Kurek a Cenckiewicz

to wojownik, ale przypisywanie mu rozpoznawania jednej z elektrowni atomowych w stanie Michigan nieopodal New Buffalo oraz akademii wojskowej w West Point jak to piszą panowie Cenckiewicz i Woyciechowski ani prawdą ani mądrościa nie zalatują. To tak dla przykładu. Jest jeszcze jedna rzecz, a mianowicie sposób w jaki się autorzy tłumaczą. Jest to żenada i traktowanie ludzi jak durniów. Wiarygodnością Woyciechowskiego ma być to "że jest fanem Powstania Warszawskiego" i "lara po Warszawie w patriotycznych koszulkach". A czym trąci zdanie autorów z rzeczonego artykułu - „Z dostępnych dokumentów (choć wciąż nie odnaleziono lub nie udostępniono wywiadowczej teczki Kieżuna) wynika, że cieszył się on opinią dobrego współpracownika wywiadu (…)”? Jakiś nowy rodzaj rzetelności? U kogo się "cieszył" tą "dobrą opinią"? Może jakieś nazwiska? Ale nie, autorom z lekka zabrakło konsekwencji i wyobraźni. A głoszenie półprawd nie jest kłamstwem? A brak wyobraźni nie jest głupotą? I jeszcze dzisiejsze idiotyczne tłumaczenia Ziemkiewicza, że materiał powstał aby obronić profesora przed nierzetelnymi publikacjami "tamtej" strony. Jak na razie, w mojej opinii, autorzy postąpili głupio i kłamliwie rzucając na oślep granat i dorabiając do tego wątłą ideologię. Przychylam się do tezy, że bronią bzdurnych tez i fantasmagorii Zychowicza (do których Cenckiewicz i Ziemkiewicz się przychylają) oraz walczą z konkurencją o poklask "naszej strony". Jeśli mam rację, to nie świadczy to raczej o ich "mądrości". Nie wiem czy czytałeś ten artykuł (ja niestety tak). Jest napisany tak napastliwie i z gotową tezą, że wszelkie bleblania "o nie odmawianiu profesorowi zasług, ale..." są megaobłudą. Czy to jest mądre?

naleza do cywilizacji bizantyjskie, a wiec wschodniej.

Co widzimy kazdego dnia w formie  extremalnie zaklamanej (a wiec sprzecznej z  cywilizacja zachodu) propagandy. Ostatni przyklad z niemieckiej prasy (wSieci), to polskie ghetta do ktorych Zydow "wywozona" (Niemcy jeszcze nie mowia, ze to Polacy wywozili Zydow go polskich ghett ale to tez przyjdzie) czy tez w  filmie "nazi ojcowie, nazi matki".
 

Czekamy, cóż innego zrobić.
Nie mamy dostępu do akt IPN.
Ja sobie, na spokojnie, wieczorem, jeszcze raz przeczytam publikację, od której się zaczęło.

Jeśli, ostatecznie, okaże się że zarzyuty są niesłuszne, profesorowi należą się przeprosiny.
A Cenckiewicza i Woyciechowkiego oceniać wtedy można różnie: nierzetelność, pochopność, zła wola - do wyboru. , dopiero wtedy, można zastanawiać się nad samym "Do Rzeczy".

Jeśli się okaże, że autorzy artykułu mieli rację, pojawi się skaza na reputacji profesora Kieżuna. Nikt jego zasług nie może zanegować i nie powinien, ale ludzię powiedzą: wpsółpracował i potem nie przyznał się. Oceniać go można będzie różnie, rozgrzeszać w mniejszym lub większym stopniu - natomiast inaczej spojrzymy na Cenckiewicza i Gontarskiego.

Na razie natomiast - mówiąc, że pewnych osób "tykać" nie wolno i nie powinno się, niejako zgadzamy się z myśleniem lewaków, którzy od lat zachłystywali się mądrością "grubej kreski". Pewnie, jeśli profesor jest niewinny, to bardzo nieładnie wyszło - ale my nie bierzemy odpowiedzialności za panów Cenckiewicza i Woyciechowskiego. Odpowiedzialność za własne słowa biorą oni i tylko oni, ewentualnie redakcja "Do Rzeczy".

"Cokolwiek czynisz, mądzre czyń, i oczekuj końca".
O tym chyba warto pamiętać - większość zaangażowanych w publiczną dyskusję, znanych prawicowych "osobistości". Przecież gros z nich wie tyle, co i my tutaj...

Przyznaję to. Teoretyzuję i nie mam pojęcia jak to przełożyć na rzeczywistość.

Jedno jest pewne, panowie Cenckiewicz i Woyciechowski zachowali się jak ....dranie. Jeśli poznali prawdę dotyczącą ewentualnej współpracy, należało ją ogłosić od razu, a nie czekać na dogodną dla siebie chwilę i grać "kwitami".
A czy Profesor współpracował? Pewnie już nigdy nie dowiemy się do końca.

Co teraz?
Moim zdaniem, miałeś rację, gdy napisałeś, by nie brać udziału w tym spektaklu.
Jeśli chodzi o mnie, to nadal jestem tego samego zdania.
Od obu stron oczekiwałabym najpierw wyczerpujących wyjaśnień.

Od profesora Kieżuna - odwagi nie mniejszej od tej, jaką wykazał podczas Powstania Warszawskiego, walcząc także i o moją dzisiejszą wolność.  Jednym słowem - jasnego i klarownego opisania charakteru swoich kontaktów z SB, bez niepotrzebnych opowieści o rewolwerze. Dodam, że dla mnie, bez względu na to, co się ostatecznie okaże, profesor Kieżun pozostanie jednym z bohaterów PW, choć być może zarazem człowiekiem, który w późniejszych czasach swoje bohaterstwo rozmienił na drobne. Na pewno jednak nigdy nie będę go porównywać z Wałęsą, który żadnym bohaterem nigdy nie był.

Od Cenckiewicza - oczekiwałabym wnikliwego naukowego opracowania dostępnych materiałów IPN-owskich, a nie jedynie niedopracowanego merytorycznie zlepka sensacji. To zbyt poważna sprawa, by produkować na chybcika takie artykuły podważające jego solidność jako badacza.
On jest naukowcem, do tego naukowcem cieszącym się dużym zaufaniem społecznym, a nie żądnym sensacji publicystą. W tym przypadku trochę się chyba pospieszył, co dało się wyczuć także w wypowiedziach Gontarczyka i Żaryna.

Zanim nie przeczytam wnikliwej i popartej jednoznacznymi dowodami analizy i nie usłyszę jasnej, wyczerpującej odpowiedzi profesora Kieżuna, nie zamierzam stawać po żadnej ze stron.
Jedyną stroną, wartą poparcia, powinna tu być prawda. A tej, póki co, pewni być jeszcze nie możemy. Mam pewne intuicje, ale intuicja to jeszcze nie wiedza. To za mało by rozstrzygać o czyjejś winie czy niewinności.
Co mną kieruje w tej niechęci ustawienia się po jednej ze stron?
Na pewno nie obawa, że kiedyś ktoś będzie mógł mi powiedzieć, że nie miałam racji, ale obawa, że sama zrozumiem, iż skrzywdziłam jedną z cenionych przeze mnie osób.