Ks. Isakowicz-Zaleski, Rosja, Ukraina

Odejście ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego z grona piszących w "Gazecie Polskiej" jest ciosem dla wielu wiernych czytelników tego tygodnika jak i sympatyków Strefy Wolnego Słowa. Działacz i kapelan Solidarności a także niestrudzony wojownik pamięci o Ofiarach ludobójstwa dokonanego na obywatelach Rzeczypospolitej przez Ukraińców i tego którego Turcy dokonali na Ormianach, ponadto ksiądz który miał odwagę podjąć kwestię lustracji w Kościele a także działacz na rzecz pomocy niepełnosprawnych umysłowo zdobył szacunek i uznanie wielu poszukujących prawdy w trudnych czasach "wolności do wszystkiego". Czemu zatem rozeszły się drogi jego i "Gazety Polskiej"?

Podejmując kwestię ujawnienia współpracy z bezpieką przez duchownych, zwłaszcza w kontekście jego opozycyjnej działalności jednoznacznie opowiedział się po stronie obozu niepodległościowego. Obóz niepodległościowy dość zgodnie uznaje, że największym zagrożeniem dla Polski stanowi obecnie Rosja. Bagatelizowanie bądź maskowanie tego zagrożenia traktowane jest w kategoriach zdrady narodowej. Zatem uznanie przez księdza Zaleskiego iż niepodległa Ukraina zdominowana przez tradycję banderowską jest większym zagrożeniem dla Polski niż Ukraina zależna od Rosji musiało doprowadzić do rozstania się z "Gazetą Polską".

Próbując zrozumieć stanowisko księdza T. Isakowicza-Zaleskiego trzeba pamiętać o jego ormiańskich korzeniach (również tych duchowych) i zaangażowaniu w działalność na rzecz tejże diaspory. Współczesna Armenia wciśnięta między Turcję, Azerbejdżan i Iran a więc kraje muzułmańskie może  realnie liczyć tylko na wsparcie ze strony Rosji od której jest w znacznej mierze uzależniona i stanowi dla niej dość wygodny bastion do obecność w strefie Kaukazu. Stąd tradycyjnie sympatie Ormian kierują się ku Rosji, zwłaszcza że wyzwalając się spod panowania tureckiego Kreml był ich naturalnym sojusznikiem. Dodać do tego trzeba jeszcze ludobójstwo Ormian jakiego dopuściła się Turcja, a które nadal jest dość skrzętnie ukrywane. Walka o upamiętnienie tego ludobójstwa w życiu księdza Zaleskiego znajduje bardzo ważne miejsce.

W takich okolicznościach dochodzimy do kwestii Krymu, który Putin postanowił przyłączyć do swojego imperium. Jednym z najważniejszych państw, które tego nie chce zaakceptować jest właśnie Turcja, która dotąd nie chce uznać swej winy w kwestii ludobójstwa Ormian a więc pod tym względem jest bliźniaczo podobna do banderowskiej Ukrainy. Z kolei aby zneutralizować wpływy rosyjskie na Krymie konieczny jest tam powrót Tatarów co gorąco wspiera Stambuł. W perspektywie mielibyśmy tam muzułmański region autonomiczny a kiedyś nawet nowe państwo muzułmańskie w Europie, mocno wspierane przez Turcję. Zatem zgodnie z ormiańskim punktem widzenia lepsze jest na Ukrainie panowanie rosyjskie niż taki rozwój wypadków, gdzie oprawcy Ormian zyskiwaliby na znaczeniu. 

Nie twierdzę, że ksiądz Zaleski przedkłada interes Ormian nad interes Rzeczypospolitej. Skłonny jestem twierdzić raczej, że kontynuuje on piękną tradycję wierności tej diaspory dla Rzeczypospolitej w duchu wspólnoty chrześcijańskiej. Ale w i tej perspektywie też niezwykle trudno o sojusz z muzułmańską Turcją i promowanie interesu jej byłych lenników. Ostatnie posunięcia księdza Zaleskiego zdają się potwierdzać "ormiański" punkt widzenia na Rosję bo jak tłumaczyć jego zwrot w kierunku środowiska Ruchu Narodowego? W sytuacji wojny propagandowej Rosji postawa ks. Zaleskiego  jest poważnym ciosem dla obozu niepodległościowego gdyż służy agentom wpływu jako doskonały argument do osłabienia wrażliwości na zagrożenie ze strony Kremla, zwłaszcza, że rozstanie się ze Strefą Wolnego Słowa ksiądz Isakowicz-Zaleski nagłośnił i to nawet w nieprzychylnych nam mediach.

fot. http://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Isakowicz-Zaleski