First things, first

Witam,
 
Słówko się rzekło, skoro miał być tekst, więc jest. Przyznam, że miał być bardziej emocjonalny, i taki by był ale na szczęście trafiło się szkolenie niedzielne , będzie bardziej wyrachowane.
Uznano mnie za infantylnego i z piaskownicy. OK, nie pierwszy raz. Uważam z resztą,  że słusznie; z czego raczej jestem dumny i zadowolony niż obrażony.
Ale jeżeli ma być wyrachowanie, więc będę poruszał się po swoim podwórku  – tak jest najwygodniej i dla mnie korzystniej.
Kiedyś bywało tak w Wałczu, pamiętam, my dzieci z naszego osiedla tłukliśmy się z dziećmi z innego osiedla o to kto będzie rządził na boisku do gry w piłkę. Kto będzie decydował, kiedy grać i jak grać.
Było to dla nas na tyle ważne, że nie liczyło się:
- że ktoś pożyczył ode mnie 10 zł i nie oddał,
- że ktoś podgląda dziewczynki w szatni,
- że ktoś podkrada mamie parę złotych z reszty na zakupy,
Ważne było tylko jedno: BYŁ NASZ. I niezależnie kto występował przeciwko niemu, czy słusznie czy nie – staliśmy za nim murem. Bo był nasz!
Gdy bywały narady wojenne przed bijatyką, ktoś z nas zaczynał analizować i rozpoczynał kłótnie o pożyczone 5 zł, dostawał w łeb i musiał siedzieć cicho. Wtedy angielskiego nie znałem, ale najlepiej to co się działo oddaje znane angielskie powiedzenie: „First things, first”.
 
To tyle.
Chociaż nie do końca tyle. Jeszcze jedno. Zaręczam Wam, że jest ktoś kto bacznie obserwuje naszą reakcję w sprawie Profesora Kieżuna, obserwuje na ile jesteśmy zjednoczeni i na ile potrafimy bronić swoich. Bo zostaną wytoczone znacznie cięższe armaty. Taka jest logika dziejów. Z całą pewnością się tak stanie. I ta nasza obecna reakcja zostanie, z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością, z pełną premedytacją wykorzystana.
 
Pozdrawiam

PS Kto pamieta?: "Walczył o kolegów i plac. Poświęcił własne życie. Po jego śmierci zamknięto plac, chłopców przegoniono i zaplanowano budowę kamienicy."