z listy zboczeń sodomię, zmierza się ku zalegalizowaniu pedofilii itd itp. Jednak grzech wyparty ze świadomości, powraca jako potwor. Bo tym jest w istocie: potwornością, której konsekwencje w końcu nas dopadają. Ostateczną konsekwencją grzechu jest oczywiście śmierć. W tym właśnie sensie ci którzy grzech uznają za cnotę są martwi. To duchowe trupy. Jednak oswajane, ujarzmiane przez grzech i diabła dusze ludzkie próbują wierzgać. Funkcje amputowanego sumienia przejmuje wyobraźnia. Tak powstają koszmary.
        Koszmar lub jak kto woli horror to zjawisko powszechne w życiu jednostek i narodów. Choć to przeżycie nad wyraz uciążliwe ma też cechę pozytywną. Jednostkom daje szansę na przebudzenie, społeczeństwom na powrót do moralnej równowagi. W kulturze horror nawet artystycznie kiepski pełni funkcję swoistego ”memento”. Jako przykłady przywołajmy tu dwa koszmarne filmy jakie w pażdzeierniku 2015, rónowocześnie weszły na ekrany europejskich kin.
       “Łowcę Czarownic”, trudno nawet nazwać horrorem to raczej jakieś urban fantasy. Lecz koszmaru i ohydy wystarczajaco w nim wiele, by warto o nim tutaj wspomnieć. To historyjka o przewidywalnej, odmierzonej według poprawnie politycznego strychulca, fabule: jej bohater zostaje przeklęty przez dogorywającą jasnym płomieniem wiedźmę i naznaczony piętnem nieśmiertelności. Którą to, pożytkuje na tropienie i unicestwianie innych czarownic. Nie do końca zabita mega-wiedźma, po długim czasie, w końcu powraca. Czarownik kóry jej powrót nawiguje, rzuca też urok na kapłana będącego przyjacielem i asystentem łowcy czarownic. Poza tym dobrym księdzem, występuje w historii o łowcy jeszcze kapłan-renegat, także hierarchowie Kościoła postępują wobec naszego bohatera przeniewierczo. Natomiast współczesne czarownice to towarzystwo zróżnicowane na ogół jednak, są to średnio zadbane, średnio atrakcyjne kobiety żyjące w zgodzie z kwiatami, kotami i ogólnie naturą. Magia, jaką się zajmują, pokazana jest w filmie według wymogów “New Age”: w wersji eko (magia żywiołów) i w wersji gothic (czarna magia). Kto ją czerni i dlaczego nie wiadomo bo o diable wzmianki brak. Poprzez wieki walk i nienawiści doszło między adeptami i adeptkami magii a instytucją kościelną do rozejmu.  W filmie zabrakło tylko deklaracji otwartym tekstem, że nasi przodkowie reagowali zbyt ksenofobicznie na odmienność magicznej mniejszości, ta zaś, na dyskurs wykluczenia reagowała klontwami i psuciem mleka.
       Drugi fim to, mający dużo więcej sensu choć oceniany gorzej, “Paranolmal activity. Inny wymiar,”. Film został nakręcony według tego samego schematu co poprzednie odcinki serii i widzimy tam perypetie kilkorga ludzi zamkniętych w domu z demonem, niczym myszy w terrarium z pająkiem ptasznkiem. Tym razem była to historia dwóch par, plus dziecko i kamera. Kamera która potrafiła uchwycić widok ektoplazmy zanim ta osiągneła konsystencję zauważalną dla człowieka. Dawało to, wydanym na pastwę bestii ludziom, jakieś złudzenie szansy na zorientowanie się w sytuacji i wybrnięcia z problemu. Jednak technologia zawodzi a Zły, co noc dokonuje kolejnego wyłomu w małym, coraz mniej bezpiecznym świecie swych ofiar. W końcu opętuje dziecko. Zdesperowani rodzice dziewczynki, decydują się po niewczasie wezwać księdza. Kiedy wszyscy są już w komplecie Demon rozprawia się ze nimi bez zbytnich ceregieli.
      Jeśli odcedzić new ageskie bzdury, to morał obu filmów, ukazuje w prosty dosadny sposób co czeka kapłanów którzy zdradzą swój Kościoł. W “Łowcy” zdrajcą jest młody ksiądz który zapragnął zostać czarownikiem. Demon po skorzystaniu z jego usług, unicestwia nędznika, bowiem nie jest już on mu do niczego potrzebny. Zaprzaniec ma sporo chęci lecz, to na nic, bowiem talentu brak. Ciekawsze są okoliczności zgonu księdza w “Innym wymiarze”. Tam, zdrada kapłana nie jest tak oczywista, osobnik w koloratce który ma nieść pomoc nękanym, rzeczywiście jakoś próbuje wywiązać się ze swego obowiązku, lecz zamiast odprawić egzorcyzmy jak Bóg przykazał, zaczyna uskuteczniać jakieś gusła z prześcieradłem i rysowaniem kółek kredą na podłodze. Oba filmy to przypowieści które z pomocą kilku scen zatopionych w rozrywkowej pulpie, oddają istotę kryzysu duchowego Zachodu. Odcięcia się od religii na rzecz polegania na magii, i technologii. Dezercji oficerów (kapłanów) i szeregowych (świeckich), porzucają oni obóz Logosu, by przejść do stronnictwa chaosu, stronnictwa szamanów, zaklinaczy rzeczywistości. Filmy pokazują ostateczne konsekwencje odrzucenia myślenia teologicznego na rzecz zwrotu ku nieuporządkowanym instynktom i myśleniu oniryczno-magicznym.
     W naszym realu przodują w tym, te wszystkie Charamsy, Obirki czy Bonieckie, podążające za, co chwila jakąś inną, intelektualną czy seksualną chcicą. Próbujący z pomocą dialektycznych zaklęć, jeśli nie pociągnąć za sobą innych, to chociaż zagłuszyć głosy negiliżujące ich nędzę. Niektorym nerwy puszczają i wtedy pieklą się, nomen omen, jak ów sodomita Charamasa że kształt Kościoła, że natura ludzka nie takie jak by sobie życzyli. I to wszystko BEZKARNIE!!!
     Spokojnie, kary nikt z nas nie uniknie, wszyscy odbierzemy ją w stosownym czasie, stosownie dla naszych hm... zasług. Warto jednak nadmienić iż Apokalipsa Św. Jana naucza iż “Karę Większą” otrzymają “psy, guślarze, rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy, kto kłamstwo kocha i nim żyje.” (Ap. 22.15) . Więc na rozpoczęcie roku Miłosierdzia, miłosierna rada, dla rozkochanych w sobie, odurzonych pychą i chucią renegatów, by od czasu do czasu w drodze między sympozjum o tolerancji a paradą równości, zahaczyli o budę jarmarczną multipleksu, gdzie, jak dobrze trafić, to w cenie biletu na tani “film grozy” nie tylko popcorn, nie tylko cola ale i sole trzeźwiące gratis.



ilustracja z: http://1.fwcdn.pl/po/00/62/670062/7706387.3.jpg
Hun