„Jack Strong” to historia misji płk. Ryszarda Kuklińskiego, świetnie opowiedziana, w której różnica między zdrajcami w sowieckich mundurach a bohaterstwem jest bardzo widoczna.
Na ekrany polskich kin wchodzi świetny film. Szpiegowski, sensacyjny i w dużej mierze historyczny obraz, opowiadający o autentycznych wydarzeniach, jakie rozegrały się w ciągu przedostatniej dekady istnienia PRL i Związku Sowieckiego, przez wielu znawców stosunków międzynarodowych, wojskowości i geopolityki uważanych za jedną z głównych przyczyn zakończenia zimnej wojny.
Historia samotnej walki płk. Ryszarda Kuklińskiego prowadzonej w cieniu tych wydarzeń, historia, której jest głównym aktorem, od dawna wydawała się idealnym scenariuszem dla filmu sensacyjnego. I taki scenariusz i film nareszcie powstał. Dynamiczny, wprowadzający w realia Polski doby realnego socjalizmu. Nie ma w nim zbędnych scen, zdjęć i bzdurnych wypełniaczy. Jest 120 minut akcji; widzowie mogą poznać kontekst sytuacji, w której oficer Sztabu Generalnego postanawia przekazać Amerykanom sowieckie plany wojenne, zarówno te prawdziwe, jak i tworzone na polityczny użytek prowokacyjne blefy wymierzone w USA.
Kukliński, zgodnie z prawdą, nie jest płatnym szpiegiem ani tym bardziej zdrajcą, ale – jak mówi jego oficer prowadzący z CIA – aliantem. Pierwszym Polakiem w NATO. Im więcej dowiadywaliśmy się o tej historii, tym pewniej można tak określać misję pułkownika.
Marcin Dorociński odegrał tę postać wspaniale, udowadniając, że należy do aktorskiej pierwszej ligi. Trzeba przyznać, że Władysław Pasikowski doskonale oddał klimat, realia i w bardzo dużym przybliżeniu rzeczywisty przebieg współpracy polskiego oficera z amerykańskim wywiadem.
Nie chcę zdradzać wszystkich szczegółów, bo warto samemu zobaczyć ten film i sięgnąć choćby do jednej z kilku pozycji, jakie na temat misji Kuklińskiego napisał np. śp. Józef Szaniawski.(...)http://www.naszdziennik.pl/polska-kraj/65432,prawdziwa-historia-kuklinsk...