Polsce grozi Ewa Kopacz

 Tusk jedzie do Brukseli.  Może zresztą i dobrze bo facet który w czwartek nakreśla strategie swojego rządu na trudne czasy a w sobotę zostawia rząd żeby przyjąć inną posadę to po prostu niepoważny gość.  I ja, szczerze mówiąc z odejściem Tuska wiążę duże nadzieje. I nie chodzi o to że PiS-owi będzie łatwiej przejąć stery państwa – ale o to że cynizm, zakłamanie i bezwład państwa przekraczał już wszelkie granice. Odejście Tuska daje mimo wszystko jakieś szanse na zmianę. Nawet mimo tego że interesy pozostają te same. Ale to zależy przede wszystkim od postawy mediów. Wszystkich.
Oczywiście przez kilka tygodni będziemy świadkami hagiografii Tuska. Wdzięczni rodacy z zaprzyjaźnionych mediów i lepszych środowisk będą lewitowali pół metra nad ziemią, że Unia doceniła ciepłą wodę w polskich kranach. Ale to naprawdę nie ma żadnego znaczenia. Radość jest rzeczą pozytywną, kto widzi powody niech świętuje. A Tuskowi szerokiej drogi. 
Ale wracając do poważnych tematów.
Polska ma przed sobą kilka bardzo poważnych problemów. Przede wszystkim potrzebujemy przy sterach władzy człowieka który doskonale się orientuje w polityce wschodniej a siłą osobowości i intelektu będzie w stanie ogarnąć i choćby w przybliżeniu przewidzieć możliwe scenariusze postępowania Putina i Ławrowa. Także w kwestii oceny tego co jest blefem a co realnym ryzykiem – a do tego potrzeba nie tylko intelektu czy intuicji ale też dużego rozeznania. Swoją drogą dziś jak naprawdę mało kiedy brakuje tu obozu politycznego Lecha Kaczyńskiego i Jego zdolności w definiowaniu sytuacji.
Po drugie musi to być człowiek dla którego polska armia to nie tylko Kompania Reprezentacyjna Wojska Polskiego. Musi to być człowiek który ma poczucie skali w rywalizacji militarnej. Musi wiedzieć czego brakuje a co jest naszym atutem w ewentualnej konfrontacji.
Najbliższa zima może być zdominowana zablokowaniem dopływu gazu. Do domów, szpitali, biur, przemysłu. Premier będzie musiał skupić wokół siebie niezawodnych ekspertów i być może z dnia na dzień podejmować strategiczne dla Polski decyzje na lata. Być może także prowadzić negocjacje z mocnymi zawodnikami z europejskiego boiska.
I wreszcie na koniec, sytuacja będzie wymagała od premiera aby takie struktury jak system ubezpieczeń emerytalnych, służby specjalne czy np. Polskie Inwestycje Rozwojowe nie były tylko „kupą kamieni”. To musi być siła osobowości, intelektu i doświadczenia. A nie tylko osoba której Piotr Kraśko, Tomasz Lis, Jarosław Kurski czy Magda Jethon zrobą fajną oprawę. Bo naprawdę tym razem możemy za tą megalomanię zapłacić wysoką cenę.
 
Czy w Polsce naprawdę musi już być tak że Platforma Obywatelska dyktuje wszystkie stanowiska w zależności od tego co jej się opłaca w strukturze partyjnej? Dlaczego mając choćby takich ludzi jak Michał Boni czy Bogdan Zdrojewski musimy być skazani na premiera który nie zarządzał wcześniej żadną poważną strukturą? Bo tak się opłaca partii? Bo łatwiej będzie kontrolować partyjne frakcje?
Czy naprawdę nikt sobie nie zdaje sprawy że bezpieczeństwa finansowego, militarnego i energetycznego naszego państwa będzie pilnowała kobieta  której dorobek polityczny ogranicza się do tego że była dyspozycyjna wobec władz partii? Na niewygodne pytania  o błędy i niedopracowanie reformy refundacyjnej – która zaowocowała nie tylko półrocznym protestem lekarzy ale też gigantycznym bałaganem w zawieraniu umów z NFZ-etem pani była minister Kopacz odpowiedziała na konferencji prasowej udawaniem że nie dosłyszała. Czy naprawdę chcecie żeby tak wyglądały konferencje jak nie będziemy mieli czym ogrzewać domów?
Panie i panowie dziennikarze! To naprawdę jest poważna sprawa – czy nadal będziecie czekali na decyzje partii? Jak potem spojrzycie w obiektywy kamer?